فصل شیوع آلرژی و راهکار‌های مراقبتی
در فصل بهار و پاییز، گرده‌ها از طریق هوا پخش، تنفس و باعث تحریک سیستم ایمنی و ترشح ماده‌ای به نام هیستامین می‌شوند. هیستامین باعث ایجاد علائمی مانند آبریزش بینی، گرفتگی بینی، عطسه‌های مکرر و خارش بینی، خارش چشم، قرمزی، تورم، اشک ریزی و حساسیت به نور، احساس کمبود هوا و تنفس همراه با صدای خس خس، خستگی و عصبی شدن در افراد می‌شود.
جام جم: ژنتیک از موثرترین عوامل ابتلا به حساسیت است. به عبارت ساده‌تر، اگر یکی از والدین به هر نوعی از آلرژی مبتلا باشد، ابتلای یک فرزند از سه فرزندش به این بیماری دور از انتظار نخواهد بود. در صورتی که هر دو والد به حساسیت مبتلا باشند، احتمال ابتلای هفت فرزند از ده فرزند آن‌ها به این مشکل وجود دارد. گاهی آلرژی با سرماخوردگی اشتباه گرفته می‌شود، اما باید دانست بیماری سرماخوردگی معمولا با تب همراه بوده و ترشحات بینی غلیظ‌تر است. افراد مبتلا به آلرژی به گرده گیاهان علائم بیماری را در دو فصل بهار و پاییز که گرده پاشی صورت می‌گیرد، تجربه می‌کنند. اگر در طول سال دارای علائم آلرژی هستید و به ماده‌ای غیر از گرده گیاهان آلرژی دارید باید برای مشخص شدن منشا آلرژی و درمان آن به پزشک مراجعه کنید. آلرژی‌ها معمولا در کودکی شروع می‌شوند، ولی میزان حساسیت‌ها با افزایش سن کاهش می‌یابد، اگرچه ممکن است بعد‌ها مجدد عود کند. با دوری از مواد آلرژی زا و مصرف منظم دارو‌ها تحت نظر پزشک، می‌توان آلرژی را کنترل و درمان کرد. آنتی‌هیستامین‌ها ترکیباتی هستند که با اثرات یا عوارض ناشی از هیستامین مخالفت می‌کنند و در درمان بیماری‌های
مختلف مانند آلرژی، تب یونجه، کهیر، آسم و سرماخوردگی استفاده می‌شوند. آنتی هیستامین‌های قدیمی‌تر مانند دیفن‌هیدرامین و کلرفنیرامین اثرات خواب آلودگی نیز داشته‌اند که در آنتی‌هیستامین‌های جدیدتر مانند لوراتادین و فکسوفنادین دیده نمی‌شود. آنتی‌هیستامین‌های نسل اول مانند کلرفنیرامین، کلماستین، دیفن هیدرامین، پرومتازین و هیدروکسی زین خاصیت حلالیت در چربی زیادی دارند، پس بیشتر وارد مغز می‌شوند و خواب آلودگی بیشتری ایجاد می‌کنند، ولی نسل دوم خاصیت حلالیت در چربی کمی دارند لذا کمتر وارد مغز شده و خواب آلودگی کمتری ایجاد می‌کنند. بد نیست بدانید از دارو‌های آنتی هیستامین جدید فکسوفنادین به طور نسبی عوارض جانبی کمتری دارد. چون مصرف آنتی‌هیستامین‌ها در بیماری‌های مزمن است، پس به صورت خوراکی تولید شده‌اند. تعدادی هم به شکل موضعی، چشمی و بینی تهیه شده است. روش متابولیسم این دارو‌ها اغلب از طریق کبد است، لذا در بیماری‌ها و نارسایی‌های کبدی باید با احتیاط مصرف شود. نیمه عمر و به تبع آن طول اثر آنتی هیستامین‌های قدیمی کمتر از آنتی‌هیستامین‌های جدید است لذا تعداد مصرف در روز نسل اول زیادتر (۳-۲ عدد در روز) و نسل دوم کمتر
(یک-۲ عدد در روز) است. خواب آلودگی و اشکال در تفکر، خشکی دهان، سرگیجه، اضطراب، تپش قلب و ایراد در دفع ادرار در مردان مبتلا به بزرگی پروستات، بروز درد‌های شکمی، افزایش اشتها و چاقی (در صورت مصرف طولانی مدت)، افزایش حساسیت پوست نسبت به نور خورشید و گرفتگی صدا از مهم‌ترین عوارض آنتی‌هیستامین‌هاست که در موارد نادری مانند تپش قلب و احساس سنگینی روی قفسه سینه در حین مصرف این دارو‌ها باید فورا به پزشک مراجعه کرد. دارو‌های آنتی‌هیستامین را در صورت امکان باید پیش از حمله آلرژی مصرف کرد. همچنین در حین استفاده از این دارو‌ها از رانندگی و کار با ماشین‌های سنگین خودداری کنید. بهتر است آنتی‌هیستامین‌ها خارج از وعده‌های غذایی و فقط با آب مصرف شوند.
دیدگاه تان را بنویسید