شوخی عراقچی با شعار «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست»!
صحبت‌های دو روز قبل سید عباس عراقچی باعث شد بار دیگر به چندین سال قبل باز گردیم. سال‌هایی که مردم ایران در راهپیمایی‌ها و اجتماعات متعدد شعار «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» را سر می‌دادند و بر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران تأکید داشتند.
آناج: صحبت‌های دو روز قبل سید عباس عراقچی باعث شد بار دیگر به چندین سال قبل باز گردیم. سال‌هایی که مردم ایران در راهپیمایی‌ها و اجتماعات متعدد شعار «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» را سر می‌دادند و بر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران تأکید داشتند. عراقچی در نشست خبری اخیر خود با بیان این‌که «نباید فراموش کنیم که تمامی خواسته‌ی ما رفع تحریم‌ها نبود» اعلام داشت: «تمام خواسته‌های ما در طول بحران هسته‌ای در یک جمله و یک شعار خلاصه می‌شد و آن این بود که انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست که میلیون‌ها نفر در سراسر ایران این شعار را فریاد زدند تا این حق را تثبیت کنند. موضوع غنی‌سازی از گذشته بود، اما شعار اصلی داشتن حق مسلم این انرژی مطرح شد.» معاون وزیر امور خارجه هم‌چنین در اظهار نظر عجیبی مدعی شد: «یک سال از عمر برجام گذشته و دیگر این شعار در بسیاری از مناسبت‌ها مانند 22 بهمن و روز قدس از اولویت‌های ما نیست؛ چون مردم و وجدان جمعی آنها، این را پذیرفته است. اما این به معنای مطالبه‌نکردن حق‌های دیگرمان نیست.» این در حالی است که کم‌رنگ‌شدن شعار «حق مسلم ماست»، معلول انتخابات سال 92 و برجامیزه‌کردن ایران نبود. بلکه زمانی این مطالبه‌ی حداکثری شیب نزولی پیدا کرد که ایران در این صنعت به موفقیت‌های چشم‌گیری دست یافت که دستاوردهایش در اثر مذاکرات اخیر، با سیمان پر شد. البته این‌که مذاکره‌کنندگان با هدف احقاق حقوق هسته‌ای ایران پا به عرصه‌ی دشوار و طاقت‌فرسای مذاکرات گذاشتند، مورد تقدیر است، اما آنچه مهم است «نتایج برجام» می‌باشد نه «متن کاغذیِ» آن؛ چرا که نتایج برجام از مسیر انجام تعهدات آمریکا طبق برجام می‌گذرد که در روزهای اخیر وزیر امور خارجه کشورمان اعلام کرد: «اگر بخواهیم به نحوه‌ی اجرای آمریکایی‌ها نمره بدهیم، احتمالا نمره پایین می‌گیرد.» قطعا نمره‌ی پایین آمریکا در معدل کل روند اجراشدن برجام تأثیر منفی خواهد گذاشت. ضرری که سید عباس عراقچی آن را این‌گونه توصیف کرد: «آنها بدعهدی‌ها و خباثت‌هایی در اجرای برجام یا ایجاد کرده‌اند و یا فضا و شرایط آن را فراهم کرده‌اند.» قطعا آنچه مردم با اعلام شعار «حقانیت انرژی هسته‌ای» مطالبه می‌کردند، کوچک‌شدن صنعت هسته‌ای و تبدیل آن به یک پایلوت تزئینی و دکوری نبوده است و قطعا این حقانیت با جمع‌کردن سانتریفیوژها، بتن‌ریزی در قلب راکتور اراک و اخراج صدها متخصص هسته‌ای مترادف نمی‌باشد. حقانیتی که برای احقاق آن، حتی برخی خطوط قرمز نظام هم نادیده انگاشته شده است. در خصوص رفع تحریم‌ها نیز باید گفت که این مسأله کلیدواژه‌ی اصلی و پرتکرار دولت در دوران پیشابرجام بوده است. ادعاهایی نظیر «حل مشکل آب خوردن مردم»، «چرخیدن چرخ صنایع» و «بهبود فضای اقتصادی کشور» از جمله وعده‌های عجیب و غریب رئیس‌جمهور و اعضای کابینه‌ی تدبیر و امید بوده است که قرار بود «ایران بدون تحریم» را توسط غول چراغ جادوی برجام به ارمغان بیاورند. جالب است که حالا همه‌ی دولت‌مردان نسبت به مواضع پیشین خود عقب‌نشینی کرده‌اند و یکی در میان، تشری به آمریکا می‌زنند و چشم‌غره‌ای به منتقدان داخلی می‌روند. در چنین فضایی، انتظار می‌رود مذاکره‌کنندگان، سنسورهای قدرتمند خود را برای رصد رفتار آمریکایی‌ها به کار بگیرند، نه کسانی که دولت را به خاطر عدم تحقق وعده‌های برجامی‌اش نقد می‌کنند.
دیدگاه تان را بنویسید