۳ عامل شایع در بگومگوهای زناشویی

سرویس سبک زندگی فردا: عوامل متعددی در بروز اختلاف میان زن و شوهر دخیلند اما در میان آنها، سه عامل بیش از هر موضوع دیگری احتمال افزایش تنش در روابط زناشویی را افزایش می‌دهد. ریشه تمامی دعوا و اختلافات زن و شوهر به سه کلمه مرسوم بر می گردد که در مکالمات روزانه به کرات مورد استفاده قرار می گیرند. در ادامه این مطلب را به نقل از میزان بخوانید.

دعوا و کشمکش بخش جدایی‌ناپذیر روابط عاطفی محسوب می‌شود و کمتر زن و شوهری را می‌توان یافت که درگیر این مسئله نباشند، چه بسا این اتفاقات ممکن است موفق‌ترین و باتجربه ترین زوج‌ها را نیز دچار مشکل کند.

روانشناسان می‌گویند شرکای عاطفی هنگام دعوا کمتر فکر کرده و بیشتر از زبان خود برای تخلیه احساساتشان استفاده می‌کنند، این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که فرد پاسخ مناسبی به عواطف همسرش نمی‌دهد، با درک ریشه دعواهای زناشویی می‌توان احساسات را تا حدود زیادی کنترل کرده و کشمکش‌ها را به حداقل رساند.

استفاده از واژه‌های مناسب حین مکالمه با همسر یکی از راهکارهای مقابله با این مسئله به شمار می‌رود. بکارگیری واژه‌های توهین‌آمیز و ناراحت‌کننده، درست به اندازه کلمات محبت‌آمیز می‌تواند تاثیرگذار باشد، در حقیقت، رابطه تنگاتنگی بین جملات رد و بدل شده بین زوجین و موفقیت و کیفیت رابطه زناشویی‌شان وجود دارد. روانشناسان ریشه بسیاری از تنش‌ها و اختلافات میان زوجین را در سه واژه کلیدی زیر جستجو کرده‌اند: ۱. باید زمانی که به همسرتان می‌گویید: «باید (نباید) این کار را انجام دهی» این ذهنیت در فرد به وجود می‌آید که شما در مقام و جایگاه بالاتری قرار دارید یا بهتر از او می‌توانید خوب را از بد تشخیص دهید، این واژه معمولاً نقطه آغازی برای یک دعوای جانانه است. می‌توانید از این عبارت یا جملات مشابه استفاده کنید: «به نظرم خیلی خوب می‌شد اگر این کار را انجام می‌دادی» ۲. تو

زمانی که می‌خواهید در مورد مسئله‌ای نظر دهید یا احساس خود را نسبت به موضوعی بازگو کنید استفاده از واژه پرکاربرد و مرسوم «تو» چندان توصیه نمی‌شود. واژه «تو» در جمله‌ای مثل «تو هیچ وقت به صحبت‌هایم گوش نمی‌دهی» در ذهن همسرتان معادل جمله «همش تقصیر توست» است.

با بکارگیری واژه «تو» انگشت اتهام را بی‌آنکه متوجه شوید، به روی شریک عاطفی‌تان نشانه می‌گیرد. به خصوص در مواقعی که طرف مقابل از موضوعی شاکی و دلخور باشد، هر جمله‌ای که در ادامه واژه «تو» بیاید را تهمت‌آمیز قلمداد می‌کند. ۳. انتظار به طور کلی گفته می‌شود: صلح زمانی برقرار می‌شود که انتظارات از بین بروند، ما در ذهن خود افراد را بر اساس توقع و انتظاراتی که از آنان داریم طبقه‌بندی می‌کنیم، به عنوان مثال، شما از دوست نزدیکتان توقع دارید، اما این توقع قابل مقایسه با انتظارات ذهنی‌تان از یک دوست عادی نیست. این قضیه زمانی مسئله‌ساز می‌شود که زن و شوهر انتظارات متفاوتی از هم داشته باشند، بسیاری ازصاحب نظران معتقدند استفاده از جملاتی همچون «انتظار داشتم (نداشتم) این کار را انجام دهی» بسیار اهانت‌آمیز است. با ادای این جملات به طور غیر مستقیم به همسرتان می‌گویید (و صد البته او هم چنین برداشتی می‌کند): تو نمی‌توانی به مسئولیت‌های خود به عنوان یک همسر عمل کنی! فرد با شنیدن چنین جملاتی احساس می‌کند مورد «قضاوت» واقع شده است و به احتمال قوی واکنش منفی نشان می‌دهد. لازم است بگوییم در انتخاب جملات حین مکالمه با همسرتان دقت کنید و او را در جایگاه پرتنش و تدافعی قرار ندهید، به جای قضاوت کردن او سعی کنید ازطرف خودتان صحبت کنید و حس درونی‌تان را به شکلی صحیح و با در نظر داشتن نکات بالا بازگو کنید.