قدس آنلاین: رفتن به بهشت و دریافت مجوز ورود به آن از آرزوهای دیرینه بشر است و البته رسیدن به این آرزو شروطی دارد و با رعایت آدابی محقق می شود. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «جمله «لا إله إلاّ اللّه» نزد خداوند عزّ و جلّ بزرگ و گرامى است. هر كس از روى اخلاص آن را بگويد، مستوجب بهشت مى شود و هر كس به دروغ آن را بر زبان آورد، مال و جانش در امان است، اما سرانجامش آتش است.» همان حضرت (ص) می فرمایند: «امت من بيشتر به سبب دو چيز وارد بهشت مى شوند: خداپروايى و خوش خويى.» از ابوذر روایت است که پيامبر خدا (ص) فرمودند: «آيا دوست دارى به بهشت روى؟» عرض كردم: آرى، پدرم فدايت باد. فرمودند: «پس، آرزو را كوتاه كن و مرگ را پيش چشم خود بدار و از خداوند چنان كه شايد و بايد شرم كن.» امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «خداوند سبحان به سبب نيت درست و نهاد پاك، هر كس از بندگانش را كه بخواهد، به بهشت مى برد.» همان حضرت (ع) درباره کارهایی که مسیر بهشت را هموار می کند، فرمودند: «هر كس شش خصلت در او جمع شود، هيچ مطلوبى از بهشت و هيچ گريزى از دوزخ را وا نگذاشته است: كسى كه خدا را بشناسد و فرمانش بَرَد، و شيطان را بشناسد و نافرمانى اش
كند، و حق را بشناسد و پيروى اش نمايد، و باطل را بشناسد و از آن بپرهيزد، و دنيا را بشناسد و دورش افكند، و آخرت را بشناسد و آن را بجويد.» امام باقر (ع) نیز در این باره فرموده اند: «چهار چيز است كه هر كس داشته باشد، خداوند در بهشت براى او خانه اى مى سازد: هر كس يتيم را پناه دهد، به ناتوان رحم كند، با پدر و مادرش مهربان باشد و با خدمتكارش نرمى كند.» منابع:نهج البلاغه/ثواب الاعمال/امالی طوسی
دیدگاه تان را بنویسید