قیاس مضحک برجام با صلح حدیبیه!

روزنامه کیهان: جمعی از حوزویان در واکنش به نامه مرتضی جوادی- فرزند علامه جوادی آملی حفظه الله- به ظریف، نامه‌ای سرگشاده منتشر کردند و وی را به مناظره علمی فراخواندند. در این نامه ضمن انتقاد از مقایسه غلط صلح حدیبیه با برجام، به جنبه‌های مهم تفاوت میان این دو اشاره شده ‌است.

در ابتدای نامه تاکید شده است: و تلخ‌تر از زهر این است که نقشه دشمن را همان حوزه علمیه بخواهد تکمیل کند، هیهات! حوزه از خود دفاع می‌کند، خدا از حوزه دفاع می‌کند (إن الله يدافع عن الذين آمنوا) {۳۸ حج}. هنگامی که نامه حجت‌الاسلام‌والمسلمین شیخ مرتضی جوادی در یکسالگی برجام را خواندیم، به غیرتمان برخورد.

در این نامه ضمن پرداختن به مقایسه غلط صلح حدیبیه با برجام در نامه مرتضی جوادی، به جنبه‌های مهم تفاوت میان صلح حدیبیه با موافقت‌نامه برجام اشاره شده ‌است. نویسندگان تفاوت برجام با صلح حدیبیه را از جنبه‌های مختلف تفاوت ذاتی، تفاوت علت، تفاوت موضع، تفاوت موقعیت، تفاوت محتوا بررسی کرده‌اند، و از تشبیه برجام به صلح امام حسن نیز انتقاد کرده‌اند.

در این نامه که با استناد به قرآن کریم و سیره و تاریخ اسلام و سخنان مسئولان به نگارش درآمده ‌است، تأکید شده‌ است که جنگ و صلح هر دو در قرآن کریم مطرح شده‌است اما نباید در مصداق‌یابی صلح مورد تأیید اسلام دچار انحراف شد.

نویسندگان با تأکید بر تفاوت ذاتی برجام با صلح حدیبیه، این را که کسانی به جای پیگیری برداشته شدن تحریم‌ها در برجام آن را صلحنامه با دشمن جلوه دهند پاک کردن صورت مسئله خوانده‌اند. در این نامه بیان شده ‌است که علت صلح حدیبیه آماده کردن زمینه نبرد با دشمن بوده ‌است در حالی که برجام از نظر مذاکره‌کنندگان و حامیان ایشان مذاکره‌ای برد-برد با شیطان بزرگ نامیده شده ‌است.

در ادامه با بررسی تفاوت موقعیت و موضع مسلمانان در صلح حدیبیه با موضع و موقعیت ملت ایران هنگام امضای برجام، و توضیح اینکه صلح حدیبیه از موضع و دست بالای مسلمانان انجام شد و در صورت درگیری پیروزی حتمی بود، این نکته مطرح شده‌است که مذاکره‌کنندگانی که از آمریکا و ایستادگی در مقابل دشمن هراس دارند از موضع ضعف و با دست بسته برجام را امضا کرده‌اند. در این نامه یادآوری شده ‌است که صلح حدیبیه در موقعیت هجومی و پس از بیرون آمدن اسلام از لاک دفاعی پذیرفته شده ‌است، در حالی که برجام در موقعیت دفاعی و در ازای عقب‌نشینی‌های فراوان امضا شد.

در بخش‌های بعدی نامه به تفاوت محتوا و نتیجه برجام با صلح حدیبیه پرداخته شده‌است. نگارندگان با اشاره به مفاد صلحنامه حدیبیه و اینکه به سود مشرکان نبود، بر نقطه‌های ابهام و ضعف‌های ساختاری برجام و انتقادهای جدی به آن در کمیسیون برجام مجلس نهم و رسانه‌ها تأکید کرده‌اند. همچنین ضمن بررسی واکنش پیغمبر اکرم (ص) به نقض حدیبیه که به فتح مکه انجامید، این سوال مطرح شده‌است که چرا به جای پاسخ دندان‌شکن به عهدشکنی دشمن، دولت به سراغ قراردادهای بانکی و نفتی و ... رفته ‌است؟ و تأکید شده ‌است که پیش‌بینی رهبری محقق شد و «دستاورد اصلی و مهم این خسارت محض همین شد که همه بیداردلان بفهمند آمریکا قابل‌اعتماد نیست.

در قسمت دیگری از نامه با انتقاد از یکی کردن برجام با صلح امام‌حسن(ع)، تأکید شده ‌است که صلح امام حسن بر خلاف خواست آن حضرت بود و از سوی مردم به حضرت تحمیل شد و مردم نیز به اهداف خود نرسیدند.

در پایان نامه نیز با بیان هدف قرآن کریم از صلح اصیل که در چارچوب برائت از دشمنان است و دولت‌های مستکبر را بر سر دوراهی نابودی یا تسلیم در برابر حق خواهد گذاشت، تأکید شده ‌است که قرآن کریم ما را مکلف کرده ‌است که مستضعفان دنیا را نجات دهیم. نگارندگان ضمن انتقاد از پیشنهاد مرتضی جوادی برای تدریس صلح حدیبیه در دانشگاه وزارت امور خارجه، با استناد به سخنان رهبر انقلاب تأکید کردند کسانی که دنبال مذاکره با آمریکا هستند یا غیرت ندارند یا الفبای سیاست را بلد نیستند و اجازه مذاکره از طرف ایشان برای آموزش الفبای سیاست به غیوران بی‌سیاست بوده ‌است.

در انتها نیز با بیان اینکه حوزه اجازه تحریف حقیقت‌های قرآنی و تاریخ صدر اسلام را به کسی نمی‌دهد، مرتضی جوادی به مناظره و بحث علمی دعوت شده ‌است.