چرا وقتی به مراسم مهمی دعوت می‌شویم، جوش می‌زنیم؟
استرس مزمن، یکی از عواملی است که می‌تواند عملکرد لایه‌های دفاعی پوست را مختل کند. این لایه‌ها در حالت عادی باید عناصر مضر را از پوست دور نگه دارند و اجازه ندهند که آب موجود در لایه‌های سلولی پوست تحلیل برود. بنابراین، وقتی که ناگهان با آکنه روی پوست خودمان مواجه می‌شویم، باید نقش استرس را هم در نظر بگیریم.
سرویس سبک زندگی فردا : وقتی که ناگهان با آکنه روی پوست خودمان مواجه می‌شویم، باید نقش استرس را هم در نظر بگیریم. استرس در این وضعیت، سطح هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون را افزایش می‌دهد و درنتیجه بر تولید چربی‌های بدن نیز تاثیر می‌گذارد. در ادامه این مطلب را به نقل از بیتوته بخوانید.
چگونه از پوست خود در برابر استرس محافظت کنیم آیا شما هم همیشه قبل از فرارسیدن مراسم‌های مهم یا رویدادهای خاص با جوش‌های عجیب‌وغریب روی صورت مواجه می‌شوید؟ یا این‌که همیشه بعد از اضافه‌کاری و تحمل استرس شدید، تشدید خشکی پوست را تجربه می‌کنید؟ یا حتی در مواقع خستگی و بی‌حالی، احساس می‌کنید که چین‌وچروک‌های پوستی‌تان عمیق‌تر می‌شوند؟ دکتر لیندا پاپادوپولوس (روان‌شناس) می‌گوید که یک دلیل مهم برای این اتفاقات وجود دارد: افکار ما و سلامتی ما با هم مرتبط هستند. اصطلاح سایکودرماتولوژی (psychodermatology) به شاخه علمی نوظهوری اشاره دارد که تعامل‌های ذهن و بدن را از تمامی جنبه‌ها در ارتباط با شروع و پیشرفت انواع اختلالات پوستی بررسی می‌کند. درواقع، ارتباط‌های مختلفی بین روان و پوست انسان‌ها وجود دارد. پوست و سیستم عصبی مرکزی از قسمت مشابهی در دوره رشد جنینی به‌وجود می‌آیند. این دو قسمت مهم از بدن حتی هورمون‌ها، انتقال‌دهنده‌های عصبی و گیرنده‌های مختلفی را با هم به اشتراک می‌گذارند. قسمت‌های انتهایی عصبی در پوست هم دائما با مغز ارتباط دارند و درنتیجه استرس می‌تواند در عملکرد سیستم ایمنی تداخل ایجاد کند و به قابلیت
پوست برای التیام خودش آسیب برساند. استرس مزمن، یکی از عواملی است که می‌تواند عملکرد لایه‌های دفاعی پوست را مختل کند. این لایه‌ها در حالت عادی باید عناصر مضر را از پوست دور نگه دارند و اجازه ندهند که آب موجود در لایه‌های سلولی پوست تحلیل برود. بنابراین، وقتی که ناگهان با آکنه روی پوست خودمان مواجه می‌شویم، باید نقش استرس را هم در نظر بگیریم. استرس در این وضعیت، سطح هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون را افزایش می‌دهد و درنتیجه بر تولید چربی‌های بدن نیز تاثیر می‌گذارد. این روند، شانس انسداد منافذ پوستی را بیشتر می‌کند و درنهایت به شکل‌گیری جوش‌های آزاردهنده منجر می‌شود. برای این‌که تاثیر وضعیت ذهنی و عاطفی خودتان بر پوست را درک کنید، باید با ۵ نکته مهم آشنا شوید: حواس‌تان به چرخه‌های باطل باشد مطالعات متعددی نشان می‌دهند که در بعضی از مشکلات و بیماری‌های پوستی، پتانسیل نهفته‌ای برای شکل‌گیری چرخه‌های باطل وجود دارد. در این موارد، هرچه وضعیت ظاهری پوست بدتر می‌شود، فرد استرس بیشتری را تجربه می‌کند، و هرچه با استرس بیشتری مواجه می‌شود، وضعیت ظاهری پوستش نیز حالت بدتری به خود می‌گیرد. بنابراین، مداخله‌های بیرونی
با کمک درمان‌های موضعی کافی نیستند، بلکه باید مداخله‌های درونی با کمک مدیریت استرس و مراقبت از خود را هم در نظر بگیرید. به پوست خودتان گوش کنید یک دفترچه یادداشت بردارید و یکی از صفحات آن را از وسط به دو بخش تقسیم کنید. در یک سمت، تمام مواقعی که مشکلات پوستی‌تان تشدید می‌شود را ثبت کنید و در طرف دیگر، اتفاقاتی را که در زندگی روزمره تجربه می‌کنید (مانند میزان مشغله کاری، احساسات درونی، میزان اضطراب، استرس و...). با این ترفند، الگوهای احتمالی‌ای که وضعیت درونی شما را با مشکلات پوستی مرتبط می‌کنند، پیدا می‌کنید. زندگی خودتان را متوقف نکنید برای برگشتن به زندگی عادی و دلخواه، لازم نیست تا بهبودی کامل وضعیت پوستی‌تان صبر کنید. شما نباید اجازه بدهید که پوست‌تان، زندگی و جهان شما را محدود کند. درواقع، صرف نظر از وضعیت پوست‌تان باید به زندگی طبیعی ادامه بدهید و تاثیرات ناشی از مشکلات پوستی بر زندگی روزمره را به حداقل برسانید. این روند در درازمدت، استرس شما را به حداقل می‌رساند. استراتژی داشته باشید یکی از سخت‌ترین مسائل در مقابله با مشکلات پوستی، مجبور بودن فرد به سازگار کردن خودش در مواجهه با تغییرات ظاهری و
اصلاح تصویر ذهنی از بدنش است. بنابراین، باید برای عبور از این مسائل، دو نوع استراتژی داشته باشید: استراتژی کوتاه‌مدت (مانند شیوه‌های پنهان کردن مشکلات پوستی با کمک لوازم آرایش یا پیگری درمان‌های پوستی) و استراتژی بلندمدت (مانند مشارکت در فعالیت‌های لذت‌بخش و صحبت کردن با عزیزان درباره احساسات درونی). شما مساوی با مشکلات پوستی خودتان نیستید برخلاف دیگر بیماری‌ها، مشکلات و بیماری‌های پوستی معمولا قابل مشاهده هستند و درنتیجه فرد بیمار احساس می‌کند که این مشکلات بر هویت او تاثیر می‌گذارند. با این‌حال، هویت هیچ فردی براساس بیماری‌اش تعیین نمی‌شود و هیچ فردی مجبور نیست به سوالات دیگران درباره این مشکلات توضیح بدهد.
دیدگاه تان را بنویسید