انتقادشدیدیکی‌از علمای‌تهران‌ازاحمدی‌نژاد
فکر کرد این‌جا هم روسیه است که طرح پوتین مدودف، مدودف پوتین را اجرا کند. پوتین رئیس جمهور بود، هشت سال بعد نخست وزیرش مدودف شد، بعد هم مدودف کنار رفت و الآن مجدّد پوتین است، لذا او فکر کرد این‌جا هم آن‌جاست. در مقابل فرمان امام‌المسلمین ایستاد.
فارس: مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج)، بازار متزلزل ارز را حاصل حب نفس برخی مسئولان دانست و افزود: فتنه اکبر از اقتصاد دارد شروع می‌شود امّا ان‌شاء‌الله ما در این فتنه هم پیروزیم؛ چون این حکومت متعلّق به امام زمان است.
*علّت کسالت در عبادت
اتّفاقاً یکی از نشانه‌های نفاق همین است. قرآن می‌فرماید: یکی از نشانه‌های منافقان این است که در نماز و عبادتشان، ولو نماز یومیه کسل‌اند و دیگر حال عبادت ندارند «کُسالى»
آن مرد الهی و عظیم‌الشّأن، سلطان العارفین، آیت‌الله سلطان‌آبادی بزرگ(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می‌فرمایند: کسالت در عبادات، دلالت بر این است که نفس امّاره‌ات حرکت کرده و تو برای خدا شریک قرار دادی. اگر نفس امّاره این‌طور به انسان حمله‌ور شود، ولو به ظاهر در عبادات جماعتی شرکت کند، ولی در خلوت نسبت به عبادت کسل است.
طبیبان روح هم به ما گفتند: اگر کسی لذّت از عبادت نبرد و حلاوت و شیرینی آن را حس نکرد، بداند دچار مریضی است. انسان باید یک سیری بکند تا ببیند مشکل چیست. خدا کند مریضی‌اش را بفهمد. مثلاً بفهمد مریضی روحی‌اش نعوذبالله، نستجیربالله حسادت، نمّامی (حرفی را از این به آن بردن و از آن به این بردن)، غیبت، تهمت و یا حبّ به ریاست و ... است. اگر بعد از متوجّه شدن مریضی خود، بخواهد درمان کند؛ ذوالجلال والاکرام هم به او عنایت می‌کند.
*همیشه از خدا طلب خیر کنید تا آنچه صلاح است، رقم بخورد
خدا، آن مرد الهی و عظیم‌الشأن، آیت‌الله العظمی بهاء‌الدّینی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) را رحمت کند. من این جمله را از دو لب مبارک ایشان شنیدم، فرمودند: آن کسی که در این دنیا چیزی را از پروردگار عالم طلب می‌کند، یا باید باور کند خدا صلاح ما را می‌خواهد و یا این که خیر. اگر باور نداریم یک بحث جدایی است امّا اگر باور کردیم ذوالجلال و الاکرام ارّحم الرّاحمین است، باید بدانیم وقتی بعد از طلب کردن نمی‌دهد، حتماً مصلحت ندیده است.
برای همین ما باید همیشه از خدا طلب خیر کنیم. طلب خیر یعنی خدا آنچه را که صلاح من است، به من بده.
اتّفاقاً آن مرد بزرگوار و الهی، آن عارف عظیم‌الشّأن، رفیق شفیق امام(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، آقا معلّم دامغانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) جمله بسیار بکری را بیان فرمودند، فرمودند: وقتی کسی از خدا طلب خیر می‌کند، در حقیقت از پروردگار عالم می‌خواهد که هر چه به صلاح من است، به من بده. بعد فرمودند: منظور از حسنه در «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً»، یعنی خدا! برای من خیر بخواه.
وقتی می‌گوید: «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً» خدا! در دنیا به من حسنه، نیکی و خیر بده؛ یعنی هر چه تو صلاح می‌دانی، بده. لذا به این معناست که خدایا! من خانه، ریاست و ... می‌خواهم، بده و اگر خدا نداد، پس معلوم است خدا حسنه نداده، بلکه اگر باور دارم خدا خیر من را می‌خواهد و من هم طلب حسنه و خیر از خدا کردم، امّا آن را نداد؛ باید بدانم حسنه من این است که پرورگار عالم آن را به من ندهد.
*شکایت از برآورده نشدن حوائج، نشانه بنده نبودن است
آیت‌الله العظمی بهاءالدینی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) هم راجع به طلب خیر و این که انسان حاجاتش را برای آن دنیا بخواهد، فرمودند: گاهی ندادن در این دنیا، لطف بزرگ خدا به انسان است که می‌خواهد فردای قیامت پاداش بسیار عالی بدهد. لذا آن که عجله کند و از خدا در این دنیا بخواهد و اگر خدا در این دنیا نداد، گله کند؛ معلوم است عبد نیست. پس یکی از مصداق‌های بندگی همین است.
خدا می‌فرماید: ای آدم! خیر را برای تو در چهار چیز جمع کردم. یکی مال من است که باید برای من باشد. یکی هم برای خودت است و من به تو می‌دهم که آن این است: من به کار و عمل تو پاداش و جزا می‌دهم «فَأُجَازِیکَ بِعَمَلِکَ» آن زمانی که بیشتر از همه لحظات احتیاج داری، یعنی فردای قیامت «أَحْوَجَ مَا تَکُونُ إِلَیهِ».
*چرا پیامبر اکرم(ص) بر عکس سایر انبیاء از مردم اجر خواستند؟!
ببینید خدا چند تن از انبیاء را بیان فرموده که به مردم فرمودند: ما اجر از شما نمی‌خواهیم، اجر را خدا می‌دهد. خود پیامبر(ص) هم همین را فرمودند، امّا پروردگار عالم به ایشان دستور داد که بفرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى»، لذا اگر «الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى» امر ذوالجلال و الاکرام نبود، پیامبر(ص) حتّی این را هم از امّتش نمی‌خواست.
توجّه! توجّه! پیامبر(ص) اجری نمی‌خواست امّا امر خداست. وقتی امر خدا شد، دیگر مودّت آن حضرات بر انسان فرض می‌شود. جواب وهّابیّت ملعون همین است: این حبّ، فرض و واجب است، چون مِن ناحیه الله تبارک و تعالی است. اگر این مودّت را نسبت به این حضرات نداشته باشیم، یعنی امر خدا را انجام ندادیم!
و إلّا انبیاء الهی می‌گفتند: جزای ما را فقط خدا می‌دهد و در این دنیا جزایی نمی‌خواستند. بر عکس، در این دنیا فقط برای انبیاء حرص و جوش بوده، سنگ خوردن بوده، شکمبه شتر بر سرشان ریختن بوده، کتک خوردن‌ها بوده، حرف‌ها را گوش ندادن بوده، تهمت شنیدن‌ها بوده، حلم و بردباری در مقابل امّت ناسپاس بوده و ... .
ببینید موسی‌بن‌عمران(ع) چقدر صبوری کرد! این همه زجر و زحمت کشید، تازه می‌گویند: «ادْعُ لَنا رَبَّکَ» ربّ تو! نمی‌گویند: «ربّنا». قرآن را ببینید. هر موقع می‌خواستند به آن نبیّ مکرّم خطاب کنند، می‌گفتند: به خدایت بگو، به ربّت بگو!
*عاقبت قدر و اندازه خود را نشناختن، در جامعه امروز ما!
من امشب می‌خواهم نکاتی را بگویم که بر من فرض است و اگر نگویم وظیفه شرعی خودم را انجام ندادم. تمام این قضایای اقتصادی که به وجود آمد، از شرّ نفس است. از این که شخص قدر و اندازه خودش را ندانست و تصوّر کرد اندازه او هم همان اندازه امام المسلمین است. اصلاً یادش رفت کیست.
گاهی انسان این‌طور می‌شود. عزیزان! خیلی مواظب باشیم، در مصداق کوچکترش ما هم مبتلا می‌شویم. من این را جای دیگر هم دیده بودم. یک کسی که الآن مسئولیّتی هم دارد، در یک جایی که هم آقا باید حکم دهد و هم مجلس - کلّی بیان می‌کنم، تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل - در یک جلسه‌ای که ما هم بودیم، طوری نسبت به امام‌المسلمین حرف می‌زد که انگار خودش را در حدّ و اندازه ایشان می‌دید! فقط یک آقای خشک و خالی می‌آورد و بدون هیچ احترامی می‌گفت: آقای خامنه‌ای! خیلی عادی! مثل این که خودش کسی شده!
خوب است انسان قدر خود را بداند، فرمودند: تمام خیر در این است که انسان اندازه خود را بداند و به یک ریاست و عنوانی گرفتار نشود.
یادم نمی‌رود، اوّل انقلاب کسی در مجلس تازه نماینده شده بود، خدا آیت‌الله العظمی آشیخ جواد تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) را رحمت کند. محضر مبارکشان بودیم. این فرد هم آمده بود، برگشت به آقا بیان کرد: حضرتعالی تدریس هم می‌کنید؟ در حالی که خودش نزد آقا شاگردی کرده بود، امّا حالا نماینده مجلس بود و دیگر فکر کرده بود برای خودش، کسی شده است! یک طوری بیان کرد که انگار از بالا به پایین حرف می‌زند. آقا فردا در درس به شدّت عصبانی شده بودند که این چه اخلاقی است این آقایان پیدا می‌کنند؟! البته نه به خاطر این که به ایشان این‌طور حرف زده، بلکه به این خاطر که با یک ریاست و یا یک عنوان، کار انسان به کجا می‌رسد!
بارها عرض کردم. عزیزان! این را دقّت کنیم. این را هر شب برای خودمان داشته باشیم. تلقین را ببینیم. وقتی در قبر می‌گذارند، دیگر نه فامیلی را می‌گویند، نه عناوین را؛ مهندس، آیت‌الله العظمی، مرجع تقلید، دکتر، پروفسور یا علّامه، هیچ کدام را نمی‌گویند. «اسمع افهم یا فلان ابن فلان»، اگر خانم باشد «یا فلان بنت فلان»، همین. اسم کوچک را می‌گویند. مثلاً برای من می‌گویند: «اسمع افهم یا روح اللّه ابن محمّدعلی»! عناوین تا روی قبر است، آن‌جا دیگر خبری نیست. چقدر زیبا می‌فرمایند: بهترین خیر در این است که بفهمد اندازه‌اش چقدر است!
آن آقا نماینده مجلس شده، به مرجع تقلید، آیت‌الله العظمی حاج شیخ جواد تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) رسیده، می‌گوید: شما هنوز هم تدریس می‌فرمایید؟! یک طوری که انگار با زیردست خود حرف می‌زند! در حالی که یک موقعی هم شاگرد ایشان بوده. اصلاً وحشت‌آور است! چه شده؟! نماینده شده! حالا شدی که شدی، این را هم مردم انتخاب کردند و تمام می‌شود. گرفتاری ما این است.
تمام این قضایای اقتصادی امروز هم به حبّ نفس بر می‌گردد و این که این آقایان قدر خودشان را بالا می‌بینند.
این آقا قدر خودش را ندانست، فکر کرد خبری است. وقتی علماء و بزرگان گفته بودند، صلاح نیست آن آقا به عنوان معاون اوّل رئیس‌جمهور شود، آقا هم فرمود: چون علماء می‌گویند، صلاح نیست شما این را تعیین نکنید. امّا مع‌الأسف روی لجبازی افتاد! فکر کرد این‌جا هم روسیه است که طرح پوتین مدودف، مدودف پوتین را اجرا کند. پوتین رئیس جمهور بود، هشت سال بعد نخست وزیرش مدودف شد، بعد هم مدودف کنار رفت و الآن مجدّد پوتین است، لذا او فکر کرد این‌جا هم آن‌جاست. در مقابل فرمان امام‌المسلمین ایستاد.
اوّلین نشانه‌اش کجا بود؟ دور اوّل ریاست جمهوری دست آقا را بوسید، دور دوم سرما خورد! یعنی درست در موقع تنفیذ و گرفتن حکم، سرما خورد! ما گاهی مصداق‌ها را می‌بینیم. خدا نکند انسان فکر کند کسی شده است. انسان باید قدر و اندازه خودش را بداند و پایش را بیشتر از گلیم خودش دراز نکند!
بارها هم گفتم، گفتم: آقا! این را در جایی بنویسید که مدام ببینید و هر روز برای خودتان تکرار کنید: هر کس ولو به لحظه‌ای، تصوّر کند کسی شده است، همان لحظه، لحظه سقوط اوست!
آقا جان! یک لحظه تصوّر کنیم کسی شدیم، سقوط می‌کنیم. هر کس ولو به لحظه‌ای، تصوّر کند کسی شده است، همان لحظه، لحظه سقوط اوست. این را حتماً با خط خوش یادداشت کنید و زیر میز کارتان، در حجره‌تان، در خوابگاه‌تان بزنید تا همیشه نگاهتان به آن بیافتد. مواظب باشیم فکر نکنیم کسی شدیم. هر چه به ظاهر به لحاظ علمی رشد کردیم - البته علم چیز دیگر است، این‌ها سواد است - بدانیم باید خاضع و خاشع باشیم.
این آقا می‌خواست بگوید: بحث اقتصادی من با فلانی فرق می‌کند، این‌ها می‌خواهند ما را کنار بزنند؛ من یک کاری می‌کنم که بفهمند و قدر من را بدانند. آن طرفی‌ها هم همین را می‌گویند. حالا با هم همدست شدند؛ یعنی دشمنان دیروز با هم رفیق شدند و می‌گویند: باید قدر ما را بدانند که ما چه کسی هستیم.
این‌ها می‌خواهند به آقا بگویند: ما درست می‌گوییم، بعد همکاری کنند که اگر نعوذبالله فردا آقا فرمایشی فرمودند، دیگر مردم حرفشان را گوش ندهند، چون دیگر فشار اقتصادی است. آن کاد الفقر را تا آخرش بخوانید که وقتی کاد الفقر شود، چه می‌شود. وقتی مردم در فشار اقتصادی هستند، معلوم است که چه حالی پیش می‌آید! در این باید دقّت کرد.
پس اگر انسان ولو به لحظه‌ای تصوّر کند کسی شده است، بدبخت و بیچاره است. این آقا هم همین کار را کرد. عاقبتش را هم حالا داریم می‌بینیم. مردم را هشیار کنید، بیدار کنید.
*زندگی امام المسلمین در مقایسه با سلاطین عالم چگونه است؟!
حالا زندگی خود آقا را هم من عرض کنم، آقا مصطفی (پسر ایشان که داماد آیت‌الله خوشوقت هستند)، زندگی بسیار ساده‌ای دارند. حاج آقا مروی که رفیق ایشان هم هستند، گفتند: ما بعد از ازدواج ایشان به خانه‌شان رفتیم، دیدیم زندگیشان اصلاً به زندگی تازه عروس و داماد نمی‌خورد! بالاخره دیدید زندگی‌های تازه عروس و دامادها چگونه است. امّا تمام این‌ها مستأجر هستند! کسی باور می‌کند؟! خود آقا در دو اتاق زندگی می‌کند.
*کاناپه‌ای که مجوز حضور در خانه رهبری را نداشت!
زندگی سلاطین عالم را ببینید، زندگی امام المسلمین را هم ببینید. عرض کردیم، به خاطر کمردردی که آقا دارند، دکتر به ایشان گفته بود: روی زمین ننشینید. می‌دانید بزرگان ما در مسائل پزشکی مطیع اطّباء هستند. لذا ایشان بعد از نماز هم بلند می‌شوند و روی صندلی می‌نشینند. به همین خاطر یک کاناپه در خانه آقا بردند، آن هم یک عدد کاناپه، نه یک دست مبل. خانم آقا برای دیدن اقوام و زیارت و ... مشهد بودند، آمده بودند، دیده بودند کاناپه در خانه است، آن را برداشته بودند و دم در حیاط گذاشته بودند. آقا در دفترشان بودند. آقا وقتی برمی‌گردند، می‌بینند کاناپه دم در است. می‌فهمند قضیّه چیست، یک لبخندی می‌زنند و می‌روند داخل. می‌گویند: برای چه بیرون گذاشتید؟ خانم می‌فرمایند: شما می‌خواهید ما را به تجمّل‌گرایی سوق دهید؟! آقا می‌خندند و می‌فرمایند: اگر تجمّل‌گرایی بود که یک دست می‌گرفتیم، این را پزشک دستور داده و ایشان هم می‌گویند: پس اگر این‌طور است اشکال ندارد ولی طوری نشود که رو به تجمّل بیاوریم! این را آقای راشد یزدی که الآن حیّ و حاضر هم هستند، بیان کردند که خود آقا تعریف فرموده بودند. می‌توانید از ایشان هم سؤال کنید.
*روایت جالب وزیر فراری از زندگی رهبر انقلاب
وقتی آقای رفیق‌دوست این حسینیه را ساخته بود، آن‌جا را فرش کرده بودند، آقا فرموده بودند: چرا به این سبک؟! فرش‌ها را باید ببرید، گلیم بیاندازید. گفتند: آقا! نمی‌شود. فرمودند: بدهید به کسانی که جهیزیه ندارند و ... .
مردم باید زندگی آقا را بدانند که چه زندگی ساده‌ای است. آقازاده‌های آقا هیچ‌کدام در هیچ منصبی نیستند. لذا فتنه‌گران هم نتوانستند هیچ موردی از آن‌ها پیدا کنند. خود همان وزیر فراری (همان که وزیر ارشاد بود و فرار کرد) در آن طرف آب گفت: در زندگی ایشان یک نقطه خاکستری هم نیست، چه برسد بخواهی یک نقطه سیاه بیابی! ببینید خودشان اقرار کردند!
دامادهای آقا، یکی پسر آقای باقری‌کنی و یکی هم پسر آقای محمّدی گلپایگانی است. مهر دخترانشان چهارده سکه بهار آزادی است. آقا اصلاً برای مهر قائل به این هستند. عقد هم که می‌خواندند همین بود. بعد هم گفتند: به یک شرط دختر به شما می‌دهیم که در کارهای اقتصادی وارد نشوید و نشدند. مردم باید این‌ها را بدانند.
فتنه‌گران می‌خواهند با کارها و فشارهای اقتصادی نستجیربالله حرف چنین کسی را در بین مردم ناکارآمد قرار بدهند.
*هدف از نابه‌سامانی‌های اقتصادی چیست؟
لذا واقعاً جمع خیر در این است که انسان قدر و اندازه خودش را بداند و فساد و فتنه به وجود نیاورد. واقعاً شرّ نفس با انسان‌ها چه می‌کند؟! ما هم مواظب باشیم یک موقع مبتلای به این نشویم. آن در مصداق بزرگترش هست امّا در مصداق کوچکترش هم هست. مصداق‌ها در طول زمان به وجود می‌آید. آقای منتظری هم در مقابل امام ایستاد، طوری که امام با آن عظمت برگردد بگوید: من نوکر شما هستم! امّا توجّه نکرد و رفت و رفت تا جایی که باعث سقوطش هم شد. پس انسان باید قدر خودش را بداند.
هوشیار باشید، بیدار باشید، تمام هدف این‌ها همین است که اگر آقا حرف زد، دیگر حرف آقا خریدار نداشته باشد. در فتنه دیدید مردم فهمیدند و گفتند این‌ها دو گروه هستند، به خصوص بعد از قضیّه سوزاندن خیام ابی‌عبدالله امّا این‌ها می‌خواهند کاری کنند، خدای ناکرده، نعوذبالله، نستجیربالله دیگر همه مردم در مقابل ولایت بایستند. ولی مردم ما الحمدلله هوشیار هستند و کار به آن‌جا نمی‌رسد و این خیال خام است که دشمن دارد.
*نقشه بیگانگان: تبدیل ایران به ایران باستان قبل از اسلام و از بین بردن مساجد
اتّفاقاً خاطرتان هست این آقایان در زمان فتنه با این که مردم سینه چاک می‌کردند، سکوت کردند و بعضی هم کارهای دیگر کردند. معلوم است آن کس که ریاست می‌خواهد، می‌ترسد که به ریاستش نرسد. می‌گوید: نکند چنین و چنان بشود.
عزیزان! از دنیا فارغ باشید، مواظب باشید، هوشیار باشید، بیدار باشید. طرح‌هایی جلو است، فتنه اکبر از اقتصاد دارد شروع می‌شود امّا إن‌شاء‌الله ما در این فتنه هم پیروزیم؛ چون این حکومت متعلّق به امام زمان است.
عرض کردم، بارها گفته‌ام، باز هم می‌گویم، یادمان نرود بیست و یک بهمن، از ساعت چهار حکومت نظامی بود، امام(ره) فرمود: خیر، همه آقایان از فرمان امام(ره) ناراضی بودند. حالا اسم نمی‌برم، یکی از آقایان علما که به شهادت هم رسید اعتراض کرده بود که چرا امام(ره) حرف آقایان را گوش نمی‌دهد؟! گفته بود: مگر ما جزء شورای انقلاب نیستیم؟! امّا امام همچنان تسلیم نمی‌شدند. آخر آقایان به آقای طالقانی متوسّل شدند. آیت‌الله طالقانی تماس گرفت، امام دیدند این‌ها مصرّ هستند، مجبور شدند بگویند، فرمودند: آقای طالقانی - این قسمت را دیگر همه شنیده‌اید، این‌ها در تاریخ انقلاب ثبت و ضبط شده، حرف من نیست - اگر دستور باشد چه؟ آقای طالقانی گوشی را می‌گذارد و به دیگران می‌گوید: امام فرموده دستور است؛ یعنی دیگر تمام شد، از ناحیه امام زمان است.
بعد معلوم شد همین‌گونه بود. چون آن موقع تهران یک میلیون و پنجاه الی صد هزار نفر بود. گفتند این‌قدر تهران را می‌زنیم نصفش برود؛ اگر پانصد هزار جمعیّتش هم کشته شد، شد. اصلاً قصدشان این بود که بکشند و حمام خون راه بیاندازند.
در همان موقع هم نقشه این‌ها این بود، گفتند: رضاخان هم اشتباه کرد، باید مثل آتاترک خط را هم عوض می‌کرد. در ترکیه خط فارسی بود، آتاترک خط را عوض کرد و لاتین کرد، لذا الآن در آذربایجانی که متعلّق به ما بود و از میهن ما جدایش کردند، خط لاتین است. این‌ها گفتند رضاخان اشتباه کرد باید خط را لاتین می‌کرد تا این‌ها از قرآن دور شوند.
الآن هم می‌خواهند چنین کارهایی انجام بدهند، هر چند موفّق نمی‌شوند. لذا می‌خواهم هوشیار بشوید، به دیگران هم بگویید. الآن این‌ها هم که دارند همکاری می‌کنند، احمق هستند، نمی‌دانند اگر موفّق شوند که هیچ موقع نمی‌شوند، اوّل کسانی را که دار می‌زنند، خودشان هستند. برای ما مسجّل است که موفّق نمی‌شوند امّا شرطش هوشیاری است. ما باید هوشیار باشیم.
اگر این‌ها موفّق شوند به خدا قسم، والله، تالله، بالله هیچ مسجدی نمی‌گذارند و در نقشه‌شان این است که هیچ اسمی که بوی عربی می‌دهد، نباید باشد. اسم‌ها باید داریوش، بهروز، بهبود و ... باشند، کاملاً فارسی. والله این طور است. دارم قسم جلاله می‌خورم که در نقشه‌شان این است که هیچ مسجدی دیگر نباید باشد. هر کسی بگوید: بِ، خفه‌اش می‌کنند. ولو بخواهد بگوید آقا من دارم می‌گویم: بله هر چه شما بگویید امّا در همان نطفه خفه می‌کنند. ایران هفتاد و پنج میلیون است، می‌کشیم تا بیست، سی میلیون شوند، اصلاً زیادی شدند!
آمریکایی‌ها، صهیونیست‌ها، یهودی‌ها همین هستند. الآن در بحرین مظلوم دارند جابه‌جایی انجام می‌دهند، از عربستان وهّابی‌ها را می‌آورند و به آن‌ها خانه می‌دهند که جمعیّت شیعیان با وهّابی‌ها جابه‌جا شود!
نعوذبالله، نستجیربالله، اگر این‌ها قدرت بگیرند، به خدا قسم اصلاً هیچ مأذنه و مسجدی نمی‌گذارند، به این سمت می‌روند که ایران باستان قبل از اسلام بشود! البته نمی‌توانند، یعنی مردم باید هشیار و بیدار باشند تا نگذارند.
*امام خمینی هم از این که قرار است آقا رهبر شوند، مطّلع نبودند!
در حالی که رهبری ایشان از ناحیه امام زمان(عج) است. همان طور که عرض کردم آیت‌الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به ما فرمودند: به جز من و حاج آقا بهاء (آیت‌الله العظمی بهاء‌الدّینی) کسی نمی‌دانست این سیّد بزرگوار می‌خواهد رهبر بشود، حتّی آقای خمینی هم نمی‌دانست که بناست ایشان رهبر بشود. من و حاج آقا بهاء می‌دانستیم، بعداً به آقای خمینی گفته شد.
آیت‌الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می‌فرمود: روز به روز بر جمال و کمال این سیّد بزرگوار افزوده می‌شود، طوری که مثل آسیّد ابوالحسن اصفهانی، یکّه‌تاز می‌شود. شما عکس ریاست‌جمهوری آقا را ببینید و با الآن مقایسه کنید. روز به روز بر جمال ایشان افزوده شده، امّا یک مشت نامرد نمی‌گذارند این حکومت در مسیر صحیح پیش برود.
*طرح دشمن: مقابله با نفوذ کلام ولایت فقیه
چه کردند که امروز باعث شد به نام دلار بیایند و بریزند و ...؟! بگذارید من بگویم، این‌ها آمدند جلوتر از انتخابات این کار را کردند؛ چون گفتند اگر بعد از انتخابات باشد، مثل آن دفعه می‌شود و مردم می‌گویند: بحث انتخابات است. حالا می‌خواهند جلوتر از آن شروع کنند. البته خیلی از افراد در کشور هم دست دارند که نمی‌شود مطرح کرد امّا خلاصه کلام دست به دست هم دادند!
برای این که دشمن از اوّل هم همین را می‌خواست. خاطر شریفتان هست در آن زمان فتنه، درست مصادف شد با این که تونس شلوغ شد و بن علی رفت و به عربستان فرار کرد. بعد این‌ها هم همه چیز را به آن عمود خیمه ولایت فقیه بردند و شروع کردند شعر درست کردند و گفتند: اول بن علی بعد هم ...! دیدند از آقا نمی‌توانند هیچ مسئله اقتصادی و ... بگیرند، یک چیزی گفتند که اصلاً چنین چیزی وجود ندارد. آن‌ها برای این که نعوذبالله به آقا اهانت کنند و فحش بدهند، پسر آقا را وسط کشیدند و نستجیربالله گفتند: فلانی چنین شوی، رهبری را نبینی. اصلاً یک چیز مزخرف که در قوه مخیّله آقا هم چنین مطلبی نبوده است! امّا این‌ها می‌خواستند این چنین القا کنند تا این عمود خیمه را پایین بیاورند، قصد همین ولایت فقیه است. ضربه‌ای که از این ولایت فقیه خوردند، رویشان اثر گذاشته است. ولایت فقیه، ولایت رسول الله است. وجود مقدّس حضرت امام(ره) فرمودند: آن‌ها از همین ضربه خوردند.
اوّل انقلاب هم همین وضع بود. جوان‌های عزیز یک مروری کنند. ای کاش صدا و سیما یک فیلم‌هایی درست می‌کرد کارهایی که منافقین در آن زمان می‌کردند، نشان دهد. پیکار بود، پیشگام بود، اکثریّت فدایی بود، اقلیّت بود و ...، امّا فقط و فقط یک فرمان همه این‌ها را از بین می‌برد، آن هم فرمان امام و ولایت فقیه. حالا این‌ها شناختند.
مگر نبود وزیر امور خارجه این‌ها چندی پیش اعلان کرد: ما هرچه می‌نشینیم برنامه‌ریزی می‌کنیم، تمام این‌ها را رهبر ایران با یک سخنرانی از بین می‌برد! حالا این‌ها می‌خواهند دیگر این سخنرانی اثر خودش را نگذارد. چه کنند؟ اقتصاد. وقتی به مردم فشار بیاید، وقتی کسی حرف بزند، می‌گویند آقا برو پی کارت! ما این‌قدر وضعمان خراب است حالا شما آمدی می‌گویی فلان؟! نفست از جای گرم بیرون می‌آید!
به خدا قسم، والله، مردم باید بدانند همین طلبه‌های ما، روحانی‌های ما اکثراً مستأجر هستند و بعضاً در زیرزمین سکونت دارند و فشار زیادی روی دوش این روحانیّت و طلبه‌ها هست. زندگی طلبه‌ها را ببینید، وضعیّت فقر طلبه‌ها را ببینید، قم را ببینید، جاهای دیگر را ببینید. آقاجان من از زندگی و گرفتاری طلبه‌ها خبر دارم، فحشش را این‌ها بخورند، اگر حرفی هم زدند می‌گویند دست فلان و ... .
دیدگاه تان را بنویسید