این تفسیرها به اصولگرایی ضربه زد

مجله مهر: جبهه پایداری که بخشی از آن ها همان فراکسیون انقلابی های مجلس هشتم بودند که راه خودشان را از فراکسیون اصولگرایان آن مجلس جدا کرده بودند، در آستانه انتخابات مجلس نهم، با تمرکز بر مفهوم «خالص سازی» راه خود را بیش از پیش از سایر اصولگرایان جدا کردند. اینچنین هم بود که سقای بی ریا از تحصیل کرده های موسسه امام خمینی وابسته به آیت الله مصباح یزدی تفکر حاکم بر این جبهه را در انتخابات مجلس با این جملات بیان کرد که «در جبهه پایداری انقلاب اسلامی، عقیده بر این است که افراد خالص تری وارد مجلس شورای اسلامی شوند و حلقه اندکی تنگ شود اما جبهه متحد اصولگرایان اعتقاد دارند که باید این حلقه را اندکی بازتر در نظر گرفت تا همه بیایند و عرصه برکسی تنگ نشود» آنها معتقد بودند که اصولگرایانی که کیفیت اصولگرایی شان پایین است نباید وارد مجلس شوند و بماند آنکه در معیار و میزان شناسایی اصولگرایی نابشان هم جای حرف و حدیث و تناقض وجود داشت. چنین هم بود که این خالص سازی حتی با انشقاق درونی این جبهه هم منجر شد و پایداری در مقطعی به طیف قم و طیف تهران تفکیک شد.

آنچه در بیانات رهبر معظم انقلاب درباره خلوص و خالص سازی وجود دارد البته با گفتمان این جبهه متفاوت است. ایشان در دیدار دانشجویان در مردادماه سال 89 درباره تعبیر خالص سازی فرمودند: «يك سؤال ديگر اين است كه بعضى‌ها مي‌گويند وحدت، بعضى‌ها مي‌گويند خلوص؛ شما چه مي‌گوئيد؟ من مي گويم هر دو. خلوص كه شما مطرح مي كنيد - كه ما بايست از فرصت استفاده كنيم و حالا كه غربال شد، يك عده‌اى را كه ناخالصى دارند، از دائره خارج كنيم - چيزى نيست كه با دعوا و كشمكش و گريبان اين و آن را گرفتن و با حركت تند و فشارآلود به وجود بيايد؛ خلوص در يك مجموعه كه اينجورى حاصل نمي شود؛ ما به اين، مأمور هم نيستيم».

ایشان با یک مثال از صدر اسلام این رویکرد خودشان را به مفهوم وحدت و خالص سازی بیان کرده و فرمودند: « در صدر اسلام، خب، با پيغمبر اكرم يك عده بودند؛ سلمان بود، اباذر بود، ابىّ‌بن‌كعب بود، عمار بود، كى بود، كى بود؛ اينها درجه‌ اول و خالص‌ترينها بودند؛ عده‌اى ديگر از اينها يك مقدارى متوسطتر بودند؛ يك عده‌اى بودند كه گاهى اوقات پيغمبر حتّى به اينها تشر هم مي زد. اگر فرض كنيد پيغمبر در همان جامعه‌ چند هزار نفرى - كه كار خالص‌سازى خيلى آسانتر بود از يك جامعه‌ هفتاد ميليونى كشور ما - ميخواست خالص‌سازى كند، چه كار مي كرد؟ چى برايش مي ماند؟ آن كه يك گناهى كرده، بايد مي رفت؛ آن كه يك تشرى شنفته، بايد مي رفت؛ آن كه در يك وقتى كه نبايد از پيغمبر اجازه‌ مرخصى بگيرد، اجازه‌ مرخصى گرفته، بايد مي‌رفت؛ آن كه زكاتش را يك خرده دير داده، بايد مي رفت؛ خوب، كسى نمي ماند. امروز هم همين جور است».

پايداري در مدل ترسيمي خود از خالص سازي به حذف برخي افراد تاکيد مي‌کرد و در مقابل رهبر معظم انقلاب خالص سازي را در شرایطی مورد قبول می دانستند که به تکثير نيروهاي انقلاب منجر شود؛ از همین رو و با تاکید بر همین رویکرد هم بود که فرمودند روش خالص سازي تکثير خالصين است و فرايند آن نيز از درون گروه مجري خالص سازي باید آغاز شود.

پایداری ها راه خودشان را از اصولگرایان جدا کردند. فهرست جدا دادند و وحدت با جبهه متحد را نپذیرفتند. آنها حاضر به ائتلاف با جبهه متحد اصولگرایان نشدند و پس از رایزنی‌های متعدد با آیت‌الله مصباح یزدی فهرست خود را منتشر کردند که به پیروزی چندانی هم دست نیافتند. برخی اعضای مهم این جمله از جلمه همان قاسم روانبخش و سقای بی ریا از حضور در مجلس بازماندند.

بعد از آنکه عده ای در قم سخنرانی رئیس مجلس را بهم زدند رهبری صراحتا از این موضوع انتقاد کردند

تیشه به ریشه وحدت اصولگرایان و سهم خواهی ها از همان انتخابات مجلس نهم زده شد و در انتخابات ریاست جمهوری با تمرکز همین جبهه بر روی کلید واژه هایی مثل «تکلیف گرایی» و «اصلح مقبول» خودی نشان داد.

برنتابیدن وحدت از سوی اعضای این جبهه در حالی بود که 21 دی ماه سال 88 رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از اعضای فراکسیون انقلاب که بعدها در قالب همین تشکل پایداری درآمدند از «اغماض برای یک مصلحت بزرگ تر» سخن گفته و فرموده بودند «البته ما در سطح کشور هم معتقد به وحدتیم، در این مجموعه معتقد به ارزش‌ها و اصول هم معتقد به وحدتیم؛ این را باید حفظ کرد، ولو با یک اغماض‌هایی . بعضی از اغماض‌ها ممکن است اعتراض برخی دیگر را متوجه انسان بکند؛ خوب، بکند؛ ولی آدم باید ببیند حق چیست. یک جاهایی باید برخی اغماض‌ها را برای یک مصلحت بزرگ‌تری انجام داد؛ که حالا در این مورد بحث ما، مصلحت اتحاد و اتفاق و با هم بودن و یک حرف زدن و یک صدا داشتن و اینهاست».

دوگانه «تکلیف مداری و نتیجه گرایی» در انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر محملی برای جبهه پایداری شد تا راه خودشان را از سایر اصولگرایان جدا کنند. اصرار این جریان بر راهی که خودشان آن را تکلیف می دانستند باعث شد از تکلیف اصلی که ممانعت از پیروزی رقیب جریان اصولگرایی بود بازبمانند و نتیجه را واگذار کنند. این چنین هم هست که در ادبیات چهره های این جبهه، پرهیز از مصلحت اندیشی مذموم شمرده می شود، اصلح غیرمقبول را به صالح مقبول ارجح می دانستند و اجماع برروی اصلح را بدون توجه به نتیجه بر خود فرض می دانستند.

درباره تکلیف گرایی و دنبال نتیجه بودن رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر دانشجویان هم معیار را به دست داده و در پاسخ به سوالی درباره «رابطه تکلیف مداری با دنبال نتیجه بودن چیست؟» به جمله معروف امام خمینی (ره) که می فرمودند: «ما به دنبال تکلیف هستیم»، اشاره کردند و افزودند: آیا این جمله بدین معنا است که امام با وجود آن سختی ها و زحماتی که سالها متحمل شده بودند، دنبال نتیجه نبودند؟ قطعاً چنین چیزی صحیح نیست. رهبر انقلاب اسلامی گفتند: تکلیف گرایی صحیح آن است که انسان در راه رسیدن به نتیجه مطلوب براساس تکلیف عمل و از کارهای ضدتکلیف و نامشروع پرهیز کند. حضرت آیت الله خامنه ای تأکید کردند: انسانی که برای رسیدن به نتیجه براساس تکلیف عمل می کند، اگر به نتیجه مطلوب هم نرسد، احساس پشیمانی و خسارت نمی کند. ایشان در جمع بندی این موضوع گفتند: تکلیف گرایی هیچ منافاتی با دنبال نتیجه بودن، ندارد.

در سال 88 عده ای سخنرانی نوه بنیانگذار کبیر انقلاب را بهم زدند که در واکنش، رهبر معظم انقلاب از ایشان دلجویی کردند

ایما و اشاره‌های رهبر معظم انقلاب به جریاناتی که تعاریف خودشان را از مفاهیم دارند و براساس این تعاریف هم گاه اقدامات خودسرانه ای انجام می دهند در برخی اغتشاشات سال های گذشته هم نمود پیدا می کند. آنجا که در ماجرای 22 بهمن قم عده ای خودسر سخنرانی علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی را بهم زدند و چندی بعد رهبر معظم انقلاب با انتقاد صريح و شديد از این اقدام فرمودند اينكه عده اي برخي را ضدولايت و ضد بصيرت بنامند و شعار بدهند نظير آنچه اخيراً در قم روي داد، اقدامي غلط است و بنده كاملاً مخالف اين كارها هستم كه قبلاً هم نظير آن در مرقد مطهر حضرت امام (ره) اتفاق افتاد و به مسئولان تذكر دادم جلوي اين كارها را بگيرند. رهبر انقلاب افزودند: كساني كه راه مي افتند و شعار مي دهند اگر واقعاً حزب اللهي و مؤمن هستند بدانند كه اين كارها به ضرر كشور و خلاف شرع است و اگر هم اعتنايي به اين حرفها ندارند كه حسابشان جداست.

در سال 88 هم وقتی در حرم حضرت امام؛ عده ای سخنرانی نوه امام را به هم زدند آیات عظام صافی گلپایگانی، جوادی آملی، مکارم شیرازی، وحید خراسانی، راستی کاشانی،محمد محمدی گیلانی، مظاهری، مبشر کاشانی، محمد جواد فاضل لنکرانی از اهانت صورت گرفته به یادگار امام گلایه کرده و ناراحتی خود را از این موضوع ابراز داشتند. با وجود واکنش رهبر معظم انقلاب در همان جلسه و علما و مراجع تقلید به این هتک حرمت، حمیدرسایی در یادداشتی به دیدار مرتضی آقاتهرانی دبیر کل فعلی جبهه پایداری با سید حسن خمینی بعد از این اتفاقات اشاره کرد و با رد گزارش سایت جماران از این دیدار نوشت که دیدارآقا تهرانی با سید حسن خمینی نه برای ابراز تاسف از این اتفاقات که برای نصیحت سید حسن خمینی صورت گرفته است. سایت رجانیوز نیز با حذف نام خمینی از عنوان یادگار امام او را سید حسن مصطفوی خطاب کرد و به دفاع از اتفاقات پیش آمده پرداخت.

رهبر انقلاب در ماجرای تسخیر سفارت انگلیس هم توصیه به تمییز قائل شدن بین مرز آرمانگرایی و احساسات تاکید کرده و فرمودند و براي روشن شدن مرز آرمانگرايي و احساسات با اشاره به مخالفت بنياني نظام با مجموعه هاي استبدادي منطقه خاطرنشان كردند: با وجود مواضع كاملاً روشن نظام در اين زمينه، نبايد با كار ديپلماسي سنتي و متعارف مخالفت شود.