12 خودروی فراموش شده با عملکرد بالا

پدال: فورد SVT کانتور

وقتی فورد کانتور در سال ۱۹۹۴ معرفی شد، با یک کامپکت سدان با طراحی اروپایی روبرو بودیم که امکانات آن اندکی بیشتر از یک خودروی معمولی بود. این موضوع، حداقل تا سال ۱۹۹۹ صدق می‌کرد. در سال ۱۹۹۹، فورد جدا از مدل موجود «موستانگ»، به دنبال هیجان و عملکرد بیشتر در خط تولید خود می‌گشت. بر این اساس، مهندسان تیم وسایل نقلیه ویژه فورد (SVT) از هنر خود برای مدل «کانتور» استفاده کردند و آن را از یک سدان ساده و بی‌آلایش، تبدیل به خودرویی کردند که به گفته فورد، می‌خواست یک رقیب امریکایی برای M3 باشد. برای رسیدن به این مقصد، کانتور یک مانیفولد مکش با جریان بالا، سرسیلندر‌های با پرداخت مناسب، میل‌بادامک‌های اختصاصی، پیستون‌های ویژه، یک فلای‌ویل سبک‌تر و یک سیستم اگزوز دوگانه با جریان بالا دریافت کرد. این تغییرات در موتور ۲/۵ لیتری دوراتک V-6 باعث شد تا قدرت آن از ۱۷۰ به ۱۹۵ اسب‌بخار افزایش یابد و البته گشتاور حداکثر آن به میزان ۲۲۳ نیوتن‌متر حفظ شد. در همین حال، فورد از یک سیستم تعلیق بزرگتر در کنار میله‌های ضدّ لغزش ضخیم‌تر و مجموعه ترمز‌های قدرتمند برای هندلینگ بهتر در سرعت‌های بالاتری که برای خودرو ایجاد شده بود، استفاده کرد.

اولدز موبیل اچیوا SCX

این مدل کامپکت با قدرت نسبتاً اندک از اولدز موبیل، آخرین گزینه برای ارائه یک نسخه پرفورمنس می‌آمد. ولی اولدز موبیل نه‌تنها یک نسخه با عملکرد بالا از اچیوا ساخت، بلکه آن را تبدیل به یکی بهترین کامپکت‌های زمان خود از نظر رانندگی کرد. لیست بهینه‌سازی‌های صورت گرفته برای مدل SCX نسبت به مدل پایه اچیوا بسیار طولانی است. موتور ۲/۳ لیتری اولدز موبیل Quad 4 با ۱۹۰ اسب‌بخار و گشتاور ۲۱۷ نیوتن‌متر، بالاترین قدرت را در زمان خود در محصولات جنرال‌موتورز در بین موتورهای چهار سیلندر تنفس طبیعی داشت. این قدرت بالاتر، بیشتر به میل‌بادامک‌های ویژه، سوپاپ‌ها، سیستم اگزوز و برنامه‌ریزی ECU برمی‌گشت. برای آن که SCX بتواند در نمایشگاه سری SCCA رقابتی مناسب داشته باشد، این با استرات‌ها و شوک‌های تنظیم‌شونده الکترونیکی و همین‌طور میله‌های ضدّ لغزش عریض‌تر در عقب ارائه شد. یک ترانس‌آکسل Getrag نسبت‌های خاص دنده‌های دوم و پنجم را انتقال می‌داد تا به این وسیله مدیریت انتقال قدرت بهتری انجام شده و روند شتاب‌گیری بهبود یابد.

مرکوری مارائودر

مرکوری مارائودر ۲۰۰۳ یکی از بهترین خودروهایی بوده که در طول عمر خود چندان جلب‌توجه نکرده است. در نگاه اول، مارائودر چیزی بیشتر از یک طراحی سیاه‌رنگ از یک مرکوری گرند مارکیز نیست؛ خودرویی که خودش تنها نشان فورد کراون ویکتوریا را جابجا کرده است. فورد برای این مدل، از یک موتور ۴/۶ لیتری V-8 استفاده کرد که قدرتی به اندازه ۳۰۲ اسب‌بخار و گشتاوری به اندازه ۴۳۱ نیوتن‌متر به همراه داشت؛ قدرتی که بیشتر به لطف عناصر مشترک عملکردی با موستانگ مچ 1 حاصل شده بود. در همین حال، سیستم‌های تعلیق و ترمز نیز ارتقا یافته بودند و در نتیجه، مارائودر ۲۰۰۳ تبدیل به یکی از قدرتمندترین و هیجان‌انگیزترین محصولات مرکوری شده بود.

فولکس‌واگن بیتل RSi

مدل‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ از فولکس‌واگن بیتل RSi یکی از بهترین نمونه‌های تلاش گروه فولکس‌واگن برای ایجاد ارتباط بین بیتل و پسرعموی نه‌چندان صمیمی خود، یعنی پورشه 911 به شمار می‌رود. یک موتور ۳/۲ لیتری VR6 با قدرت ۲۲۱ اسب‌بخار که از گلف R32 گرفته شده، در زیر کاپوت این مدل به کار رفته و برای انتقال قدرت آن نیز از یک گیربکس دستی ۶ دنده استفاده شده است. در همین حال، با استفاده از یک سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک، از انتقال کل قدرت به چرخ‌ها اطمینان حاصل می‌شود و بهینه‌سازی‌های زیادی نیز در سیستم تعلیق عقب انجام شده است. یک کیت بدنه عریض و تهاجمی در این مدل، به ما یادآوری می‌کند که این یک «بیتل» معمولی نیست. در داخل کابین، به صورت گسترده از فیبر کربن، عناصر آلومنیومی و چرم نارنجی‌رنگ، به همراه صندلی‌های مسابقه‌ای «ریکارو» استفاده شده است. همچنین تولید این مدل به تعداد ۲۵۰ دستگاه محدود بوده است.

جگوار XJR

چیزی که از نام «جگوار XJ8 سدان» به ذهن متبادر می‌شود، یک سواری متین و باوقار در حاشیه شهر و یک خودروی آرام و آسوده‌خاطر است که به شما اطمینان می‌دهد که حتماً به موقع و نه صرفاً با سرعت بالا، به مقصد موردنظرتان می‌رسید. امّا اولین نسل از XJR کاملاً‌ با این حال و هوا فاصله داشت و از یک موتور سوپرشارژر ۴/۲ لیتری V-8 در زیر کاپوت زیبای خود استفاه می‌کرد که قدرتی به اندازه ۳۹۰ اسب‌بخار و گشتاوری به اندازه ۵۴۱ نیوتن‌متر برای آن به همراه داشت. سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت در عرض ۵/۳ ثانیه ثبت می‌شد و در برخی از تست‌های مجلات مختلف، این زمان به ۴/۸ ثانیه نیز رسیده بود. ترمزهای «برمبو» برای توقف خودرو از سرعت‌های بالا بسیار مفید بودند و در همین حال، سیستم‌ تعلیق گازی جگوار از سواری راحت، حتی در مسیرهای ناهموار نیز اطمینان حاصل می‌کرد. این اولین XJR بود که راه را برای سدان‌های با عملکرد بالای جگوار در آینده، مانند مدل‌های کنونی جگوار XJR و XFR اسپورت باز کرد.

شلبی اومنی GLH-S

شلبی در دهه ۱۹۶۰ میلادی با شلبی کبرا و ایجاد تغییرات در فورد موستانگ، نام خود را مطرح کرد و توجه گروه زیادی از علاقه‌مندان را با عملکرد و ظاهر خاص محصولات خود برانگیخت. در دهه ۱۹۸۰، ارتقای عملکرد، حالت محدودتری به خود گرفت؛ چرا که بسیاری از موتورهای بزرگ V-8 به دلیل قوانین سخت‌گیرانه آلودگی کنار گذاشته شده بودند. در مقابل این وضعیت، شلبی به سراغ مدل دوج «اومنی» هاچ‌بک کامپکت رفت که منجر به تولید مدل شلبی GLH و حتی مدلی بهتر از آن، یعنی GLH-S شد. امّا شاید با خود فکر کنید که GLH مخفف چه کلماتی است؛ جواب عبارت "Goes Like Hell" و برای GLH-S نیز عبارت "Goes Like Hell S'more" است. برای انطباق با نشان افسانه‌ای شلبی، عملکرد خودرو با استفاده از تغییرات گسترده در موتور ارتقا یافته بود؛ از جمله ریل‌های سوخت سطح بالا و همین‌طور انژکتور، بدنه گاز بزرگتر، ابعاد بزرگتر برای توربوشارژر، مانیفولد‌های اگزوز و مکش با جریان بالا، یک رادیاتور و خنک‌کننده داخلی بزرگتر و یک ECU مخصوص GLH. خروجی پیشرانه این خودرو به اندازه ۱۷۵ اسب‌بخار و ۲۳۷ نیوتن‌متر بود که باعث می‌شد GLH-S با وزن کم خود، از کاماروها، موستانگ‌ها و ترانس‌ام‌ های V-8 پیشی بگیرد.

آکورا TL تایپ S

نسل سوم آکورا TL که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ ساخته می‌شد، یک انحراف نادر از سدان‌های هوندا در گذشته به شمار می‌رفت. در همین حال، مدل ۲۰۰۷ از این خودرو یک نسخه با عملکرد بالای «تایپ S» به خود دید. تایپ S یک مدل منحصر به فرد برای یک سدان اسپورت با دیفرانسیل جلو بود. در این خودرو، یک موتور ۳/۵ لیتری V-6 با قدرت ۲۸۶ اسب‌بخار که از مدل بزرگتر آکورا RL قرض گرفته شده بود، می‌توانست با یک گیربکس ۶ دنده دستی یا یک گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک همراه شود. تایپ S در مدت ۵/۳ ثانیه به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و به همین‌ ترتیب تا محدودیت سرعت ۲۴۱/۴ کیلومتر بر ساعت پیش می‌رفت. تمام این قدرت و سرعت از طریق یک دیفرانسیل لغزش‌محدود، یک کیت ترمز برمبو، یک سیستم تعلیق با صلبیت بیشتر و تایرهای با عملکرد بالای تابستانی کنترل می‌شد. در همین حال، داخل کابین نیز برخی تغییرات را به خود می‌دید و از فیبر کربن و طرح‌های آلومینیومی در آن استفاده شده بود.

ساب 9-3 ویگن

ساب 9-3 ویگن مدل ۲۰۰۲ یک «ماشین سرعت سوئدی» واقعی بود. موتور ۲/۳ لیتری توربوشارژر چهار سیلندر، قدرتی به اندازه ۲۳۰ اسب‌بخار و گشتاور حداکثری برابر ۳۵۲/۵ نیوتن‌متر تولید می‌کرد به «ویگن» اجازه می‌داد تا در عرض ۶/۴ ثانیه به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت شتاب بگیرد و همچنین سقف سرعتی برابر ۲۵۷/۵ کیلومتر بر ساعت داشته باشد. برای رسیدن به این سطح از قدرت، ساب از تجهیزاتی مانند یک خنک‌کننده داخلی با عملکرد بالا، تنظیم دوباره برای ECU، یک سیستم اگزوز اصلاح‌شده، در کنار کلاج و صفحه فشار بزرگتر استفاده کرده بود. همچنین مدل ویگن از مواردی مانند دامپرها و فنربندی تهاجمی‌تر و میل‌گاردان و اتصالات CV سطح بالا بهره می‌برد. در همین حال، یک بال در عقب بدنه، نیروی چسبندگی به زمین را به میزان ۵۰ درصد افزایش می‌داد و سپرها و لبه‌های کناری بدنه جدید نیز ضریب دراگ را به صورت کلی، به اندازه ۸ درصد کاهش می‌دادند. هر کدام از خریداران ویگن در امریکا نیز یک برنامه گسترده آکادمی رانندگی پرفورمنس دریافت می‌کرد تا بتواند از قابلیت‌های هیولای زیر پای خود، بهتر استفاده کند.

سوبارو فارستر 2.5XT

سوبارو فارستر 2.5XT مدل ۲۰۰۴ نزدیک‌ترین چیز به فارستر STI بود که خریداران می‌توانستند آن را داشته باشند. 2.5XT با اینکه به اندازه ایمپرزا STI یا حتی ایمپرزا WRX قدرتمند نبود، ولی هنوز از موتور توربوشارژر ۲/۵ لیتری چهار سیلندر تخت خود، قدرتی به اندازه ۲۱۰ اسب‌بخار و گشتاوری برابر ۳۱۹ نیوتن‌‌متر دریافت می‌کرد. عملکرد این مدل برای یک «شاسی‌بلند» چندان باورکردنی نبود؛ سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت تنها در ۵/۳ ثانیه ثبت می‌شد و حداکثر سرعت نیز به ۲۰۹/۲ کیلومتر بر ساعت محدود شده بود. در نتیجه، به راحتی با پورشه کاین در آن روزها قابل‌مقایسه بود.

میتسوبیشی گالانت VR-4

میتسوبیشی برای رسیدن به معیارهای گروه A رالی، یک نسخه با عملکرد بالا از سدان ساده و راحت خود با عنوان «گالانت» تولید کرد. یک سیستم تمام‌چرخ متحرک به همراه یک سری از دیفرانسیل‌های قفل شونده به گالانت اضافه شدند و در کنار آنها، این مدل از یک سیستم فرمان چرخ‌های عقب، بدنه عریض‌تر، تایرهای با عملکرد بالا و یک موتور سطح بالای توربوشارژر چهار سیلندر با قدرت ۱۹۵ اسب‌بخار بهره‌مند شد. تمام این تنظیمات رالی جدید باعث می‌شدند تا گالانت VR-4 بتواند در مدت ۷/۳ ثانیه به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت برسد و یک هندلینگ در سطح مسابقات رالی داشته باشد.

فورد فوکوس SVT

فورد فوکوس SVT مدل‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴، یکی از معدود کامپکت‌های عملکرد بالای فورد بوده‌اند که در بازار امریکا نیز ارائه شده‌اند. فورد برای ارتقای عملکرد در فوکوس SVT، از یک موتور با نسبت فشردگی بالا و با تنظیمات «کوسورث» چهار سیلندر Zetec استفاده کرده بود که با حجم ۲ لیتری‌اش، قدرتی به اندازه ۱۷۰ اسب‌بخار داشت. این موتور با یک گیربکس ۶ سرعته Getrag، مشترک با مینی کوپر S، همراه بود. سیستم فرمان تهاجمی‌تر، ترمزهای بزرگتر و تنظیمات سیستم تعلیق برای عملکردهای بالاتر، از دیگر مواردی بودند که در پکیج SVT ارائه می‌شد. سطح بالای طراحی داخل کابین به همراه استفاده مناسب از چرم باعث شده بود تا SVT به یک وسیله نقلیه مفید، هم برای استفاده‌های روزمره و هم برای رقابت در پیست تبدیل شود.

مزدا اسپید6

ویژگی‌های عملکردی مزدا اسپید6 همانند مدل‌های با عملکرد بالای سوبارو یا میتسوبیشی است. این مدل برای پیشرانه از یک موتور ۲/۳ لیتری توربوشارژر چهار سیلند استفاده می‌کند که قدرتی برابر ۲۷۴ اسب‌بخار و گشتاوری به اندازه ۳۸۰ نیوتن‌متر به همراه دارد. یک سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک نیز با یک گیربکس دستی ۶ دنده همراه شده است. مزدا اسپید6 می‌تواند در مدت ۵/۴ ثانیه به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت برسد. با این همه، خبر بد این است که این خودرو تنها برای دو سال تولید شده و احتمال اینکه باز هم یک نسخه جدید پرفورمنس از مزدا6 ببینیم بسیار کم است.