مرگ انسان به دست كیست؟!

هنگام مرگ به گفته‌ی قرآن، نفس ماست که از ما گرفته می‌شود. یادمان باشد هیچ کاری در هستی انجام نمی‌شود مگر با اجازه خداوند و منطبق بر سنت الله (قوانین آفرینش) باشد حتی پیامبران برگزیده خداوند که برای هدایت بشر فرستاده می‌شوند فقط باید آنچه را خدا دستور می‌دهد به مردم بگویند و مطابق فرامین خدا عمل نمایند؛ مثلا روح الامین که قرآن را بر سینه پیامبر نازل می‌کند با اجازه خداوند است و پیامبر اجازه هیچ دخل و تصرفی را از جانب خود در کلام وحی ندارد: (سوره ۴۰ غافر آیه ۷۸) وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِکَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَن یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّـهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ: و البته رسولانی را از قبل تو فرستادیم و از آنها کسی است که داستانش را برای تو نقل کردیم و از آنها کسی است که داستانش را برای تو نقل نکردیم و در شان و شایسته‌ی هیچ رسولی نیست که آیه‌ای را بیاورد مگر با اجازه‌ی خدا و وقتی دستوری از جانب خدا به حق گذرانده شود (اجازه‌ی آوردن آیه‌ای داده شود) و آنجاست که کسانی که به مسیر باطل می رفتند زیان می‌کنند. می‌میرید با اجازه خدا! و تنها خداست که می‌میراند و زنده می‌کند و خلق می‌کند و روزی می‌دهد و شفا می‌دهد و هدایت می‌کند و هر یک از این‌ها را که بخواهد توسط رسولان و فرشتگانش به انجام می‌رساند. و هیچ کس نمی‌میرد مگر با اجازه خدا! (سوره ۳ آل عمران آیه ۱۴۵): وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ کِتَابًا مُّؤَجَّلًا وَمَن یُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن یُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِی الشَّاکِرِینَ: و نبوده است کسی بمیرد (کسی نمی‌تواند بمیرد) مگر با اجازه خدا و کتابی است‌ زمان دار و هر کس می‌خواهد پاداش دنیا را از آن به او می‌دهیم و آن کس که می‌خواهد پاداش آخرت را از آن به او می‌دهیم و به زودی شاکران را پاداش می‌دهیم.

بنابراین آنچه که رسولان خدا انجام می‌دهند همه از جانب خداست و در این کار ماموریت دارند (سوره ۳۲ سجده آیه ۱۱) قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ: بگو فرشته‌ی مرگ شما را متوفی می‌کند (جانتان را به تمامی می‌گیرد) همان کسی که بر شما وکیل شده سپس به سوی پروردگارتان باز گردانده می‌شوید.

و قرآن به روشنی بیان می‌کند گرفتن جان انسان‌ها بر عهده‌ی یک نفر نیست و فرشتگان، رسولانی هستند که برای گرفتن جان‌های کسانی که هنگام مرگشان فرا رسیده است به سوی آنها فرستاده می شوند تا جانشان را بستانند. کلام آخر: در قرآن، گاهى خداوند كارهایى را به خودش نسبت مى‌دهد و گاهى همان كار را به دیگرى، مثلاً در مورد گرفتنِ جان انسان، یك جا مى ‏فرماید: «اللّه یتوفّى الانفس» (سوره زمر، آیه ۴۲) خدا، جان مردم را مى ‏گیرد.

و در جاى دیگر مى‌فرماید: «یتوفّاكم ملك الموت» (سوره سجده، آیه ۱۱) ملك الموت «عزرائیل»، جان مردم را می‌گیرد.

و جایى دیگر مب‌‏فرماید: «تَوفّته رُسُلنا» ( سوره انعام، آیه ۶۱) فرشتگان، جان مردم را مى‏‌گیرند. هر سه تعبیر قابل قبول است.

در بعضی آیات بیان می‌کند که فرشتگان جان‌ها را مى‌گیرند و به عزرائیل تحویل مى‌دهند و عزرائیل جان‌ها را به خدا تحویل مى‌دهد.

شاید هم این گونه باشد: جان افراد عادى را فرشتگان مى‌گیرند، جان افراد برجسته را عزرائیل مى‌گیرد و جان اولیاى الهى را خداوند مى ‏گیرد.

همان ‏گونه كه قرآن درباره اهل بهشت تعبیرهاى مختلفى دارد؛ یك جا مى‌فرماید: «یسقیهم ربّهم» (سوره انسان، آیه ۲۱) خداوند آنان را سیراب مى‌كند. در جاى دیگر مى‏‌فرماید: «یُسقَون فیها كأساً» (سوره انسان، آیه ۱۷) اینها از طریقى سیراب مى‏‌شوند و نامى از خداوند برده نشده است.

در همه‌ی این بیانات نکته‌ی اساسی و مهم این است که بدانیم هیچ کاری در هستی انجام نمی‌شود مگر با اجازه خداوند و منطبق بر سنت‌الله (قوانین آفرینش) باشد حتی پیامبران برگزیده خداوند که برای هدایت بشر فرستاده می‌شوند فقط باید آنچه را خدا دستور می‌دهد به مردم بگویند و مطابق فرامین خدا عمل نمایند.