نسل‌کشی تدریجی شیعیان سوری در حلب

شهرهای شیعه نشین «کفریا» و «فوعه» در استان ادلب در شمال غرب سوریه قرار دارند. استان ادلب هم‌مرز با ترکیه بوده و فاصله فوعه و کفریا با مرزهای ترکیه نیز تنها ۳۰ کیلومتر است. از سوی دیگر، این دو شهر شیعه نشین حدود ۳ کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند.

شهر «بنش» که از زمان آغاز بحران سوریه از جمله مناطق ملتهب و کانون درگیری ها محسوب می‌شود، در جنوب شهر فوعه واقع شده است. شهر کفریا نیز در کنار شهر «معره مصرین» قرار گرفته که مانند شهر «بنش» تحت سیطره گروه های تروریستی ـ تکفیری است. موقعیت جغرافیایی این دو شهر، تروریست های تکفیری را بر آن داشت تا پس از سلسله ناکامی های گذشته در روستاهای شیعه نشین «نبل» و «الزهرا» در حلب، به فکر اشغال آنها بیافتند.

نزدیکی شهرهای «کفریا» و «فوعه» به مرزهای ترکیه، موجب شد تا تکفیریها تصرف این دو شهر را چندان سخت تصور نکنند. با این وجود، مقاومت شدید مردم فوعه و کفریا آنها را در تحقق هدف خود ناکام گذاشت. شکست گروه‌های تروریستی تکفیری د‌ر تصرف فوعه و کفریا آنها را برآن داشت تا با تحت فشار قرار دادن شیعیان، آنها را وادار به تسلیم کنند یا حداقل با تضعیف آنان اشغال این شهرها را تسهیل کنند. در این راستا این گروه‌ها ضمن قطع کامل خطوط انتقال آب و برق و گاز، از ورود هرگونه مواد غذایی، دارویی و امدادرسانی به شیعیان کفریا و فوعه جلوگیری می‌کنند.

تروریست های تکفیری تحت حمایت قطر، عربستان، ترکیه، آمریکا و کشورهای غربی تاکنون ثابت کرده اند که در جنایت های خود تفاوتی میان شیعیان و اهل تسنن قائل نیستند. بر همین اساس نمی توان علت یورش گسترده آنها به شهرهای شیعه نشین «کفریا» و «فوعه» را ایدئولوژیک دانست.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران منطقه ای انگیزه تروریست های تکفیری از یورش گسترده به این شهرها، «انتقام جویانه» بوده است، زیرا مردم کفریا و فوعه در طول چهار سالی که از آغاز بحران سوریه می گذرد همواره در کنار ارتش این کشور بوده اند و در بسیاری از موارد نیز در قالب گروه های مردمی به مقابله با تکفیریها پرداخته اند. از جمله دیگر اهداف تروریست های تکفیری برای اشغال دو شهر شیعه نشین «کفریا» و «فوعه» را می توان در موقعیت جغرافیایی آن جستجو کرد.

با توجه به اینکه این دو شهر در استان ادلب واقع شده اند؛ استانی که از غرب به استان لاذقیه، از جنوب به استان حماه و از شرق به استان حلب می رسد، تسلط کامل بر این دو شهر می توان به مثابه تسط بر تمامی نقاط استان ادلب تلقی شود. علاوه بر این هم مرز بودن استان ادلب با ترکیه نیز یکی دیگر از عوامل جغرافیایی است که تکفیریها را مجاب به اشغال این دو شهر کرده است. تکفیریها تلاش می کنند برای تضعیف مقاومت مردم شیعه نشین ادلب از استراتژی خود در تعامل با شیعیان روستاهای «نبل» و «الزهراء» حلب بهره ببرند؛ استراتژی که البته تاکنون نتیجه نداده است و نتوانسته مقاومت شیعیان را در هم بشکند.

در حال حاضر کمبود مواد غذایی و دارویی، شهرهای «فوعه» و «کفریا» ادلب را در معرض وقوع یک فاجعه انسانی بزرگ قرار داده است. تروریست های تکفیری تمامی راه های امداد رسانی به مردم ساکن این شهرها را مسدود کرده و اجازه ورود هیچگونه مواد غذایی و دارویی به آن را نمی دهند.

با این وجود، شورای امنیت سازمان ملل طی چهار ماهی که از محاصره شیعیان ادلب سوریه می گذرد، حتی یک قطعنامه نیز در محکومیت این اقدام صادر نکرده است. با توجه به اوضاع انسانی ناگوار حاکم بر این دو شهر می توان گفت که در حال حاضر شاهد مرگ تدریجی شیعیان در ادلب هستیم.

در این میان اما، نمی توان از نقش گسترده دستگاه های اطلاعاتی ترکیه در حمایت از تکفیریها برای اشغال «کفریا» و «فوعه» غافل شد. بدون شک اگر تروریست های تکفیری از حمایت های گسترده ترکیه برخوردار نبودند، قادر نبودند در مقابل مقاومت تاریخی شیعیان حلب و ادلب دوام بیاورند.

کمک های لجستیکی آنکارا موجب شده است تا تکفیریها به جنایت خود علیه شیعیان سوری ادامه دهند. بر اساس اسناد موجود ـ که البته قابل انکار نیستند ـ تمامی عملیاتهای گروههای تروریستی در استانهای شمالی سوریه مانند «حلب و ادلب» به صورت مستقیم تحت نظارت و مدیریت سرویس اطلاعاتی ترکیه سازماندهی می شود.

کارشناسان بر این باورند که حمله گسترده داعش به ادلب با هدف اشغال برخی از مناطق تحت کنترل ارتش سوریه در این استان به منظور تشکیل امارت به اصطلاح اسلامی، مشابه تلاش تکفیریها برای تشکیل ولایتهایی برای خود در مناطق مختلف عراق، یمن، لیبی و مصر است.

رژیم آل سعود نیز نقش بسزایی را در حمایت از تروریست های تکفیری برای نسل کشی شیعیان استان حلب سوریه ایفا کرد. این رژیم که همواره شیعیان در سراسر جهان را تهدیدی برای منافع خود دانسته و می داند، با ارائه کمک های مالی هنگفت به تروریستها تلاش کرد تا ضربه مهلکی را بر پیکره شیعیان ادلب وارد آورد. قطر نیز از جمله دیگر کشورهای حامی تروریست های تفکیری در شهرهای کفریا و فوعه است.

تحلیلگران و کارشناسان مسائل سیاسی خاورمیانه معقدند که با توجه به تشدید بحران انسانی در شهرهای کفریا و فوعه از یک سو و گسترده شدن دامنه حملات سنگین تکفیریها به نقاط مختلف این دو شهر از سوی دیگر، فوعه و کفریا در معرض یک نسل کشی بزرگ قرار دارند. کانون اصلی حملات تروریست های تکفیری در این شهرها، مزارع بروما واقع در شرق آنهاست. در حال حاضر شمار زیادی از تروریستهای جبهه النصره در حال نبرد با نیروهای مردمی کفریا و فوعه هستند.

در هر صورت، ادامه محاصره شهرهای کفریا و فوعه در ادلب سوریه موجب شده تا اهالی این شهرها با اوضاع انسانی و معیشتی فاجعه باری مواجه باشند. آنها برای تامین نیازهای غذایی خود به کاشت سبزیجات و صیفی‌جات روی آورده اند، با این حال اگر محاصره به درازا بکشد با بحران تامین مواد غذایی رو به رو خواهند شد.

ارتش سوریه اگرچه تاکنون تلاش کرده از طریق هوایی نیازهای غذایی و دارویی مردم را تامین کند، اما جمعیت زیاد این دو شهر موجب می‌شود تا این کمک‌ها چندان موثر نباشد. از آنچه درباره وضعیت معیشتی فوعه و کفریا گفته شد، می‌توان به وضعیت بهداشتی و درمانی این دو شهر نیز پی برد.

هم اکنون بیمارستان تخصصی واقع در کفریا و فوعه به دلیل ادامه محاصره با کمبود دارو و تجهیزات پزشکی مواجه هستند. به این وضعیت باید مداوای افراد آسیب دیده بر اثر حملات خمپاره‌ای گروه‌های تکفیری را نیز افزود که نیاز به مداوای فوری دارند و نبود امکانات و تجهیزات پزشکی و دارویی شرایط را بیش از پیش برای اهالی سخت می‌کند.

صرف نظر از محاصره‌ای که شیعیان فوعه و کفریا در آن بسر می‌برند و در صورت تداوم فاجعه‌ای انسانی به بار خواهد آورد، تصرف این دو شهر توسط تروریست‌های جبهه‌النصره و جیش الفتح نیز به نوبه خود فاجعه انسانی در پی خواهد داشت که بسیار بزرگ‌تر از فاجعه اول خواهد بود، به خصوص آنکه این دو شهر دارای جمعیت بالایی هستند و دشمنی تکفیری‌ها نسبت به شیعیان بر کسی پوشیده نیست. در چنین شرایطی لازم به نظر می‌رسد که اقدامی فوری برای نجات نزدیک به۵۰ هزار انسان بی‌گناه صورت گیرد، در غیر این صورت و در صورت سقوط فوعه و کفریا باید در انتظار فاجعه‌ بشری بزرگی در سوریه باشیم.