بهترين هديه برای خبرنگاران
احسان مقدم: امروز به این فکر می کنم که چقدر در عالم مطبوعات سنگ دیگران را بر سینه زدیم... طرف با تیتر و لید من و تو بزرگ شد بعد خودش باورش شد که "گنده" شده. ما روزنامه نگار ماندیم. ما دوستانمان یکی یکی رفتند... رفتند سوار بر سی يكصد و سی...سی سال دیگر هم بگذرد یادم نمی رود...یک چیزهایی از یاد رفتنی نیست...به گمانم اینکه این وسط در این روز برای هدیه دادن به خبرنگار وزیر ارشاد یا سایر دولتمردان شرط و شروط تعیین می کنند کار جالبی نیست. یک جور توهین است. همه دولتمردان می آیند و می روند. ما می مانیم. کسی نیازی به هدیه های روز خبرنگار شما ندارد.اما مراقب باشید توهین روا مدارید.
بهترین هدیه برای ارتباطاتی ها فراهم کردن فرصت انشای کارهای ناب است. گفتگوهای اختصاصی...ماموریت های حرفه ای...
دوست داشتم الان در غزه بودم...دوست داشتم خبرنگاری در غزه را تجربه کنم...دوست داشتم ولی نشد. دوست داشتم همان گوشه تحریریه تا آخر عمر کز می کردم و نمی پوسیدم روی این صندلی، ولی روزگار است. فقط به دل نمی شود نگاه کرد. هنوز اما مومنم به اینکه هیچ لذتی به اندازه نفس کشیدن در تحریریه یک رسانه نیست. نیست که نیست. حتی اگر در تمام روزهای مدیریتم تلاش کرده باشم از شرافت خبرنگاری جدا نشوم... .
دیدگاه تان را بنویسید