آیت الله خوشوقت؛ عالمی عامل بر بهانه رسالت

دکتر محمد باقر قالیباف: شنیدن خبر فوت ناگهانی عارف عامل و استاد برجسته اخلاق، حضرت آیت الله خوشوقت (رضوان الله تعالی علیه)، که از بارزترین شاگردان اخلاق و عرفان علامه طباطبایی و امام (ره) بودند، مایه تأثر عمیق گشت. فقدان چنین معلم وارسته ای، بی شک ثلمه ای جبران ناپذیر برای جامعه اسلامی است. این ضایعه برای بنده تأثر مضاعفی نیز دارد؛ چرا که بیش از یک دهه توفیق داشتم تا هر دو هفته یکبار از محضر ایشان در سلسله درسهای اخلاقی و ملاقاتهای خصوصی بهره مند گردم. از آخرین گفتگویم با این بزرگوار، و تعیین زمان دیدار، هنوز چند روزی بیش نمی گذرد. این اواخر، دیدارهایم با ایشان چند بار به دلایل یا مشغله هایی به تعویق می افتاد تا آنکه شنبه روزی دیدارمان را برای روز چهارشنبه بعد از اقامه نماز مغرب و عشا مقرر کردیم. اما دوشنبه همان هفته اطلاع دادند که به طور ناگهانی به سرزمين وحي سفر می کنند و دیدارمان به بعد از این سفر موکول شد. گویا صدایش کرده بودند که در سرزمین وحی به ندای ربش لبیک بگوید و در کنار خانه معبود به وصالش برسد. معلمی که در زمانه کنونی، سراسر عمر خود را به تبعیت از رسول اکرم(ص) به بیداری ضمیر مخلوقات برای یکی از مهمترین دلایل بعثت - که همانا اخلاق بزرگواری و مکرمت است - صرف می کرد تا این گوهر زیبای رسالت را بهتر و بیشتر بشناسیم و در تمام ابعاد زندگی خود بیشتر از پیش به کار ببندیم و بدانیم رعایت آن عامل فیضی است که هم آبروی دنیا را تضمین می کند و هم آسایش آخرت را؛ و سرانجام در میهمانی حرم امن الهی، نفس بر نفس رسول الهی گره می زند و به دیار باقی می شتابد. این یقینا نشانه باور وی به گفته دردانه عالم است که فرموده است : «إنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَكارِمَ الخلاقِ». روحش قرین رحمت الهی باد.