۱۱ روش ساده برای کاهش درد سیاتیک
روغن فلفل قرمز یکی از روغن‌های موضعی محبوب برای کاهش درد سیاتیک است. کپسایسین موجود در این فلفل، باعث جدا شدن ترکیبات مسبب درد از عصب سیاتیک می‌شود. در مطالعه‌ای حدود ۱۲۰ نفر به مدت ۴ هفته و هفته‌ای ۳ بار توسط یک کایروپراکتر ویزیت می‌شدند و بعد از آن نیز به ملاقات‌های هفتگی خود ادامه می‌دادند و با اتمام درمان، احساس بهتری داشتند.
سرویس سبک زندگی فردا: سیاتیک نوعی درد پای ناشی از عصب ظریف پشت شکمی است. اگرچه درد در ریشه‌های عصبی در هر دو طرف ستون فقرات قرار داشته و احساس می‌شود، اما از طریق عصب سیاتیک عبور می‌کند و از ریشه‌ای به ریشه دیگر گسترش می‌یابد. در ادامه این مطلب را به نقل از تبیان بخوانید.
این درد پا که رادیکولوپاتی نامیده می‌شود، اغلب شدیدتر از درد کمر است و معمولاً در یک پا احساس می‌شود و می‌تواند غیر قابل تحمل باشد. برخی افراد آن را به درد عصبی دندان تشبیه کرده‌اند. شایع‌ترین علت سیاتیک فتق دیسک است: هنگامی که در یک دیسک شکاف ایجاد می‌شود، می‌تواند عصب سیاتیک را تخریب کند. معمولاً علائم شایع در عرض شش هفته خود را نشان می‌دهند، اما برای برخی افراد، بروز درد می‌تواند به مراتب بیشتر طول بکشد. در اینجا چند راه درمان سیاتیک وجود دارد که ارزش امتحان کردن را دارند: ۱. ماساژ نقاط ماشه‌ای (نقاط دردناک عضلانی)
اگر دچار سیاتیک هستید، انتظار این را نداشته باشید که ماساژ آب گرم دردتان را تسکین دهد. در این موقعیت درمان نقاط ماشه‌ای (تریگرپوینت) بهترین گزینه است. عصب سیاتیک در زیر ماهیچه‌ای به نام پیریفورمیس (ماهیچه گلابی شکل) جای گرفته است که در زیر عضله گلوتئال است. وقتی ماهیچه پیریفورمیس سفت می‌شود، عصب سیاتیک را نیز در تنگنا قرار می‌دهد و ایجاد حسی ناخوشایند و احساس بی‌حسی در پایین پا را سبب می‌شود. درمانگر متخصص، فشار را، به منظور تحریک و تورم ناحیه مورد نظر، (تریگرپوینت)، در ماهیچه پیریفورمیس و همچنین در ماهیچه‌ی زیر کمر و گلوتئال، اعمال می‌کند. به طور معمول درمان در 7 تا 10 روز اجرا می‌شود. اگر بیمار در چهارمین ویزیت، پیشرفتی ملاحظه نکرد، باید روش دیگری از درمان را امتحان کند. ۲. مراقبت کایروپراکتیک
کایروپراکتیک یا درمان دستی، علم شناخت مفاصل و ستون فقرات و هماهنگ کردن آن‌هاست. ۶۰ درصد از مردم مبتلا به درد سیاتیک که از سایر روش‌های درمانی نتیجه‌ای نگرفته‌اند و سپس به تجربه دستکاری ستون فقرات و مراقبت کایروپراکتیک روی آورده‌اند در مقایسه با آن بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند نتیجه‌ی مشابهی را کسب کرده و همان‌قدر از درد رهانیده شده‌اند. روغن فلفل قرمز یکی از روغن‌های موضعی محبوب برای کاهش درد سیاتیک است. کپسایسین موجود در این فلفل، باعث جدا شدن ترکیبات مسبب درد از عصب سیاتیک می‌شود. در مطالعه‌ای حدود ۱۲۰ نفر به مدت ۴ هفته و هفته‌ای ۳ بار توسط یک کایروپراکتر ویزیت می‌شدند و بعد از آن نیز به ملاقات‌های هفتگی خود ادامه می‌دادند و با اتمام درمان، احساس بهتری داشتند. در افرادی که به مراقبت کایروپراکتیک پاسخ دادند، مزایا به مدت یک سال ادامه داشت.
دستکاری ستون فقرات ممکن است در سیستم عصبی پاسخی ایجاد کند که درد را کاهش می‌دهد و مجدداً حرکت طبیعی را به ناحیه آسیب دیده بازگرداند. همچنین التهاب را کاهش می‌دهد و شرایطی ایجاد می‌کند که مکانیسم‌های طبیعی بدن را بهبود می‌بخشد. ۳. یخ یا گرما
از آنجایی که عصب سیاتیک در پا و باسن عمیقاً قرارگرفته است، قرار دادن کمپرس یخ و کیسه آب گرم بر روی سطح پوست، نمی‌تواند التهاب داخلی را تسکین ببخشد. اما درمان‌های قدیمی و باارزش می‌توانند مفید باشند مانند کانترایریتانت‌ها. این دارو ترکیبی از جوهر نعنا، متیل سالیسیلات و کافور است و به دلیل اینکه یک احساس خنکی و بی حسی در ناحیه دردناک ایجاد می‌کند، بسیار کمک کننده است. ۴. طب سوزنی
شما می‌توانید به زودی در اولین جلسه طب سوزنی تسکین درد را تجربه کنید، اگرچه حدود ۱۲ جلسه برای بهبود بهتر است. یک مطالعه کوچک در مجله طب چینی سنتی نشان داد که پس از یک دوره طب سوزنی از ۳۰ نفر مبتلا به سیاتیک، ۱۷ مورد بهبودی کامل و ۱۰ نفر کاهش علائم را با طب سوزنی گرم (که در آن سوزن‌ها حرارت می‌بینند) تجربه کردند. ۵. یوگا
یک مطالعه گزارش داد افراد مبتلا به کمردرد مزمنی که طی 16 هفته یوگا کار کرده بودند، 64٪ از میزان دردشان و 77٪ از میزان ناتوانی‌شان کاسته شده بود. اگرچه اثرات یوگا بر سیاتیک کمتر روشن است، اما فرم‌های ملایم ممکن است سودمند باشد، تمرین یوگا می‌تواند با تقویت عضلات و بهبود انعطاف پذیری به بیماران مبتلا به سیاتیک کمک کند. حرکت و عملکرد بهتر، کمتر آن‌ها را در وضعیتی قرار می‌دهد که می‌تواند تشدیدکننده سیاتیک باشد. ۶. روغن فلفل قرمز
روغن فلفل قرمز یکی از روغن‌های موضعی محبوب برای کاهش درد سیاتیک است. کپسایسین موجود در این فلفل، باعث جدا شدن ترکیبات مسبب درد از عصب سیاتیک می‌شود. ۷. پنجه شیطان
پنجه شیطان، یک داروی گیاهی و ضدالتهاب قوی است که مانند ایبوپروفن و داروهای مشابه که جلوی عوامل التهاب‌زا را می‌گیرند، عمل می‌کند. بررسی‌های ایمنی نشان می‌دهد که این دارو به راحتی توسط اکثر مردم تحمل می‌شود، اما نباید توسط بیماران مبتلا به زخم‌های پپتیک یا مصرف‌کنندگان داروهای رقیق‌کننده خون استفاده شود. ۸. مسکن‌ها و آرام‌بخش‌های عضلانی
مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، چه بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا با نسخه، می‌توانند باعث کاهش درد شوند. از آنجایی که اسپاسم‌های عضلانی (گرفتگی‌های عضلانی) دردناک ممکن است همراه با فتق دیسک باشند، پزشکان بعضی اوقات آرامبخش عضلانی یا داروهای کاهش‌دهنده درد را تجویز می‌کنند. یک نکته: این داروها به تسکین درد ناشی از فشار بر روی عصب سیاتیک، کمک نمی‌کنند. ۹. تزریق استروئید اپیدورال
افرادی که درد آن‌ها پس از یک ماه کاهش پیدا نکرده و درمان‌های دیگر نیز تأثیری بر آن‌ها نداشته است، ممکن است دردشان با تزریق استروئید اپیدورال به کمر در نزدیکی عصب سیاتیک بهبود یابد. امید این است که التهاب را در داخل این شاخه عصب کاهش دهد. به دلیل نگرانی در مورد عوارض جانبی مانند از دست دادن تراکم استخوان، تزریق‌های اپیدورال محدود به ۳ سال است. ۱۰. ورزش و فیزیوتراپی
تحرک به طور معمول آخرین چیزی است که افراد مبتلا به سیاتیک می‌خواهند انجام دهند، اما مهم است که فعالیت جسمی داشته باشید. دراز کشیدن در رختخواب باعث می‌شود که درد بیشتر طول بکشد. ورزش، جریان خون را به دیسک و عصب افزایش داده و به خلاصی از مواد شیمیایی عامل التهاب کمک می‌کند. یک پیاده روی 15 تا 20 دقیقه‌ای را در برنامه‌تان بگنجانید. اگر بیش از حد صدمه دیده‌اید، یک حرکت ایروبیکی مانند شنا یا ورزش در آب را امتحان کنید. در هنگام ورزش در آب، فشار زیادی بر روی کمر وارد نمی‌شود. ممکن است نیازمند ملاقات با یک درمانگر فیزیکی باشید که بتواند تمرینات کششی را برای بازگرداندن انعطاف پذیری به کمر یا حرکت‌هایی که باعث تقویت عضلات اصلی، کمک به تثبیت ستون فقرات و کاهش احتمال آسیب‌های مشابه می‌شوند، تجویز کند. ۱۱. جراحی
ممکن است پس از ۴ تا ۶ هفته ادامه داشتن علائم، بیمار واجد شرایط جراحی باشد. طبق بررسی‌ها، افرادی که برای فتقِ دیسک جراحی کرده‌اند، پس از سه ماه، کاهش درد و ناتوانی بیشتری را نسبت به بیمارانی که جراحی نداشتند، تجربه کرده‌اند. این مزایا تا ۴ سال ادامه یافت.
دیدگاه تان را بنویسید