توافق ژنو؛ ثمره مقاومت 10 ساله ملت /اسرائيل؛یک بازنده مطلق/ ورود ايران به مرحله راستي‌آزمايي
وجه اصلي دولت بايد از اين پس تكيه به ساخت دروني و ظرفيت هاي ملي باشد و در كنار آن مساله برداشت تحريم‌ها مي‌تواند شتاب بيشتري به پيشرفت اقتصادي كشور دهد و در اين راستا بايد از اين فرصت براي خودسازي و رشد توليد داخلي كه در چند سال اخير كرارا مورد تاكيد رهبري بوده است، استفاده شود و به صورتي در اقتصاد عمل شود كه مساله مقاوت اقتصادي نيز در برنامه ريزي‌توسعه‌اي و اقتصادي كشور مورد توجه قرار گيرد.
سرويس بين الملل «فردا»؛ مذاكرات ژنو عاقبت در سومين دور مذاكرات به نتيجه رسيد و طرفين توافق نامه‌اي را امضا كردند كه خود آغاز فصل جديدي در ديپلماسي ايران به شمار مي رود. ايران همواره در مذاكرات هسته‌اي به جايگاه خود تاكيد داشته اما طرف غربي اين جايگاه را ناديده مي‌گرفت. در اين زمينه محمد جواد 
ظريف، وزير امور خارجه كشورمان با محور قرار دادن بحث حق غني‌سازي ايران و شناساندن آن به عنوان خط قرمز ايران بر روي نحوه برخورد غرب با ايران كار كرد تا كشورهاي قدرتمند غربي رفتارشان را با ايران اصلاح كنند. همين موضوع يكي از مهمترين دستاوردهاي توافقنامه ژنو به شمار مي‌آيد. مذاكرات فشرده بيش از اينكه براي به رسميت شمردن حق غني‌سازي ايران انجام شد با هدف به رسميت شناختن حقوق حقه ايران در نظام بين الملل و اصلاح نحوه برخورد كشورهاي غربي با جمهوري اسلامي ايران صورت گرفت و در اين راه گام مثبتي برداشته شد اما بازهم بايد گفت مسير آينده ادامه دارد و نبايد با ايجاد هيجانات كاذب اينگونه تصور شود كه همه راه طي شده است.
اين توافقنامه بر اساس رويكرد برد -برد انجام شد و طرفين سعي كردند كه با اعتمادسازي و بهبود روابط آينده روشني را بسازند و در آينده در مسير تفاهم و گفت‌وگو گام بردارند. از اين جهت نيز بايد گفت كه فصل جديدي از روابط ايران با جامعه جهاني و كشورهاي قدرتمند جهان آغاز شد. ملت ايران نيز سهم بسزايي در اين توافقنامه برد- برد داشتند؛ چراكه مقاومت و پشتباني آنان از تيم هسته‌اي سبب شد كه اين توافق اجرا شد. بدون شك اگر كشورهاي غربي به اين نتيجه نمي‌رسيدند كه تحريم‌ها عليه ملت ايران كارساز نيست و در پيشبرد اهداف آنان موفقيت آميز است تن به چنين توافقنامه‌اي نمي‌دادند و همچنان بر طبل تحريم‌ها مي كوفتند. گرچه در اين زمينه رئيس جمهور آمريكا بيان مي‌كند كه ايران با توجه به تاثير تحريم‌ها پاي ميز مذاكره آمده است اما در حقيقت اين امريكايي‌ها بودند كه با توجه به بي‌نتيجه بودن و پرهزينه بودن اين تحريم ها تن به توافق با ايران دادند. البته جان كري، وزير خارجه آمريكا پس از امضاي توافقنامه به اين موضوع اذعان داشت كه تشديد تحريم‌ها عليه ايران بي اثر بود و ايرانيان با تحریم‌ها از مواضع خود عقب نشینی نکردند. از اين نظر بايد اين توافق
را يك دستاورد ملي دانست كه تمام آحاد مردم ايران در آن شريك هستند و ثمره مقاومت 10 ساله مردم ايران است. از سوي ديگر ايران امروز پس از توافق به مرحله ديگري گام نهاده است و آن مرحله راستي‌آزمايي و اعتمادسازي ميان طرفين است. ايران بايد در اين زمينه اعتماد غرب را در زمينه استفاده صلح آميز از انرژي هسته‌اي جلب كند و غرب نيز در اين جاده دو طرفه بايد به تعهدي كه در قبال توافق ژنو داده عمل كند و پروژه اعتمادسازي را تداوم بخشد. توافق هسته‌اي ايران و 1+5 به معناي شكستن سد تحريم‌هاي عليه ايران است. با به رسميت شناختن حق غني‌سازي ايران به خودي خود قعطنامه‌هاي سازمان ملل سنديت خود را از دست مي‌دهند؛ چراكه اين قعطنامه‌ها به بهانه استفاده غيرقانوني ايران از سوخت هسته‌اي و احتمال ساخت سلاح هسته‌اي صادر شده‌اند و با قانوني شدن اين مطلب اسناد مذكور نيز وجاهت قانوني خود را از دست خواهند داد. برخي از كارشناسان نيز تعليق بخشي از تحريم‌ها را به معناي برداشتن يك آجر از ميانه ديوار تحريم ها قلمداد مي‌كنند كه سبب مي شود بخش اعظمي از اين ديوار فرو بريزد. البته در اين روند برخي از تحريم ها به قوت خود باقي است كه در آينده بايد براي
لغو جدي آنان نيز تدبيري انديشيده شود. اما در اين جهت نيز بايد تعليق تحريم‌ها را به عنوان ابزاري براي پيشبرد اهداف اقتصادي به كار برد. درواقع توجه اصلي دولت بايد از اين پس تكيه به ساخت دروني و ظرفيت هاي ملي باشد و در كنار آن مساله برداشت تحريم‌ها مي‌تواند شتاب بيشتري به پيشرفت اقتصادي كشور دهد و در اين راستا بايد از اين فرصت براي خودسازي و رشد توليد داخلي كه در چند سال اخير كرارا مورد تاكيد رهبري بوده است، استفاده شود و به صورتي در اقتصاد عمل شود كه مساله مقاوت اقتصادي نيز در برنامه ريزي‌توسعه‌اي و اقتصادي كشور مورد توجه قرار گيرد تا كشور در آينده در برابر تهديدها و تحريم‌هاي اقتصادي واكسينه شود. اين توافقنامه البته در سطح بين المللي بازندگاني نيز داشت و از اسرائيل بايد به عنوان بزرگترين بازنده اين ميدان ياد كرد و كساني كه رويكرد اسرائيل را در اين زمينه دنبال مي كردند نيز بازندگان فرعي صحنه مذاكرات ژنو هستند. كشورهاي عربي نيز در اين زمينه بايد بدانند كه همراهي با رژيم جعلي و شكست خورده اسرائيل به ضرر آنها در سطح منطقه تمام مي‌شود، چراكه اين توافقنامه نشان داد كه حتي شركاي نزديك اسرائيل نيز در بسياري از
موارد اين رژيم را بر اساس منافع ملي خود همراهي نمي كنند. به هر جهت ايران در اين زمينه توانست وجهه خود را نيز در نظام بين‌الملل تقويت كند و از اين رو كشورهاي منطقه بيش از اينكه به رقابت با ايران بينديشند به همكاري و تفاهم مشترك فكر كنند. موضوعي كه به نظر مي‌رسد تا حدودي ترك‌ها بدان واقف شدند و سياست نزديكي به ايران را در اين راستا دنبال مي كنند.
ظريف، وزير امور خارجه كشورمان با محور قرار دادن بحث حق غني‌سازي ايران و شناساندن آن به عنوان خط قرمز ايران بر روي نحوه برخورد غرب با ايران كار كرد تا كشورهاي قدرتمند غربي رفتارشان را با ايران اصلاح كنند. همين موضوع يكي از مهمترين دستاوردهاي توافقنامه ژنو به شمار مي‌آيد. مذاكرات فشرده بيش از اينكه براي به رسميت شمردن حق غني‌سازي ايران انجام شد با هدف به رسميت شناختن حقوق حقه ايران در نظام بين الملل و اصلاح نحوه برخورد كشورهاي غربي با جمهوري اسلامي ايران صورت گرفت و در اين راه گام مثبتي برداشته شد اما بازهم بايد گفت مسير آينده ادامه دارد و نبايد با ايجاد هيجانات كاذب اينگونه تصور شود كه همه راه طي شده است.
اين توافقنامه بر اساس رويكرد برد -برد انجام شد و طرفين سعي كردند كه با اعتمادسازي و بهبود روابط آينده روشني را بسازند و در آينده در مسير تفاهم و گفت‌وگو گام بردارند. از اين جهت نيز بايد گفت كه فصل جديدي از روابط ايران با جامعه جهاني و كشورهاي قدرتمند جهان آغاز شد. ملت ايران نيز سهم بسزايي در اين توافقنامه برد- برد داشتند؛ چراكه مقاومت و پشتباني آنان از تيم هسته‌اي سبب شد كه اين توافق اجرا شد. بدون شك اگر كشورهاي غربي به اين نتيجه نمي‌رسيدند كه تحريم‌ها عليه ملت ايران كارساز نيست و در پيشبرد اهداف آنان موفقيت آميز است تن به چنين توافقنامه‌اي نمي‌دادند و همچنان بر طبل تحريم‌ها مي كوفتند. گرچه در اين زمينه رئيس جمهور آمريكا بيان مي‌كند كه ايران با توجه به تاثير تحريم‌ها پاي ميز مذاكره آمده است اما در حقيقت اين امريكايي‌ها بودند كه با توجه به بي‌نتيجه بودن و پرهزينه بودن اين تحريم ها تن به توافق با ايران دادند. البته جان كري، وزير خارجه آمريكا پس از امضاي توافقنامه به اين موضوع اذعان داشت كه تشديد تحريم‌ها عليه ايران بي اثر بود و ايرانيان با تحریم‌ها از مواضع خود عقب نشینی نکردند. از اين نظر بايد اين توافق
را يك دستاورد ملي دانست كه تمام آحاد مردم ايران در آن شريك هستند و ثمره مقاومت 10 ساله مردم ايران است. از سوي ديگر ايران امروز پس از توافق به مرحله ديگري گام نهاده است و آن مرحله راستي‌آزمايي و اعتمادسازي ميان طرفين است. ايران بايد در اين زمينه اعتماد غرب را در زمينه استفاده صلح آميز از انرژي هسته‌اي جلب كند و غرب نيز در اين جاده دو طرفه بايد به تعهدي كه در قبال توافق ژنو داده عمل كند و پروژه اعتمادسازي را تداوم بخشد. توافق هسته‌اي ايران و 1+5 به معناي شكستن سد تحريم‌هاي عليه ايران است. با به رسميت شناختن حق غني‌سازي ايران به خودي خود قعطنامه‌هاي سازمان ملل سنديت خود را از دست مي‌دهند؛ چراكه اين قعطنامه‌ها به بهانه استفاده غيرقانوني ايران از سوخت هسته‌اي و احتمال ساخت سلاح هسته‌اي صادر شده‌اند و با قانوني شدن اين مطلب اسناد مذكور نيز وجاهت قانوني خود را از دست خواهند داد. برخي از كارشناسان نيز تعليق بخشي از تحريم‌ها را به معناي برداشتن يك آجر از ميانه ديوار تحريم ها قلمداد مي‌كنند كه سبب مي شود بخش اعظمي از اين ديوار فرو بريزد. البته در اين روند برخي از تحريم ها به قوت خود باقي است كه در آينده بايد براي
لغو جدي آنان نيز تدبيري انديشيده شود. اما در اين جهت نيز بايد تعليق تحريم‌ها را به عنوان ابزاري براي پيشبرد اهداف اقتصادي به كار برد. درواقع توجه اصلي دولت بايد از اين پس تكيه به ساخت دروني و ظرفيت هاي ملي باشد و در كنار آن مساله برداشت تحريم‌ها مي‌تواند شتاب بيشتري به پيشرفت اقتصادي كشور دهد و در اين راستا بايد از اين فرصت براي خودسازي و رشد توليد داخلي كه در چند سال اخير كرارا مورد تاكيد رهبري بوده است، استفاده شود و به صورتي در اقتصاد عمل شود كه مساله مقاوت اقتصادي نيز در برنامه ريزي‌توسعه‌اي و اقتصادي كشور مورد توجه قرار گيرد تا كشور در آينده در برابر تهديدها و تحريم‌هاي اقتصادي واكسينه شود. اين توافقنامه البته در سطح بين المللي بازندگاني نيز داشت و از اسرائيل بايد به عنوان بزرگترين بازنده اين ميدان ياد كرد و كساني كه رويكرد اسرائيل را در اين زمينه دنبال مي كردند نيز بازندگان فرعي صحنه مذاكرات ژنو هستند. كشورهاي عربي نيز در اين زمينه بايد بدانند كه همراهي با رژيم جعلي و شكست خورده اسرائيل به ضرر آنها در سطح منطقه تمام مي‌شود، چراكه اين توافقنامه نشان داد كه حتي شركاي نزديك اسرائيل نيز در بسياري از
موارد اين رژيم را بر اساس منافع ملي خود همراهي نمي كنند. به هر جهت ايران در اين زمينه توانست وجهه خود را نيز در نظام بين‌الملل تقويت كند و از اين رو كشورهاي منطقه بيش از اينكه به رقابت با ايران بينديشند به همكاري و تفاهم مشترك فكر كنند. موضوعي كه به نظر مي‌رسد تا حدودي ترك‌ها بدان واقف شدند و سياست نزديكي به ايران را در اين راستا دنبال مي كنند.
دیدگاه تان را بنویسید