آیا مهم ترین کلید زندگی را دارید؟

تبیان: زندگی هر یک از ما سرشار از فراز و نشیب های متعددی است که برخی از آنها با کمی تلاش حل می شود و برخی نیاز به وقت و انرژی بیشتری دارد. هنگام عبور از گردنه های دشوار زندگی لازم است به خودمان انرژی و امید بدهیم. وجود و همراهی دوستان، آشنایان ، خانواده و همسر بسیار خوب و ضروری است اما حقیقت این است که بهترین راهنما وکسی که در این مسیر می تواند به ما کمک کند خودمان هستیم.در این مطلب به برخی راهکارها که خودتان می توانید به کار ببندید اشاره می کنیم: امید را خلق کنید منظور ما از امید آفرین کسی که امید را می آفریند ممکن است در درون خودش امید را خلق کند، یا برای کسانی دیگر امیدوار کننده باشد. منظور از امید آفرینی یک حالت روانی هیجانی و شناختی است که فرد حالت پیش بینی و انتظار وقوع رویداد خوب را دارد و ضمن احساس کارآیی و ثمر بخشی، فرد به این باور می رسد که می تواند بهتر از قبل به کارهایش رسیدگی کند و گرایشات رفتاری سازگار با حالات مثبت فوق را از خود بروز می دهد. احساسات تان را منطقی تنظیم کنید اگر فکر می کنید زمان زیادی از دست داده اید و حالا دیگر وقت آن نیست که تصمیم مورد علاقه تان را انجام دهید یا برای مشکل و نیازتان کاری کنید، شما دچار ناامیدی شده اید. افراد نا امید اگر برای امیدواری خود، کاری نکنند کم کم نعمت عمرشان را زودتر از آنکه به پایان برسد پس می زنند. این خودکشی در عین زنده بودن توان جسمی و روحی فرد را ضعیف وبهره مندی از زندگی اش را کم می کند. امید در روزهای شاد و غمناک می تواند به تنظیم منطقی احساسات و توان حرکت و اصلاح زندگی ها کمک کند.. یک هدف تعیین کنید اگر می خواهید توان دوباره شروع کردن و از سرگیری کارهای به زمین مانده را درخودتان ایجاد کنید ؛1- یک خواسته منطقی خودتان را که خیلی مشتاق آن هستید انتخاب کنید.2- به آن فکر کنید.3- بارها در طول روز درباره آن با خودتان زمزمه کنید.4- به این فکر کنید که چه نیازی به آن دارید ؟اگر به آن برسید یا نرسید چه می شود؟ تکیه گاه داشته باشید به چه باید امید داشت؟ فردی که پول ندارد و در مخمصه افتاده، فردی که کنکور قبول نشده است، فردی که ازدواج ناموفقی داشته و... وقتی که احساس کند پشتوانه ای برای بیرون آمدن از چالش ندارد توان تغییر کمتری پیدا می کند. برای کمک به خودتان یک تکیه گاه داشته باشید. فردی می تواند تکیه گاه باشد که توان پشتیبانی از شما را داشته باشد. این پشتیبانی اغلب در باورهای مذهبی در عالی ترین سطح ممکن اتفاق می افتد. امیرالمومنینی که توصیه می کردند فکر کنید هر نمازتان نماز آخرتان است، وقتی بار هسته خرما می بردند و از ایشان پرسیدند چه حمل می کنی؟ فرمودند: نخلستان ان شاءالله. پس یک منبع امید مثل الگو بودن ائمه امیدوار، دانشمندان فقیر اما با همت و... را برای خودتان درنظر بگیرید و از زندگی او بیشتر بخوانید و بشنوید که بسیار کمک کننده است. به برنامه تان عمل کنید تمرین های زیر برای پایدار ماندن امیدتان انجام دهید:1- مراقب برنامه ریزی تان باشید تا افراط و تفریط نداشته باشد که دلسردتان کند.2-در شرایط نا امیدی می توان توصیه کرد که به افرادی که دچار سختی شرایط شما هستند فکر کنید3-موفقیت های زندگی خودتان و ارزش هایتان را مرور کنید تا بیشتر به خودتان افتخار کنید.4- شروع کنید و برنامه های تان را اجرا کنید و در زمان های کوتاه مدت، روند پیشرفت تان را بررسی کنید. قانع باشید معمولا افرادی که در زندگی خود قانع هستند، دچار ناامیدی نمی شود. قناعت به این معنی نیست که فرد به قدری قانع باشد که دست از کار و کوشش برداشته و بگوید من از زندگی خود راضی هستم. به این معناست که اگر فردی به حداکثر نرسد ناامید نشود و قدر همانی که هست را بداند. تلاش کنید تا می توانید فردی که دست از کار و کوشش بردارد، ناامیدی به سراغ او می آید. چه بسا افرادی که در رفاه زندگی و جزء اقشار پردرآمد جامعه هستند، هیچ امیدی نسبت به این زندگی ندارند؛ زیرا خود را برای به دست آوردن آن شی و یا خانه و ماشین به زحمت نمی اندازد و زندگی آنها به بن بست می رسد و می گوید: دیگر بهتر از این زندگی وجود ندارد و امید خود را از دست می دهند. اکثر آنهایی که دست به خودکشی می زنند، از اقشار مرفه جامعه هستند. در قرآن خداوند می فرماید« لقد خلقنا الانسان فی کبد؛ همانا انسان را در رنج و سختی آفریدیم».