زمزمه‌های بازگشت برلوسکنی از زبان خودش

ایسنا: سیلویو برلوسکنی مردی است که همیشه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. درباره سیاست، مسائل اروپا، کسب و کار، موقعیت خودش در کشور و در جامعه بین‌الملل. نخست وزیر سابق ایتالیا در مصاحبه اختصاصی با شبکه "یورونیوز" درباره همه چیز سخن گفت. متن این مصاحبه به شرح ذیل است: *یورونیوز: رسانه‌های اروپایی و می توان گفت عمدتا رسانه‌های بین المللی شما را زیاد دوست ندارند. دلیلش چیست؟ برلوسکنی: اغلب رسانه‌ها به چپ متمایل هستند و بین رسانه‌های ایتالیایی رابطه ای برقرار است که آن‌ها را اغلب به چپ می کشاند. به ویژه نوعی از پیوند با روزنامه ایتالیایی لا رپوبلیکا وجود دارد که زنجیره‌ای از روابط دوستانه را پرورش می دهد و علیه من به کار می گیرد. *یورونیوز: آیا روزنامه لا رپوبلیکا این قدر قوی است که می تواند بر اکونومیست، لیبراسیون، و لوموند تاثیر بگذارد؟ برلوسکنی: این یک جریان است که در آن همه از یکدیگر کمک می گیرند. همدیگر را تغذیه خبری می کنند و خبرهای یکسانی را تکمیل می کنند. روزنامه‌ای می گوید که من این خبر را چاپ می کنم لطفا تو هم بردار و بعد طوری به پایان می رسد که مثلا نظر لیبراسیون می شود. *یورونیوز: آقای برلوسکونی شما در سال 1994 وارد دنیای سیاست شدید، سال 2011 صحنه سیاست را ترک کردید و دوباره در سال 2012 بازگشتید. چرا؟ برلوسکنی: بازگشتم برای اینکه درست مثل سال 1994 کشور در معرض خطرات یک دولت چپ‌گرا قرار گرفته که متاسفانه یک چپ سوسیال دموکرات هم نیست و بیشتر به ایدئولوژی کمونیسم گرایش دارد که در آن زمان نامش حزب کمونیست ایتالیا بود و بعدا چندین بار نامش را تغییر داد و امروز حزب دموکراتیک نامیده می شود ولی افرادی که الان در مسند آن قرار دارند همانهایی هستند که آنرا بوجود آوردند. *یورونیوز: اما ذکر اینکه آنها ایده‌های کمونیستی دارند برای پیروزی در انتخابات کافی نیست. آیا سیلویو برلوسکنی می‌خواهد چیز تازه‌ای همراه خود بیاورد؟ برلوسکنی: ما البته برنامه‌ای برای این کار داریم که خلاصه کردن آن اینجا کار ساده ای نیست. *یورونیوز: یکی دو مورد اصلی آنرا بفرمایید. برلوسکنی: برنامه ما بر مبنای تغییر کامل برنامه اقتصادی تکنوکراتها بنا نهاده شده که در دولت سرکار بوده‌اند و موجب بوجود آمدن این وضعیت اسف بار شده‌اند. برای اینکه طی سیزده ماه گذشته با پایین آوردن مصرف موجب سقوط میزان تولید شدند. 600 هزارنفر بر تعداد بیکاران افزوده شده و نرخ بیکاری میان جوانان به 37 درصد رسیده است. بدهی دولتی در دوران آنها افزوده شده و رکود و بحران بخشهای متنوعی از جمله ساخت‌وساز و خودروسازی را در بر گرفته است که میزان فروش این مورد دوم به سطح سی و سه سال پیش بازگشته اما ما چه کاری برای ایتالیایی‌ها می توانیم صورت دهیم؟ اول از همه ما لیبرال هستیم و معتقدیم که شهروندان نباید در خدمت اهداف دولت باشند و برعکس دولت باید در خدمت شهروندان باشد بنابراین باید به نفع شهروندان و بویژه در راستای کاهش دادن مالیاتها مداخله کنیم. در ابتدا قایل به حذف مالیات بر سکونت هستیم که توسط این دولت بوجود آمده و ایتالیا را به دومین کشور از نظر نرخ بالای این مالیات در اروپا تبدیل کرده است. *یورونیوز: اما چرا شما طی سالهای حکومت خود تلاشی برای کاهش دادن مالیاتها انجام ندادید؟ برلوسکنی: برای اینکه ایتالیا نسبت به کشورهای دیگر دو نکته منفی دارد. آرای رای دهندگان اینجا خیلی پاره پاره است و هنوز به یک نظام دوقطبی که یکطرف آن راست باشد و طرف دیگر چپ یا جمهوریخواه و دمکرات، نرسیده ایم. ایتالیایی‌ها همواره به تعداد زیادی از احزاب کوچک رای داده‌اند. برای حکمرانی کردن باید حمایت یک ائتلاف را پشت سر خود داشته باشید در کشوری که یک حزب بزرگ مثل حزب دمکرات چپی است و حزب مردم آزاد، حزب من، در راست قرار گرفته باید همیشه دست به دامان احزاب کوچکتر شوید که هیچگاه منافع ملی برایشان اولویت نداشته و فقط بفکر منافع خود هستند که آنهم در واقع منافع شخصی رهبرانشان است. *یورونیوز: لیگ شمال مثلا سلیویو برلوسکنی: بله. ما بدلیل وتوی لیگ شمال بسیاری از پروژه‌های خود را نتوانستیم به پیش ببریم. وقتی ما یک لایحه قانونی تهیه می کردیم باید ابتدا با احزاب کوچک ائتلافمان به توافق می رسیدیم و بعد لایحه را به پارلمان می‌فرستادیم که رسیدگی به آن که کلی هم اصلاح شده بود، بین 450 تا 600 روز بعد صورت می گرفت تازه اگر اپوزیسیون از کل یا بخشی از آن خوشش نمی آمد تصمیم گیری در مورد آن لایحه به قضاتی سپرده می شد که اکثر سیاسی و با گرایشات چپی بودند. این قضات لایحه را متوقف و آنرا به دادگاه قانون اساسی ارجاع می کردند که اعضای آنرا یازده قاضی چپگرا در کنار چهار قاضی راستگرا تشکیل می دادند و طبیعتا ملاحظات سیاسی خود را در تصویب این لایحه لحاظ می کردند. *یورونیوز: اما قضات معمولا بر روی مسائل عینی متمرکز می شوند نه لزوما اتخاذ تصمیم. اینطور نیست؟ برلوسکنی: خیر. قضات معمولا به رقبای سیاسی خود بدون اینکه لزوما به موارد عینی استناد کنند، حمله می کنند. من در سال 1994 و علیرغم رای مردم و در تضاد با اصول دمکراسی بدلیل اتهاماتی که دادستان میلان در مورد فساد به من وارد کرده بود، از دولت دور ماندم. چند سال بعد از این اتهام بطور کامل تبرئه شدم. الان هم دادستان میلان در تلاش است تا دست به اقدام مشابهی بزند. *یورونیوز: حتی فکر کردن به این موضوع که نخست وزیر آینده و نخست وزیر پیشین ایتالیا این چنین رابطه ای با دستگاه قضایی داشته هم حیرت آور است! سلیویو برلسکونی: حساسیت اصلی این نیست که رییس دولت با دستگاه قضا چنین روابطی داشته بلکه دخالت دستگاه قضایی در امور سیاسی و در انتخاب دمکراتیک مردم است. اینکه بواسطه قدرتی که در اختیار دارد یک جنگ سیاسی راه بیندازد. *یورونیوز: بنابراین این موارد از نظر شما دروغی بیش نیستند؟ برلوسکنی: من همواره تبرئه شده ام. 103 مورد کیفرخواست علیه من صادر شده و همیشه به تبرئه من یا نقص شواهد و عدله انجامیده است. این بدین مفهوم است که در طی این سالها دستگاه قضایی نتوانسته اتهامات را علیه من ثابت کند و پرونده ها بایگانی شده اند. نتیجه رقمی است که شاید باور آن از سوی شهروندان اروپایی و بینندگان شما کار آسانی نباشد ولی من طی این نوزده سال چیزی در حدود 450 میلیون یورو هزینه وکیل و مشاور پرداخت کرده ام. اگر سیستم قضایی ما تحت تاثیر سیاست نبود این رقم خیلی حیرت آورتر به نظر می رسید. یک دلیل برای شما بیاورم: حزبی وجود دارد که قضات چپی آنرا تشکیل داده اند و از طریق آن گرایشات چپی خود را به وضوح اعمال می کنند و تا همین چند روز پیش انجام تحقیقات خیلی مسئله دار به عهده آن بود. مثل رابطه بین دولت و مافیا. *یورونیوز: در سال 1994 وقتی برای اولین بار کاندیدا شدید، اعلام کردید اصلاحات لیبرالی را روی مدل ریگان و تاچر انجام خواهید داد ولی نتایج این اصلاحات امروز خیلی روشن نیستند. برلوسکنی: برای اینکه اعمال تغییر و تحول آنگونه که من در نظر داشتم امکانپذیر نبود. *یورونیوز: چه چیزی در این راه کم داشتید؟ برلوسکنی: ابزار لازم را برای اجرا در اختیار نداشتیم. دولت ایتالیا از ابزارهای دیگر دموکراسی‌های غربی برای اجرا برخوردار نیست. اگر قانون اساسی را تغییر ندهیم ایتالیا کشوری باقی خواهد ماند که قابل اداره و حکومت کردن نیست. در این راستا دو، سه مشکل داریم ولی ایتالیا کشور غنی ای است و ما در آن زندگی خوبی داریم. ما دومین اقتصاد منسجم اروپا هستیم. *یورونیوز: با نرخ بیکاری 37.5 درصدی جوانان، کشوری ثروتمند با این همه جوان بیکار یعنی اینکه مشکل دارد و آنقدرها هم غنی نیست. برلوسکنی: بله. دلیلش هم این است که این دولت تکنوکرات اصلاحات مناسبی انجام نداده است و موجب شده تا شرایط استخدام تا این حد سخت شود. *یورونیوز: ولی این آمار تنها به کارنامه کاری یک دولت موقت نمی تواند مربوط باشد. برلوسکونی: تا آنجا که به من مربوط می شود نتایج کاری دولت من منجر به ایجاد یک میلیون و نیم فرصت شغلی شد. بنابراین از آن دفاع می کنم. من تعداد کارکنان را در ایتالیا یک میلیون و نیم افزایش دادم. *یورونیوز: چگونه می خواهید اقتصاد زیرزمینی را شکست دهید؟ این یک اولویت ملی است یک ضرورت واقعی. پیشنهاد شما در این باره چیست؟ برلوسکنی: اقتصاد زیرزمینی داستان قدیمی ای است که تنها از یک راه می توان آنرا شکست داد: کاهش دادن فشار مالی. هدف ما هم همین است. ما هرگز میزان مالیات را در طی ده سال حکومتمان افزایش ندادیم. *یورونیوز: نکته ای وجود دارد که نسبت به آن در طول دوران نخست‌وزیری‌تان احساس تاسف کنید؟ کار بیشتری می‌توانستید بکنید که نکردید؟ یک کار متفاوت؟ برلوسکنی: تقریبا غیرممکن بود بنظرم که هیچ اشتباهی مرتکب نشدم. *یورونیوز: هیچی؟ برلوسکنی: فقط یکی. نتوانستم ایتالیایی ها را قانع کنم که اکثریت مطلق را به من بدهند. *یورونیوز: و در هیچ مورد دیگری خود را سرزنش نمی کنید؟ برلوسکنی: به هیچ وجه. کار من عالی و نمونه بود. بهتر از همه افراد قبلی و علیرغم تمامی مشکلات کارهای تحسین برانگیز زیادی انجام دادم. *یورونیوز: برای سیلویو برلوسکنی امروز دشمن اصلی اش کیست؟ چه کسی مخالف واقعی شماست؟ برلوسکنی: من دشمنی ندارم. فقط رقیب دارم یا همانطور که شما گفتید مخالف که مطمئنا "پی یر لوئیجی برسانی رهبر حزب دمکراتیک یکی از آنهاست. *یورونیوز: ماریو مونتی چه؟ خیلی معذرت می خواهم ولی شما دوتا شبیه یک زوج عاشق قدیمی به نظر می آیید که زمانی عاشق همدیگرند، زمانی از هم متنفر می شوند و بعضی وقتها از هم حمایت می کنند. در گذشته شما حامی آقای مونتی در جایگاه کمیسیونر اروپایی بودید. روابط پرفراز و نشیبی داشته اید. برلوسکنی: خیر فراز و نشیبی نبوده. من مونتی را استاد دانشگاهی می دانم که مورد احترام همه است. به او وعده کردم و او را در دولتم بعنوان کمیسر اروپا منصوب کردم و حتی از دوره چهارساله دوم او در این مقام، در دولت دفاع کردم و در آخر وقتی بعلت دسیسه مجبور به استعفا شدم بعد از پیشنهاد رییس جمهوری فکر کردم شاید مونتی توانایی تشکیل یک دولت تکنوکرات را داشته باشد و از پس آن برآید ولی بعدا ناامیدی ام شروع و کامل شد. *یورونیوز: نقطه شکاف شما و اتحادیه اروپا چه چیزی بود؟ باید اتفاقی افتاده باشد که امروز مارتین شولتز رییس پارلمان اروپا بطور واضح می گوید برلوسکنی نمی تواند مایه ثبات شود و هم برای ایتالیا و هم برای اروپا یک تهدید است. برلوسکنی: برای این است که در یکی از جلسه‌های پارلمان اروپا وقتی سخنان نادرست و نسنجیده ای را در مورد من، حزبم و دولتم به زبان آورد، دعوای سختی با او کردم. *یورونیوز: آیا همه این حرفها و بیانیه‌ها نظرات شخصی هستند؟ شولز و مقامات دیگر اصلا چرا آنها باید اینگونه مواضع خود را بیان کنند؟ برلوسکنی: عذر می خواهم ولی این افرادی که اشاره کردید وزنه های قابل توجه و مهمی در اروپا نیستند. *یورونیوز: اینکه شما می گویید رییس پارلمان اروپا مهم نیست خوب بحث دیگری است. برلوسکنی: ریاست پارلمان اروپا حاصل مذاکرات بین حزب ما و سوسیال دمکراتها است. سوسیال دمکراتها شولتز را مد نظر داشتند و با توجه به اینکه پیمانی وجود داشت تا نصف دوره فرد مورد نظر ما ریاست کند و نصف دوره فرد مورد نظر آنها. ما هم او را پذیرفتیم. این به این معنا نیست که ما توجه ویژه ای به آقای شولتز داشته ایم. در مورد اروپا مایلم نکته دیگری را اضافه کنم. وقتی تصمیم مشترک برای انتصاب رییس شورای اروپا که من بشدت موافق آن بودم، اتخاذ شد، من تونی بلر را بعنوان شخصی تاثیرگذار و کاریزماتیک و خبره در نظر داشتم. در مورد مسئول سیاست خارجی، کمیسیونر ارشد کاترین اشتون هم به همین صورت. فرانسه و آلمان که دوست داشتند بر سیاست خارجی اتحادیه کنترل داشته باشند با انتصاب تونی بلر مخالفت کردند و مجبور شدیم در نهایت شخصی مثل هرمان وان رامپوی را در راس داشته باشیم؛ شخصیتی که برای بسیاری از شهروندان اروپایی ناشناخته بود هر چند با او روابط صمیمانه ای دارم. *یورونیوز: شاید این امر به دلیل این واقعیت است که محور فرانسه-آلمان قطعا خیلی قوی تر از ایتالیا در اروپا است. برلوسکنی: اما این امر مغایر با اروپا بعنوان یک نهاد مهم در صحنه بین المللی است. اروپایی که توان صدور دموکراسی را دارد و نقش تعیین کننده ای در صحنه بین المللی بازی می کند. با حفظ وضعیت کنونی اروپا یعنی با تکیه بر حاکمیت ملی از سوی کشورهای مختلف آنهم به شیوه مبتنی بر حسادت چطور می توان اروپایی را تصور کرد که پاسخگوی رویاهای پایه گذارانش باشد. *یورونیوز: چرا اینقدر از آنگلا مرکل روبرگردان هستید؟ برلوسکنی: نه من از او روبرگردان نیستنم. *یورنیوز: پس چه مشکلی با او دارید؟ برلوسکونی: من همیشه با او روابط صمیمانه‌ای داشته ام. مشکلی نیست. تنها مساله این است که من باید از منافع ایتالیا دفاع کنم. با توجه به این واقعیت که آلمان می خواهد در اروپا نقش غالب را ایفا کند، من مایلم که همبستگی، نقش غالب را داشته باشد. *یورونیوز: آیا اظهارات تردیدآمیز شما درباره یورو ممکن است با واکنش های مختلف اروپا نسبت به نامزدیتان همراه شود؟ برلوسکنی: من هرگز نسبت به یورو تردید نداشته‌ام. *یورونیوز: احساس نمی کنید در اروپا کمی تنها و منزوی شده اید؟ برلوسکنی: نه به هیچوجه. من بطور منظم با تمام همکارانم تماس دارم و استعداد ویژه ای در توجه و احترام به دیگران دارم. من نسبت به روابط دوستانه، آدم بازی هستم. کسی که طی بیست سال فعالیت سیاسی توانسته با دیگر بازیگران صحنه سیاست ارتباط دوستی برقرار کند. *یورونیوز: تصویر ایتالیا در خارج از این کشور متفاوت است. رسانه های بین المللی بویژه رسانه های اروپایی چندان احساس مثبتی به آن ندارند. آیا این تصویر تحریف شده به علت دور بودن از مساله اصلی است یا از موضوع دیگری ناشی می شود؟ چرا رسانه های اروپایی متفقا چنین نگاهی را نسبت به شما دارند؟ برلوسکنی: نظر من با شما در تناقض است. من در پراگ و فرانسه بوده ام و همه جا در خیابان مردم مرا می شناختند. *یورونیوز: ما در مورد محبوبیت حرف نمی زنیم بلکه در مورد قدردانی حرف می زنیم. برلوسکنی: من همواره از جانب همکارانم که مدیر اجرایی هستند و همکاران دیگرم در حزب مردم اروپایی مورد استقبال دوستانه ای قرار داشته ام. رسانه‌ها بیشتر به چپی‌ها متمایلند و رسانه های ایتالیایی هم بیشتر با چپها هستند. یک نوع شبکه زنجیره ای مرتبط، خصوصا با یک روزنامه ایتالیایی بنام "لا رپوبلیکا" وجود دارد که این دوستی را ترویج کرده و این شبکه زنجیره ای را علیه من بنا کرده اند. *یورونیوز: پس اگر شما در انتخابات برنده شوید و به اجلاس سران اروپا بروید، فکر می کنید آنگلا مرکل با آغوشی باز به استقبالتان می آید؟ برلوسکنی: من همیشه با آنگلا مرکل روابط بسیار خوبی داشته ام. فقط یکبار او و سارکوزی رفتارشان طوری بود که اعتبار بین المللی من را هدف قرار دادند و خانم مرکل به من گفت : چگونه می توانی هنوز با من صحبت کنی؟