تحقیر اسیر با مروت اسلامی سازگار است؟

دیپلماسی ایرانی: باور به آمریکا، ساده لوحی است، اما ساده لوحی بزرگ تر، زمینه سازی برای ورود به جنگی است که شکست، نتیجه قطعی آن است. پرهیز از جنگی که نتایج آن شکست است، خود نمود و تبلور عقلانیت است. فراموش نکنیم در دفاع مقدس، هم جنگ و هم صلح، هر دو به ما تحمیل شد، که این خود جای تعمق عمیق دارد.

عیاری، میراث ایرانیست. جوانمردی، بخشی از فرهنگ ایران بوده و هست. نمایش اشک سرباز آمریکایی، نه با حقوق بین الملل، نه با عیاری، نه با مروت اسلامی و نه با بلوغ سیاسی، همخوانی ندارد.

اقدام به نمایش سربازان آمریکایی، مدیریت بحرانی است که عقبه حامی آن بدانند که تاوان این اقدام، بر دوش مردمی خواهد بود که با برجام اعلام کردند در پی آن هستند که سایه شوم جنگ را از کشور دور نمایند. نباید با نوازش احساسات سطحی، غرور ملی که حاصل و میراث تاریخی یک ملت است را با خطر مواجه نمود.

جنگ ها به یکباره شروع نمی شوند، بلکه آرام، آرام و در بستر زمان شکل گرفته و بعضاً بهانه های ساده نقطه آغاز آن می شوند. بی شک نمایش اشک های سرباز آمریکایی تحقیر ملی آمریکا است. همانگونه که نمایش دست های بسته امریکائیان در اشغال سفارت، از عوامل تاثیرگذار در حمله صدام به ایران بود، این تحقیر نیز در ذهن و قلب امریکائیان حک شده و می تواند تلافی گردد. هزینه ورود و یا بحران سازی باید دقیق و محاسبات آن با مد نظر گرفتن شرایط برد و باخت باشد.

دشمنی آمریکا با ایران، هزینه استقلال عمل ناشی از عزت، حکمت و مصلحت است، اگر قرار است پیام تداوم دشمنی به آمریکا داده شود، این نمایش با این سه اصل همخوانی نداشته و این شیوه پیام رسانی مناسبی نبود. عملکردها دولت ها، باید مبتنی بر خردی باشد که در افکار عمومی مردم خود و جهان مورد حمایت جمعی قرار گرفته و مشروعیت داشته باشد.

محاسبات داخلی و مخالفت با دولت تدبیر و امید، نباید به تحریک دشمنی منجر شود که شاهین های آن مترصد فرصتی هستند تا جنگی دیگر را دامن زنند.

ایران، عراق نیست، اما دانستن این نکته که در قبال آوارگی و کشته شدن میلیونی عراقی ها، آمریکا در حمله به این کشور پنج هزار کشته داده که بخش عمده آن هم سربازانی بوده اند که به دنبال گرین کارت آمریکا بودند، شاید تعمق دوباره ای را سبب گردد.

عقلانیت ایجاب می نماید از درگیری که نتایج آن مشخص است، اجتناب نمود. نگاهی به اوضاع پیرامونی محل تعمق است. عراق و سوریه در آتش بحران است. ترکیه در بستر ناامنی است. عربستان درگیر بحران یمن است و ایران در سایه تدبیر و خرد، جزیره امن می باشد.

رابطه با آمریکا حرام نیست، اما ما می توانیم با آمریکا رابطه نداشته باشیم. رابطه نداشتن با تحریک دشمنی متفاوت است. کارنامه آمریکا در قبال ایران و منطقه در حمایت از رژیم صهیونیستی، ویرانی عراق و سوریه، حمایت از رژیم وهابی سعودی و... از منظر همه سیاه و تار است. اما نمایش اشک سرباز آمریکایی، راه و رسم اثبات دشمنی آمریکا با ایران نبوده و این نمایش، اثبات شجاعت ما نیز نیست.