سرویس سبک زندگی فردا: «ناصر عسگری، کابینتساز زنجانی، از خردههای چوب کابینتها، اسباببازی ساده تولید میکند و کنار خیابان میفروشد». در ادامه این مطلب را به نقل از همشهری آنلاین بخوانید.
تنها اطلاعات در دستمان درباره این هنرمند همین چند كلمه است؛ كسی كه برای ارائه هنرش مجبور است آن را در كنار خیایان عرضه كند اما گویا در این بین یك سوءتفاهم پیش آمده است. خبری از دستفروشی نیست. چون وقتی با او تماس گرفتیم متوجه شدیم كه آقاناصر ۴۲ ساله، ۲۲ سال میشود كه آموزگار است و ۱۰ سالی هم در كنار تدریس، شغل دومی داشته و كابینتسازی میكرده اما از وقتی روشهای نوین به بازار كابینتسازی وارد شده دیگر علاقهاش را به این كار از دست داده و آن را كنار گذاشته؛ اما مگر میتوانسته عشق و علاقه و وابستگیاش به چوب را كنار بگذارد؟ انگار چوب آهن است و او آهنربا كه دائما به هم جذب میشوند. برای همین گوشهای از خانهاش را شبیه یك كارگاه كرده و با خردههای چوب و امدیاف كه اضافههای كابینتسازیها و كارگاههای چوب است، شروع به ساخت اسباببازیهای زیبا و جذابی كرده كه چشم هر بینندهای روی آنها قفل میشود. با ناصر عسگری برای دقایقی به گفتوگو پرداختهایم تا از دنیای چوب و اسباببازیها بگوید. ایده ساخت اسباببازی با چوب چطور به ذهنتان رسید؟ از بچگی علاقه خاصی به چوب داشتم. حتی به یاد دارم دوم ابتدایی كه بودم، تبر
پدربزرگم را برداشتم و میخواستم چوب مورد نیازم را با تبر جدا كنم اما چون زور بازو نداشتم خودم را زخمی كردم و هنوز هم جای آن زخم مانده است. این علاقه تا به امروز با من است و برای همین با وجود اینكه معلم هستم وارد كار كابینتسازی هم شدم. كابینتسازی شما را راضی نگهمیداشت؟ بله، ۱۰ سال كابینتسازی كردم؛ اما راستش را بخواهید از وقتی سبك جدید كابینتسازی آمده كه دیگر ایده و خلاقیت ما را نمیخواهد و سبك مشخصی دارد، آن را دوست ندارم و ۵ سال پیش با وجود آنكه درآمد خوبی هم از كار كابینتسازی داشتم، آن را كنار گذاشتم. ۳ سال هم میشود كه كار ساخت اسباببازی را شروع كردهام. کار اسباببازیسازی را بهدلیل همان علاقه دیرینهتان به چوب شروع كردید؟ دقیقا. زیبایی، خلاقیت و روشهایی كه در كار با چوب وجود دارد باعث شده تا عاشق این كار شوم. بعد از آنكه كابینتسازی را كنار گذاشتم به این فكر میكردم كه چطور میتوانم همچنان با چوب كار كنم و به فكرم رسید كه با چوب اسباببازی درست كنم. وقتی ایدهای كه در ذهنم داشتم را پیاده كردم احساس رضایت زیادی داشتم و باعث شد تا به امروز بهطور جدی آن را دنبال كنم. مواداولیه مورد نیازم را
از مراكزی كه خدمات برش دارند تهیه میكنم؛ خردهچوبها و امدیافهایی كه اكثرا آنها را آتش میزنند. درصورتی كه حیف است و از كوچكترین تكه آنها میشود استفاده كرد. چرا برای فروش اسباببازیهایتان دستفروشی میكنید؟ از كارهایتان استقبال نمیشود؟ نه، اصلا اینطور نیست. نمیدانم چهكسی این برداشت را كرده و در شبكههای اجتماعی بازنشر داده است. من دستفروشی نمیكردم. جایی كه ما كارهایمان را برای فروش گذاشتهایم مجتمعی تفریحی است كه هرساله نمایشگاههای فصلی صنایعدستی برگزار میكند و به هركس كه كاری برای عرضه دارد، غرفه میدهند. یكی از دوستان من كه كارهایم را دیده بود به من پیشنهاد داد تا در این نمایشگاه شركت كنم و من هم پذیرفتم و اتفاقا استقبال خوبی هم از كارهایم شد. اما چون این غرفهها در كنار خیابان هستند شاید از نگاه برخی تصور دستفروشی بشود درصورتی كه اینطور نیست. از همان روز اول كارهایتان فروش رفت؟ نه، همان ۳ سال پیش كه چند اسباببازی ساختم با خودم گفتم ببینم میتوانم برای آنها بازاریابی كنم؟ چندتایی اضافهتر ساختم و طرحهایی را كه در ذهن داشتم، در دنیای واقعی پیاده كردم. با این حال فروشی نداشتم تا اینكه
نمایشگاه صنایعدستی در شهرمان برگزار شد و برخی از همكارها به من گفتند غرفههایی در این نمایشگاه وجود دارد كه البته چندان پربار نیست ولی چون میدانستند كار با چوب میكنم پیشنهاد دادند آنها را برای فروش به آن نمایشگاه ببرم. من هم كارهایی كه داشتم را بردم و اتفاقا استقبال خوبی هم شد. وقتی دیدم كه ازكارهایم استقبال میشود تصمیم گرفتم این كار را ادامه دهم. دیگر از ۳ سال پیش هر سال برای فروش كارهایتان به همانجا میروید؟ بله، مجتمع تفریحی لاله در شهر هیدج شهرستان ابهر هر سال از شروع بهار تا پایان تابستان هر روز یك نمایشگاه فصلی دارد كه با همكاری شهرداری و صنایعدستی برگزار میشود. ضمن اینكه امسال در ۲۴ تا ۲۸ مردادماه به تهران هم آمدم و در نمایشگاه كانون پرورش فكری كودك و نوجوان شركت كردم كه باز هم بازدیدكنندهها از كارهایم استقبال خوبی كردند. فكر میكنید میتوانید كارتان را گسترش دهید؟ كارهایی كه من انجام میدهم بیشتر با خردههای چوب و ضایعات امدیاف است. یكسری اسباببازی و یكسری صنایعدستی، مانند جاموبایلی و جامدادی و... نیز میسازم. در گذشته كارهایی مانند كندهكاری، معرق و تابلوهای كار با چوب انجام میدادم.
با توجه به تجربههایی كه دارم برخی ابزارهایی كه لازم داشتم را خودم ساختهام یا تغییراتی به آن دادهام. كارهای خلاقانه زیادی میشود با این روشها انجام داد. هماكنون یك كارگاه خانگی دارم. وسایلی كه قبلا داشتم را به انتهای ساختمان انتقال دادهام تا از دید دیگران دور باشد و راحت در آنجا با كمك اعضای خانواده كارهایم را بسازم. البته بیشتر كارها را خودم انجام میدهم. اما اگر بخواهم یكسری ریزهكاریها را روی آنها اعمال كنم، از خانوادهام كمك میگیرم. تا به حال به كسی آموزش هم دادهاید؟ فعلا نه، چون تمام ایدههای من در ذهنم قرار دارد. بسیاری فكر میكنند من این كارها را از روی یك طرح یا شابلون انجام میدهم؛ درصورتی كه اینطور نیست. من هر چه به ذهنم میرسد را سریع روی كاغذ طراحی میكنم تا یك نمونه اولیه از رویش بسازم و بعد آن را نهایی كنم. بعضی وقتها هم در فضای مجازی جستوجو میكنم تا الگو بگیرم اما بیشتر كارهایی كه تا به حال انجام دادهام یعنی حدود ۸۰ درصد، ایدههای خودم بوده است. قیمت كارهایی كه میسازید بر چه اساس و معیاری است؟ كارهای من چون كار دست است و هزینه اولیه و مواداولیه آن قیمتی ندارد، سعی كردهام قیمت
بالایی برایشان نگذارم. چون توان مالی مردم شهرستانمان هم بالا نیست و كشش ندارد برای كارهای تزیینی و اسباب بازی هزینه زیادی كنند. خیلیها به من میگویند قیمت كارهایم خیلی پایین است و اصلا برایم صرف میكند یا نه؟ به هر حال كارهایم را با توجه به درآمد منطقه خودم قیمتگذاری كردهام. بر همین اساس كارهای من معمولا از ۶-۵ هزار تومان شروع میشود و نهایتا به ۴۰ هزار تومان میرسد. برای ساختن هر كدام از سازهها زمان زیادی میگذارم و هر روز كار من همین است كه این اسباببازیها را بسازم. هماكنون به این فكر میكنم چه كارهایی انجام دهم تا كار سریعتر پیش برود. هر چه كار سریعتر تمام شود میتوانم تولیدات بیشتری در یك روز داشته باشم. خانواده شما چقدر به كارهایی كه میكنید علاقه دارند؟ من دو فرزند پسر دارم؛ یكی ۱۱ ساله و دیگری ۷ ساله. فرزند بزرگم به كارهایی كه میكنم علاقه ندارد. اما فرزند كوچكم كارهایم را دوست دارد و دلش میخواهد یاد بگیرد. همیشه به آنها مخصوصا در روزهای تابستان میگویم روزی یكساعت هم شده پیش من بیایند و این كار را یاد بگیرند. به هرحال یك مهارت است و شاید روزی به دردشان بخورد. اما فارغ از فرزندانم،
همسرم به كارهایم علاقه زیادی دارد و در بسیاری از كارها همراهیام میكند. برنامه آیندهتان چیست؟ میخواهید به همین منوال ادامه دهید؟ نمیخواهید یك كارگاه بزرگتر داشته باشید؟ هدف اصلی من در این ۳ سالی كه بسیار هم مشقت كشیدهام این بوده كه بتوانم چند نفر را مشغول بهكار كنم. اگر این كار را انجام دهم احساس مفیدبودن خواهم كرد. متأسفانه خیلیها وقتی كار من را دیدهاند فكر میكنند كارهایم ساخت چین است. كار دستی من چرا باید برای چین باشد؟ این موضوع من را واقعا آزار میدهد. اگر بشود این كار را بهطوری رونق دهم كه عدهای هم به سر كار بیایند شاید به روزی برسیم كه ما اسباببازیهایمان را به چین صادر كنیم.
دیدگاه تان را بنویسید