میوه ای منحصر بفرد که زیبایتان می کند

فارس:به با نام علمی Cydonoa oblonga از میوه های دانه دار می باشد که قسمت خوراکی میوه شان، نهنج رشد کرده گل است که تخمدان را در بر گرفته است. درخت به ، درخت کوچکی است به ارتفاع حداکثر پنج متر، که شبیه درخت سیب است. میوه اش به رنگ زرد ، آبدار و درشت تر از سیب است و در فصل پاییز می رسد. به ، دارای بو یی مطبوع و طعمی گواراست. تخم میوه به را «بهدانه» می گویند که دارای ماده لعابی است که اثر درمانی دارد که به نام های «بهی»، «آبی» و «توج» نیز معروف است و بهترین به ایران ، در اصفهان پرورش می یابد. خواص دارویی در مورد به و خواص آن احادیثی از ائمه اطهار علیهم السلام آمده که عبارت اند از: 1. کسی که سه روز ناشتا به بخورد، ذهن او صاف و حلم و علم او بسیار می شود و از مکر شیطان و شیطانیان محفوظ می ماند. 2. به، قوه بینایی را زیاد می کند، محبت در قلب ایجاد می نماید و اگر زن آبستن به بخورد، فرزندانش نیکو (زیباو شجاع) متولد می شوند.رسول گرامی اسلام صلی اللّه علیه وآله 3. به، دل را شاد و با نشاط ، شخص بخیل را سخاوتمند و آدم ترسو را دلیر می کند. 4. به، غم واندوه را از بین می برد. امام صادق علیه السلام 5. خوردن به ، برای ضعف قلب بسیار مفید است، معده را پاک می کند، و ذهن را روشنی می بخشد وآدم ترسو را شجاع می کند. امام علی علیه السلام خواص درمانی دیگر به به، میوه ای سرشار از تانن است که در معالجه اسهال و ورم روده بزرگ خیلی مؤثر است. به این منظور می توان 40 تا 50 گرم به را خرد کرده و مدت 15دقیقه در یک لیتر آب جوشانده و مصرف کنید. بهدانه، ورم معده را معالجه می کند، به این منظور باید چهار گرم بهدانه را در صد و بیست گرم آب بخیسانید و سپس آن را آن قدر به هم بزنید تا مایعی به شکل سفیده تخم مرغ به دست آید، و پس از آن هر وقت تمایل داشتید، مصرف کنید. جوشانده برگ درخت به ، بی خوابی را درمان می کند، به این منظور باید یک مشت برگ های تازه و نو رسته برگ به را به مدت ده دقیقه در یک لیتر آب جوش بریزیم تا دم بکشد و پس از صاف کردن آن را با شکوفه نارنج یا شکر یا عسل، شیرین کنید و قبل از خواب، دو قاشق سوپخوری از آن بنوشید. جوشانده برگ به (به روشی که گفته شد)، بهترین راه درمان عصبانیت است. لعابی که از خیس کردن چهار گرم بهدانه به دست می آید، علاوه بر معالجه گلو درد، تسکین سرفه، برای آرایش موی سر و آهار پارچه نیز به کار می رود. اگر به را قطعه قطعه کنید و در آب بجوشانند، جوشاندهء مقوی به دست می آید که در عین حال، قابض است و در مواردی که عمل هضم به زحمت صورت می گیرد، مصرف می گردد. جوشانده فوق در معالجه اسهال های سبک، که بر اثر بی حالی و تنبلی روده ها پیدا می شود و هم چنین برای معده و روده ها، فوق العاده فایده دارد. اگر آب به را بگیرید و هم وزن آن شکر اضافه نمایید و بجوشانید تا به قوام آید، شیره ای به وجود می آید که در معالجه ورم شدید امعاء، بسیار مؤثر است. چنان چه دم کرده 30 گرم شکوفه به (تازه یا خشک کرده آن) را در یک لیتر آب با عرق بهار نارنج مخلوط کنند و بنوشند، خواب عمیق و راحتی به دنبال خواهد داشت. به، دارای ویتامین ا است که در تجدید جوانی نقش دارد و هم چنین دارای ویتامین ا می باشد که در تعادل اعصاب، مهم است. به، طبیعتی معتدل دارد و خوردن آن افسردگی و وسواس را از بین برد. و نشاط آور است. به برای تقویت اعمال معده، مفید است. خوردن به و فرآوده های آن مانع انداختن جنین زن ها می شود. (باعث تقویت رحم می شود) خوردن به و فرآورده های آن ، میل به خاک و گِل خوردن را بر طرف می کند. خوردن به، عرق بدن را خوش بو می کند. بهدانه برای درمان سرفه، خشونت حلق، رفع عطش، حرارت معده، رفع سوزش دهان و زبان و رفع گرفتگی صدا مفید است؛ لذا باید 30 گرم بهدانه را در نیم لیتر آب جوشاند، صبح و ظهر و شب یک استکان میل نمود و برای سوزش زبان، مدتی آن را در دهان نگه داشت. اگر 100 تا 150 گرم بهدانه را در یک لیتر آب بجوشانید و روزی چند مرتبه بر پوست بمالید، برای درمان سوختگی ، سرما زدگی و بر طرف کردن انواع ترک، لب و...مفید است. اگر گرد سوخته کرک به را روی زخم قرار دهند، خون ریزی را بند می آورد. برای پانسمان زخم های سطحی بدن یا شست وشوی چشم در هنگام چشم درد، می توان از محلول غلیظ جوشانده برگ درخت به استفاده نمود. خوردن روغن به (آب به + نصف مقدار آب به روغن زیتون را بجوشانید) برای درمان اسهال مزمن، خلط خونی، ورم کبد و زخم معده و روده مفید است. جویدن بهدانه، کندی دندان را بر طرف می کند. شربت به لیمو، حرارت بدن را فرو می نشاند. (برای تهیه شربت به لیمو باید 250 گرم آب به را مخلوط با سرکه و آب لیموی صاف و گلاب، هر یک به مقدار 150 گرم به همراه مقداری قند بجوشانید، تا به قوام آید.) تذکر: کرک یا پرزی که روی به می باشد، هضمش سنگین است و برای حلق و صدا بسیار مضر می باشد؛ لذا باید قبل از خوردن به، پرزهای روی آن را پاک نمود.