زنده به گور کردن اعتقادات با پیامک

عصر ایران: «نسخه‌های الكترونیكی و مدرن، همان جهل نوشته‌های قدیمی در پشت كتب موجود در اماكن مذهبی هستند. همان نوشته‌هائی كه بارها و بارها مراكز و متولیان دینی و عقلای قوم به باطل بودن ادعاها، خوابها، نقل قول‌ها، تبشیرها و تهدیدهای آنها گواهی داده و صراحتاً اعلام كرده‌اند كه نباید به آنها اعتنائی كرد.» پیامک - تلفن همراه «پرده اول: این پنج اسم خداوند را به پنج نفر بفرست. بزرگترین مشكلت حل می‌شود: یا الله، یا كریم، یا اول، یا آخر، یا مجید. قبل از حذف یكبار امتحان كن. تو رو به روح حضرت محمد (ص) كوتاهی نكن! پرده دوم: طرح قرائت.... سهم شما 10 صلوات و ارسال به 10 نفر دیگر. مهم نیست كه حتی چندین بار از افراد مختلف این پیام را دریافت كنی، مهم آن است كه هر چه بیشتر افراد مختلف آن را ببینند. لطفاً قطع‌كننده زنجیره نباش. پرده سوم: بنا به فرمایش معصوم (ع)، هركس كه دعای زیر را تا قبل از پایان ماه بخواند همه دعا‌هایش مستجاب شده و مشكلاتش رفع می‌شود. تنبلی نكن، به دوستانت پیامك بفرست و بگذار دیگران هم بهره ببرند. اگر نفرستادی منتظر اتفاقات بدی در زندگیت طی یك هفته آتی باش! نكات مشترك همه این متنها و بسیاری از متنهای مشابه عبارتند از: 1- سوء استفاده و بهره‌برداری (بعضاً افراطی) از اعتقادات مخاطبین 2- طرح‌های هرمی (یك به چند) كه می‌تواند به سرعت (به صورت تابع نمائی) یك پیام را تبدیل به میلیون‌ها عدد كند! 3- همراه نبودن با هیچ سند و مدركی دال بر معتبر بودن ادعاهای مطروحه در آنها (رفع مشكلات، استجابت دعا، گرفتار شدن در صورت نفرستادن و...) 4- تعارض ادعاهای بسیاری از آنها با متون معتبر دینی، عقل سلیم و منطق در حقیقت این‌ها حالا كه پیامك‌هایی با مضمون و كلمات سخیف درباره دكتر شریعتی، شهید مطهری و شهید چمران به دستم رسیده است، می‌اندیشم كه گویا این تنها یك زیاده روی عادی و عوامانه نبوده بلكه احتمالا اشخاص یا جریانی قصد دارند با سست كردن اندیشه‌ها و گفتار بزرگان ما از طریق همین روش نرم و به ظاهر سرگرم‌كننده و خنده‌دار، شخصیت‌های ارزشمند ما را تحقیر كنند و هنگامی كه بزرگان یك ملت كه موجب افتخار انسان و انسانیت هستند به بازی گرفته شوند، گویی هویت تمام مردم آن سرزمین به بازی گرفته شده است نسخه‌های الكترونیكی و مدرن، همان جهل نوشته‌های قدیمی در پشت كتب موجود در اماكن مذهبی هستند. همان نوشته‌هائی كه بارها و بارها مراكز و متولیان دینی و عقلای قوم به باطل بودن ادعاها، خوابها، نقل قول‌ها، تبشیرها و تهدیدهای آنها گواهی داده و صراحتاً اعلام كرده‌اند كه نباید به آنها اعتنائی كرد. حتی بعضی از عالمان دینی در سال‌های گذشته حكم به حرمت انتشار اینگونه مطالب سخیف داده‌اند. اما در عین حال این جهل نوشته‌های مدرن دارای چند خصوصیت منحصر به فرد و جدید هم هستند: 1- ارسال آنها به سادگی فشردن چند كلید است و بنابراین در صورت همراهی دریافت كنندگان كم توجه با انتشاردهندگان اولیه آنها، با سرعتی حیرت آور در سطح جامعه منتشر می‌شوند. 2- روز به روز بیشتر به محتوا و لایه‌های تمسخر و توهین آمیزشان كه با ظرافت در بطن متن پنهان شده‌اند افزوده می‌شود. آیا واقعاً دستی در كار است كه با ارسال چنین مطالب سخیفی با آب و رنگ دینی، اعتقاد مردم را از بین ببرند؟! 3- یك سۆال مهم: چرا غالباً اینگونه مطالب از طریق پیامك ارسال می‌شوند و نه رایانامه؟ چه كسی از حجم عظیم پیامك‌های ناشی از چنین مواردی منتفع می‌شود؟! آیا ممكن است بتوان گفت شاید دست‌های پنهانی با استفاده از زودباوری عده‌ای و با تحریك یا میانداری شركت‌های مخابراتی، هر چند وقت یكبار چنین موج‌هایی را در سطح جامعه راه می‌اندازند تا تجارتی میلیاردی (ناشی از هزینه ارسال پیامك كه از مشتركین دریافت می‌شود) شكل بگیرد؟! پیامک-تلفن همراه خانم زهرا جواهری در این زمینه معتقد است: من كمابیش اهل پیامك زدن هستم، اما دوست دارم آنها را از صافی اعتقاداتم عبور بدهم و بعد ارسال كنم. بعضی پیامك‌ها واقعا آن قدر لطیف و شیرین هستند كه شاید همیشه در ذهنمان حك شوند، اما حتی یك بار خواندن بعضی هم بیهوده است. در مقابل، برخی از پیامك‌ها وقتی با ارزشتر می‌شوند كه از قول بزرگی نقل شده باشند. وی می‌افزاید: متأسفانه اخیراً شوخی با بعضی از این بزرگان هم باب شده مثل مثال‌های متعددی كه از این جمله دكتر شریعتی ساخته شده: "ترجیح می‌دهم با كفش‌هایم در خیابان راه بروم و به خدا فكر كنم تا این كه در مسجد نماز بخوانم و به كفش‌هایم فكر كنم"! حالا هر كس بنابر ذوق و سلیقه‌اش این مفهوم را به چیزهای دیگری تعمیم داده كه شاید نتوان از بعضی‌هاشان كه شیرین و مۆدبانه است به علت شوخ طبعی ذاتی ما ایرانی‌ها ایرادی گرفت. اتفاقا به همین دلیل هم بود كه اوایل كه از این دست پیام‌ها را می‌شنیدم لذت می‌بردم، اما كم كم دیدم كار به دختر و عمه و خانم این شخصیت‌ها! هم كشیده شد كه از قضا دیگر نه آن قدر لطیفه گونه بودند و نه متاسفانه مۆدبانه … خانم جواهری ادامه می‌دهد:آن وقتها از این ناراحت شده بودم كه چرا مردم در هر چیز لطیفی آن قدر اغراق می‌كنند كه كار را به این جا می‌رسانند اما…اما حالا كه پیامك‌هایی با مضمون و كلمات سخیف درباره دكتر شریعتی، شهید مطهری و شهید چمران به دستم رسیده است، می‌اندیشم كه گویا این تنها یك زیاده روی عادی و عوامانه نبوده بلكه احتمالا اشخاص یا جریانی قصد دارند با سست كردن اندیشه‌ها و گفتار بزرگان ما از طریق همین روش نرم و به ظاهر سرگرم‌كننده و خنده‌دار، شخصیت‌های ارزشمند ما را تحقیر كنند و هنگامی كه بزرگان یك ملت كه موجب افتخار انسان و انسانیت هستند به بازی گرفته شوند، گویی هویت تمام مردم آن سرزمین به بازی گرفته شده است. روز به روز بیشتر به محتوا و لایه‌های تمسخر و توهین آمیزشان كه با ظرافت در بطن متن پنهان شده‌اند افزوده می‌شود. آیا واقعاً دستی در كار است كه با ارسال چنین مطالب سخیفی با آب و رنگ دینی، اعتقاد مردم را از بین ببرند؟! وی ادامه می‌دهد: اگر كلاهمان را قاضی كنیم، خواهیم دید در صورت تكراراین مسائل به طور ناخودآگاه ارزش سخنان و زندگی انسانی بزرگانمان خدشه‌دار خواهد شد كه این مطلب از نظر علوم ارتباطات نیز قابل اثبات است. وی در ادامه می‌گوید: دوستان عزیز لطفا به این موضوع هم فكر كنید كه اگر به راستی این كار یك جریان منحرف باشد و در مراحل بعد به خودشان نیایند و به راه راست هدایت نشوند، این به ظاهر شوخی‌ها را به بقیه بزرگان ارجمند و شهدای مظلوم و امام عزیز و نعوذبالله به ائمه اطهار هم می‌رسانند؛ كه باید گفت: اعوذبالله من الشیطان الرجیم.»