سرویس فرهنگی «فردا»: ایام شهادت باقر آل محمد (ع) به غایت حزن انگیز است و جان آدمی از شدت غربت حضرتش به تنگ میآید. خاک آفتابسوخته بقیع را که میبینی دوست داری کفشهایت را بکنی و پای عریان روی آن خاک پای بگذاری و خودت را دوان دوان به کناره مزار آن بزرگواران برسانی و تنت را سایهای کنی بر قبور مطهرشان. کاش میتوانستیم آنجا خیمه عزا به پا کنیم و حج واجبمان را پابوس قبر نورانی آن امام قرار دهیم، کاش میتوانستیم همان جا نوحه بخوانیم و آشکارا اشک بریزیم و نالهمان را بلند بلند و به دور از جاهلیت وهابیت بروز دهیم، کاش ...
مداحی و نوحهسرایی با نوای حاج محمود کریمی
علم امام باقر (ع)
آیت الله جوادی آملی: انسان کامل معصوم همانند حضرت امام باقر(ع) علوم فراوانی را به برکت وحی نبوی(ص) و به عنوان علمالوراثه نه علمالدراسه عالِم شده است و نظیر پدران بزرگوار خود نه تنها از دیگران بینیاز بود بلکه چونان اَجداد کِرام خویش، مرجعِ علمی همه محقّقان بوده است. ابوبصیر که از شاگردان معروف آن امام معصوم(ع) است نقل کرد که امام به وی فرمود حَکَم بن عُتَیبه از افرادی است که خداوند درباره آنها گفت: «﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِینَ﴾ فَلْیُشَرِّقِ الحَکَمُ وَلْیُغرِّبْ أما و الله لا یُصیبُ العلمَ إلاّ مِن أهل بیتٍ نَزَل علیهم جَبرَئیلُ» یعنی اگر حَکَم به مشرق سفر کند یا به مغرب هجرت کند (یا به شمال و جنوب کوچ نماید) هرگز علم صائب، نصیب او نمیشود مگر آنکه از خاندان وحی باشد. از غیر مجرای وحی، دانش صحیح و کامل، بهره کسی نمیشود و اگر از انبیای گذشته نیز مطلب درستی به جا مانده باشد، محصولِ نزول وحی الهی است. لازم است از جهت معرفتشناسی عنایت شود که عقل در برابر نقل است نه در قبال وحی، زیرا هرگز معرفتِ مفهومی و حصولی، عدیلِ معرفت عینی و
حضوری نخواهد بود و شناختِ خطاپذیر، مَثیلِ معرفتِ معصومانه نیست و ادراکِ نظری، شبیه عرفانِ بصری نمیباشد و علم مُلکی را نرسد که معادلِ معرفت ملکوتی باشد.
توصیه امام باقر (ع) به عزاداری پس از شهادت ایشان
وَ أَوْصَى أَبُو جَعْفَرٍ أَنْ يُنْدَبَ فِی الْمَوَاسِمِ عَشْرَ سِنِينَ امام باقر عليه السّلام وصيّت فرمود كه: تا ده سال (از مال آن حضرت مبلغى قرار دهند) كه در موسمهاى حج به جمعى بدهند و ايشان بر آن حضرت نوحه و عزادارى كنند تا ده سال بسر آيد. من لایحضره الفقیه ، شیخ صدوق ج1 ص 182 ح 547 ؛بحارالانوار ، علامه مجلسی : ج 79 ص 106. اما علت این توصیه چه بوده است؟ علت این امر را از کلام امام خمینی (ره) در فایل صوتی زیر بشنوید:
عصر ظهور در کلام امام باقر (ع)
روایات و احادیث مختلف و معتبری از امام باقر (علیه السلام) در جهت تبیین شرایط عصر ظهور و منتظران امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) به دست ما رسیده است و نیکوست که این سخنان راهگشا و راهبردی در میان مسلمانان گسترش یابد. در زیر چند حدیث از مجموعه این بیانات را مرور میکنیم: پیشواى پنجم علیه السلام در توصیف یاران حضرت امام مهدى علیه السلام كه در زمان غیبت، خود را براى شركت در قیام جهانى آن حضرت آماده مى كنند، به ابو خالد كابلى فرمودند: «من به گروهى مى نگرم كه در آستانه ظهور از طرف مشرق زمین به پا مى خیزند. آنان به دنبال طلب حق و ایجاد حكومت الهى تلاش مى كنند. بارها از متولیان حكومت اجرای حق را خواستار مى شوند، امّا با بى اعتنایى مسئولین مواجه مى شوند. وقتى كه وضع را چنین ببینند، شمشیرهاى خود را به دوش مى نهند و با اقتدار و قاطعیت تمام در انجام خواستهشان اصرار مى ورزند تا این كه سردمداران حكومت نمىپذیرند و آن حق طلبانِ ثابت قدم، ناگزیر به قیام و انقلاب مىگردند و كسى نمىتواند جلوگیرشان شود. این حقجویان وقتى كه حكومت را به دست گرفتند، آن را به غیر از صاحب الامر علیهالسلام به كس
دیگرى نمىسپارند. كشتههاى اینها همه از شهیدان راه حق محسوب مىشوند.» در اینجا امام باقر علیه السلام به ابو خالد كابلى جملهاى زیبا فرمود كه مىتواند نصب العین همه منتظران لحظات ظهور باشد. آن حضرت فرمود: «اَما اِنِّى لَوْ اَدْرَكْتُ ذلِكَ لاَءَسْتَبْقَیْتُ نَفْسى لِصاحِبِ هذَا الاْءَمْرِ(1) ؛ مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درك كنم، جانم را براى فداكارى در ركاب حضرت صاحب الامر علیه السلام تقدیم مىدارم.» امام پنجم علیه السلام در مورد استقامت و استوارى یاران حضرت مهدى علیه السلام به آیهاى از قرآن استناد كرد و در تفسیر آیه «فَاِذا جاءَ وَعْدُ اُوْلهُما بَعَثْنا عَلَیْكُمَ عِبادا لَنا اُولى بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ كانَ وَعْدا مَفْعُولاً» ؛ «هنگامى كه نخستین وعده فرا رسد، گروهى از بندگان پیكارجوىِ خود را بر ضد شما برمى انگیزیم [تا شما را سخت درهم كوبند و براى به دست آوردن مجرمان] خانه ها را جستجو مى كنند و این وعده اى است قطعى.» فرمود: «این بندگان پیكارجو و مقاوم كه به طرفدارى از حق به پا مى خیزند، همان حضرت قائم و یاران وفادار او هستند.»(2) امام باقر علیه السلام در
گفتارى امیدآفرین و نشاط بخش به منتظران حقیقى آن حضرت مژده مى دهد كه «یَأْتِى عَلَى النّاسِ زَمانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَیاطُوبى لِلثّابِتِینَ عَلى اَمْرِنا فِى ذلِكَ الزَّمانِ اِنَّ اَدْنى ما یَكُونُ لَهُمْ مِنَ الثّوابِ اَنْ یُنادِیَهُمُ الْبارِىءُ عَزَّ وَ جَلَّ عِبادِى آمَنْتُمْ بِسِرّى وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبى فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوابِ مِنّى(3) ؛ بر مردم زمانى مى آید كه امامشان از منظر آنان غایب مى شود. خوشا به حال آنان كه در آن زمان در امر [ولایت] ما اهلبیت ثابت قدم و استوار بمانند! كمترین پاداشى كه به آنان مى رسد، این است كه خداى متعال خطابشان مى كند و مى فرماید: بندگان من! شما به حجت پنهان من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق كردید. پس بر شما مژده باد كه بهترین پاداش من در انتظارتان است.» 1: غیبت نعمانى، ص 273. 2: تفسیر عیاشى، ج 2، ص 281. 3: كمال الدین، ج 1، ص 330.
دیدگاه تان را بنویسید