دولت یازدهم، فرصتی برای چرخش نخبگان در کشور/ تجربه مدیریتی دولت قبل فراموش نشود
میدان دادن به نسل‌های اخیر، به تحقق آرمان‌های جمهوری اسلامی در دولت آتی کمک خواهد نمود؛ اما تجربه دولت‌های نهم و دهم نشان داده است که میدان دادن بی محابا و یک شبه به مدیرانی که کارنامه روشنی ندارند، مسیر حرکت را به ناکجاآباد خواهد کشاند. از طرفی، استفاده از مدیرانی که کشور در گذشته‌های دور و نزدیک طعم عملکردهای نه چندان مطلوب آنان را چشیده است نیز موجب پیشرفتی نمی‌شود.
سرویس سیاسی «فردا»: هفته گذشته و پس از شمارش آرای ریاست جمهوری، حجت الاسلام حسن روحانی به ریاست جمهوری اسلامی ایران دست یافت تا با رأی مردم به مدت چهار سال در این سمت حضور یابد. مشارکت بالای مردم کشور که نزدیک به 73 درصد بود، نشان از این داشت که تحقق حماسه سیاسی به معنای واقعی صورت گرفته است و ملت ایران بار دیگر با حضور پرشکوه خویش به مردم‌سالاری نظام اسلامی هویت بخشیده‌اند. اکنون نوبت آن است که دولت منتخب با تمام توان به صحنه بیاید و تحرک خویش را برای حرکت پرشتاب کشور در مسیر پیشرفت آغاز کند. در بخشی از پیام رهبر انقلاب به همین مناسب می‌خوانیم: «رئیس‌جمهور منتخب، تا روز پذیرش رسمی مسئولیت، دارای فرصت ارزشمندی است كه شایسته است بیشترین بهره از آن برده شود و كارهائی كه شروع مسئولیت خطیر ریاست جمهوری، بدان نیازمند است، بی درنگ آغاز گردد». تاکید بر فرصت ارزشمندی که تا روز رسمی پذیرش مسئولیت یعنی اواسط مردادماه برای آقای حسن روحانی وجود دارد، باید در جهات مختلف برنامه‌ریزی و هماهنگی از آن استفاده شود. 
نخستین گام برای
تشکیل دولت، تشکیل کابینه و برگزیدن معاونان و وزیران است که آقای روحانی باید طی این دو ماه که به تعبیر رهبر انقلاب فرصتی ارزشمند است، یاران و همراهان خویش در اداره کشور را مشخص کند. همه‌جانبه‌نگری و اعتدال‌گرایی در این مسیر بیش از هر زمان دیگری در کشور نیاز است و تحقق کابینه‌ای معتدل و موفق می‌تواند به تحقق پیشرفت در کشور منجر شود. فارغ از بحث‌های جناحی و سیاسی، وضعیت آشفته اقتصادی، فرهنگی و دیپلماسی کشور این روزها نیاز به مدیریت و تدبیر دارد. این تدبیر در دولت روحانی که شعار آن تدبیر و امید است، در صورتی محقق خواهد شد که چند ويژگی را در انتخاب کابینه خویش در نظر بگیرد. یکی از مسائل مهم تشکیل کابینه آینده، نگاه صحیح به میانگین سنی و نسلی کابینه است. میدان دادن به جوانان و نسل‌های اخیر انقلاب اسلامی، به تحقق آرمان‌های انقلاب در دولت آینده کمک خواهد نمود؛ اما تجربه دولت‌های نهم و دهم نشان داده است که میدان دادن بی محابا و یک شبه به مدیرانی که کارنامه روشنی ندارند، مسیر حرکت را به ناکجاآباد خواهد کشاند. از سوی دیگر، استفاده از مدیرانی که کهولت سنی بر آنان چیره شده است و کشور در گذشته‌های دور و نزدیک طعم
عملکردهای نه چندان مطلوب آنان را چشیده است نیز موجب پیشرفتی نخواهد شد و چه بسا به درجازدن مطلق بیانجامد. در جمهوری اسلامی نیازمند آن هستیم که گردش نخبگان بین نسلی نیز ایجاد شود. در این بین، نوع نگاه به این گردش نخبگانی بسیار با اهمیت است، حتی اگر مدیران سطوح اول دولت آینده از نسل‌های پیشین مدیران کشور باشند باز هم نباید در سطوح پایین‌تر نقش مدیران جوان‌تر و نخبگان با ظرفیت و مستعد را نادیده بگیریم. با این وصف، دولت آینده می‌تواند هم از نخبگان جوان در سطوح مختلف ملی استفاده کند و هم مثل دولت قبل، در بسیاری از موارد کشور با چالش بی‌تجربگی مواجه نشود. در شرایطی که گمانه‌های مختلفی درباره دولت یازدهم به گوش می‌رسد، اما این هفته‌های پیش رو فرصت ارزشمندی برای رئیس دولت آتی است که بتواند تدبیر دولت خویش را به دست مدیرانی شایسته بسپارد. پرهیز از فشارهای سیاسی و جناح‌بندی‌ها در کابینه می‌تواند رئیس دولت را در این امر بیش از پیش یاری دهد و موجب گردد تا یک چرخش نخبگان حقیقی و غیر شعاری در دولت یازدهم به وقع بپیوندد.
نخستین گام برای
تشکیل دولت، تشکیل کابینه و برگزیدن معاونان و وزیران است که آقای روحانی باید طی این دو ماه که به تعبیر رهبر انقلاب فرصتی ارزشمند است، یاران و همراهان خویش در اداره کشور را مشخص کند. همه‌جانبه‌نگری و اعتدال‌گرایی در این مسیر بیش از هر زمان دیگری در کشور نیاز است و تحقق کابینه‌ای معتدل و موفق می‌تواند به تحقق پیشرفت در کشور منجر شود. فارغ از بحث‌های جناحی و سیاسی، وضعیت آشفته اقتصادی، فرهنگی و دیپلماسی کشور این روزها نیاز به مدیریت و تدبیر دارد. این تدبیر در دولت روحانی که شعار آن تدبیر و امید است، در صورتی محقق خواهد شد که چند ويژگی را در انتخاب کابینه خویش در نظر بگیرد. یکی از مسائل مهم تشکیل کابینه آینده، نگاه صحیح به میانگین سنی و نسلی کابینه است. میدان دادن به جوانان و نسل‌های اخیر انقلاب اسلامی، به تحقق آرمان‌های انقلاب در دولت آینده کمک خواهد نمود؛ اما تجربه دولت‌های نهم و دهم نشان داده است که میدان دادن بی محابا و یک شبه به مدیرانی که کارنامه روشنی ندارند، مسیر حرکت را به ناکجاآباد خواهد کشاند. از سوی دیگر، استفاده از مدیرانی که کهولت سنی بر آنان چیره شده است و کشور در گذشته‌های دور و نزدیک طعم
عملکردهای نه چندان مطلوب آنان را چشیده است نیز موجب پیشرفتی نخواهد شد و چه بسا به درجازدن مطلق بیانجامد. در جمهوری اسلامی نیازمند آن هستیم که گردش نخبگان بین نسلی نیز ایجاد شود. در این بین، نوع نگاه به این گردش نخبگانی بسیار با اهمیت است، حتی اگر مدیران سطوح اول دولت آینده از نسل‌های پیشین مدیران کشور باشند باز هم نباید در سطوح پایین‌تر نقش مدیران جوان‌تر و نخبگان با ظرفیت و مستعد را نادیده بگیریم. با این وصف، دولت آینده می‌تواند هم از نخبگان جوان در سطوح مختلف ملی استفاده کند و هم مثل دولت قبل، در بسیاری از موارد کشور با چالش بی‌تجربگی مواجه نشود. در شرایطی که گمانه‌های مختلفی درباره دولت یازدهم به گوش می‌رسد، اما این هفته‌های پیش رو فرصت ارزشمندی برای رئیس دولت آتی است که بتواند تدبیر دولت خویش را به دست مدیرانی شایسته بسپارد. پرهیز از فشارهای سیاسی و جناح‌بندی‌ها در کابینه می‌تواند رئیس دولت را در این امر بیش از پیش یاری دهد و موجب گردد تا یک چرخش نخبگان حقیقی و غیر شعاری در دولت یازدهم به وقع بپیوندد.
دیدگاه تان را بنویسید