کری: کاراجرای توافق با ایران تازه شروع‎شده

تسنیم: «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا در نشست خبری مشترک با «فرانک والتر اشتاین مایر» همتای آلمانی خود گفت کار توافق با ایران تمام شده نیست و از بسیاری جهات، این کار تازه شروع شده است. کری ضمن تقدیر از همکاری های آلمان در گفتگوها با ایران گفت هر چند که مدت زمان بسیار زیادی را در این خصوص صرف کردیم، ولی نتایج آن بسیار برای جهان اهمیت دارد. وزیر خارجه آمریکا افزود: مانند مذاکرات، در اجرای برجام نیز با همدیگر همکاری نزدیکی می کنیم. وی گفت اکنون همه ما در خصوص اجرای (توافق) بسیار هوشیار هستیم و کسی قرار نیست با این تصور که کار انجام شده است، موضوع را نادیده بگیرد. کار هنوز تمام نشده است، کار از بسیاری از جهات، شروع شده است. وزیر امور خارجه آمریکا گفت من نیز مانند رئیس جمهور اوباما، از شراکت با آلمان بسیار تقدیر و ابراز خرسندی می کنیم. رهبری صدر اعظم آلمان در بسیاری از موارد، همه ما را قادر ساخته است در بحران های چند گانه ای که همه ما در آن واحد با آنها درگیر هستیم، پیشرفت داشته باشیم. وی با بیان اینکه واشنگتن تا سال 2017 به یکصد هزار نفر حق پناهندگی می دهد گفت: آمریکا میزان پذیرش پناهندگان را در سال آینده افزایش خواهد داد و به 15 هزار نفر خواهد رساند. وزیر خارجه آلمان نیز در این کنفرانس خبری گفت: آقایان و خانمهای گرامی از توجهتان سپاسگزارم و همراه با شما به ورود همتای آمریکایی ام به برلین خوشامد می گوییم. در سال جاری میلادی ما زمان زیادی را با هم گذراندیم؛ آنهم وقتی که ما در مذاکرات (اتمی ایران) در لوزان یا وین همانند یک خانواده با هم زندگی می کردیم. همزمان معتقدم که این همه هفته مذاکره، ارزشش را داشت. با نگاه به این مذاکرات من در اینجا یکبار دیگر می خواهم از تلاشهای کری آنهم نه تنها بخاطر مشارکت در این مذاکرات بلکه بخاطر انضباط آهنی اش تشکر کنم. این مذاکرات در پایان، نتیجه بخش بودند. من فکر می کنم که هیچکس به اندازه ما از این نتیجه خرسند نباشد. وی افزود: چون بالاخره ماموریت ما در این مذاکرات به پایان رسید. مذاکرات وین برای ما لحظه مهمی بودند؛ آنهم نه بدان خاطر که ما را بطور طولانی مدت به فکر فرو بردند بلکه بدین سبب که پس از امضای (توافقنامه) وین همه شرکای و طرفهای مذاکراتی، دیگر می دانستند که این ، لحظه ای تاریخی است. اما آنچه که ما نمی دانستیم و طبعا تا این زمان نیز نمی دانیم آن است که آیا این «لحظه تاریخی» می تواند به یک نقطه عطف تاریخی در منطقه خاورمیانه نیز تبدیل شود یا خیر؟