نظر افروغ درباره سه برخورد با يك كابينه

عماد افروغ در روزنامه اعتماد نوشت :

آيا تناسبي و سنخيتي بين كليت و هويت جمعي برنامه و جزييات برنامه وجود دارد يا خير؟ آيا آرايش كلي كانديداهاي وزارتخانه ها بيانگر تعريفي ولو اجمالي از اعتدال هست يا خير؟ انتظار مي رفت كه اين را هم در موافقت ها و هم در مخالفت ها شاهد باشيم. يعني كسي كه در مقام موافقت بر مي آيد يك موافقت متعادل داشته باشد. عملاً نمي توان گفت كه دسته سوم فائق بود، يعني گروهي كه در موافقت و مخالفت خود به دور از افراط و تفريط باشد . اين را هم صحيح نمي دانم كه بگويم حتي آنهايي كه متعادل نبودند هيچ جنبه يي از موافقت و مخالفت معتدل را نداشتند. نه، آنها نيز بعضاً وجهي از اعتدال در مواضع شان بود، اما اينكه در كل آن را موضعي متعادل ارزيابي كنم، خير. به طور كلي نمي توان گفت افراط محض يا تفريط محض حاکم بود، در همان ها نيز اشارات نيكويي وجود داشت، سرنخ هايي وجود داشت كه مي توان آن سرنخ ها را مورد داوري عالمانه قرار داد. توقع ما اين است كه در ادامه كار بدون هيچ تملق و مصلحت انديشي و بدون هيچ ورودي به حريم شخصي و خداي ناكرده هتك حرمت، نقد به برنامه و بررسي صلاحيت وزيران پيشنهادي و يك بحث كاملاً كارشناسي و دقيق صورت بگيرد و دچار هيجان زدگي نشويم . چه هيجان دفاع از دولت و چه هيجان مخالفت با دولت. با وجود اينكه معتقدم سطح تجربه اين دولت از دولت قبلي بالاتر است اما اين تجربه بيش از آنكه ميل به آينده داشته باشد ميل به گذشته دارد، تجربه يي كه در اين كشور به كار گرفته شده و اتفاقاً مخالفت چپ و راست را هم برانگيخته است. از من روشنفكر كه بيشتر مايلم گرايش به حقيقت داشته باشم نخواهيد كه به مصلحت گرايش بيايم. از من نخواهيد كه مثل يك مقام سياسي موضع عوض كنم. اين يك درد است كه امروز آن را ديديم. خيلي ها مخالف بودند ولي امروز موافق اند. به لحاظ آرمان هاي خودم و آرمان هايي كه از نظام اسلامي سراغ دارم نمي شود آن كسي كه در يك مقطعي كاملاً مخالفت كرده امروز موافقت خود را نشان دهد. اين باعث مي شود كه فردا هم نتوان روي او حساب باز كرد. اسم اين فضيلت نيست رذيلت است. كسي كه مدام طبق مقتضيات زماني و مكاني و مصالح فردي و شخصي موضع عوض مي كند عملی از روی فضيلت انجام نداده است، این کار در دنيا اسمش رذيلت است یا حداقل اسمش عملی اخلاقی نیست. اما آنچه در دنيا رذيلت است تحت نظارت نيز هست. در دنيا آن را به عنوان كار غير اخلاقي مي دانند و بر اين كار اخلاقي نيز نظارتي هست. متاسفانه در كشور ما اين اقدامات صورت مي گيرد و هيچ اهرم نظارتي هم وجود ندارد، اما برخلاف غرب، اسمش فضيلت است . چرا تجربه متراكم سياسي را براي كشور رقم نمي زنيم، چرا كاري نمي كنيم كه مردم بدانند با چه كساني، با چه مسلكي و با چه ايدئولوژي ثابتي سر و كار دارند؟ چطور با اين وضعيت توقع داريم توسعه سياسي در اين كشور پا بگيرد؟ چگونه توقع داريم كه عقلانيت سياسي شكل بگيرد؟ آنچه امروز شاهد بوديم مواضع متغير و آزار دهنده يي بود. بايد نكته يي را توجه داشته باشيم كه هم در ايران و هم در جاهاي ديگر ممكن است شاهد آن باشیم و آن اینکه بايد ببينيم چه كساني در اوان شکل گیری دولت، به سمت آن تغيير موضع مي دهند. خيلي كم اند كساني كه قبلاموافق بودند الان مخالف برنامه و کابینه شوند، بيشتر شاهد مخالفاني هستيم كه موافق مي شوند. كسي كه راي موافقي به دولت داده باشد و هم اکنون در مقام نقد صحبت كند را نديدم. توقع داشتم كه يكي از اين كساني كه به دولت راي داده است نقد مستند و مستدل كند اما بر عكس آن را شاهد بود م. كساني كه رفتارهاي ناموجهي در اردوگاه مقابل از آنها سر زده بود به عنوان موافقت صحبت کردند. اين آزار دهنده است. اين همان چيزي است كه حدس مي زدم. اينها همان موج سوارانند. عده يي كه علاقه دارند در قدرت بمانند و به همين جهت مدام تغيير موضع مي دهند. اين حركت اخلاقي نيست. به لحاظ عقل سياسي و توسعه سياسي ناموجه است كه متاسفانه شاهد اين قضيه بوديم، امر مذمومي است كه مدام در رفتار سياسي برخي از صاحبان قدرت شاهد آن بوديم و در نخستين روز از جلسه راي اعتماد مجلس به كابينه نيز شاهدش بوديم .