این مدرسه نیمکت ندارد +عکس

جثه کوچکش در میان کوله‌پشتی که از خودش بزرگ تر به نظر می‌رسد و روپوش سوسنی که به تن دارد پنهان شده است او یکی از 300 دانش آموزی است که در مدرسه مرحومه سکینه صفار نجیب بلوار طوس مشهد بخش تبادکان درس می‌خواند.

همانند او دانش اموزان زیادی هستند که از روستاهای حاشیه شهر مشهد نظیر حاجی‌آباد، کلاته برفی و اکبر آباد سختی راه را به جان می‌خرند تا بتوانند درس بخوانند.

اما سختی راه یک طرف داستان این دانش‌آموزان است و مشکلات کلاس درس طرف دیگر ماجرای دانش‌آموزان مدرسه مرحومه سکینه صفار نجیب است، مدرسه‌ای که بخشی از دانش آموزانش در کانکس و انباری درس می‌خوانند.

وارد مدرسه که می‌شویم حیات مدرسه سطح بسیار ناهمواری دارد و بخشی از آن به تازگی آسفالت شده است اما از ناهمواری سطح حیات به راحتی می‌توان فهمید که سطح آن تا قبل از آسفالت تا چه اندازه چاله بوده است.

در گوشه حیات دو کانکس قرار دارد که دانش آموزان در آن مشغول درس خواندن هستند و یک طرف حیات نیز ساختمانی بسیار قدیمی و فرسوده قرار دارد که سه کلاس این مدرسه به‌همراه آبدارخانه و اتاق معلمان در آن قرار گرفته و کلاس دیگری که در گوشه‌ای از حیات دایر است، البته کلاسی که پیش از این انبار مدرسه بود اما به دلیل تعداد زیاد دانش آموزان به ناچار تبدیل به کلاس درس شده است.

به منظور بررسی مشکلات این مدرسه گفت‌وگویی با معلمان و معاون آموزشی این مدرسه داشتیم که در می‌خوانید.

معاون آموزش دبستان مرحومه صفار نجیب گفت: این مدرسه در سال 75 در طوس، بلوار شاهنامه توسط خانواده مرحومه سکینه صفار نجیب ساخته شده و در بخش تبادکان قرار دارد البته آن زمان به دلیل محدودیت تعداد دانش آموزان تنها سه کلاس درس بنا شده که در هر کلاس دوپایه درس می‌خواندند.

تنها 500 هزار تومان سرانه مدرسه

زهرا صادقی افزود: در حال حاضر به دلیل تعدد دانش آموزان، این مدرسه در دو شیفت دخترانه و پسرانه فعال است ضمن اینکه علاوه بر سه کلاس موجود دو کلاس در کانکس و یک کلاس نیز در انباری مدرسه تشکیل شده است.

وی تصریح کرد: خیرین زیادی به این مدرسه می‌آیند اما متاسفانه تاکنون کمکی نشده است، سرانه مدرسه بسیار پائین و با توجه به اینکه هزینه آب و برق و گاز و تلفن را نیز خودمان پرداخت می‌کنیم بنابراین مجبوریم از کمک‌های مردمی نیز استفاده کنیم.

معاون آموزش دبستان صفار نجیب عنوان کرد: سرانه‌ای که آموزش و پرورش تبادکان برای یک سال تحصیلی با توجه به تحصیل 300 دانش آموز در این مدرسه می‌دهد تنها 500 هزار تومان است و این مبلغ واقعاً جوابگوی نیازهای این مدرسه نیست.

دانش آموزانی که اجازه دویدن ندارند

صادقی با بیان اینکه در شیفت دختران 153 دانش آموز و در شیفت پسران 172 نفر درس می‌خوانند، بیان کرد: یکی از مهمترین مشکلات ما وضعیت حیات مدرسه است که به دلیل ناهمواری‌هایی که دارد با وجود اینکه می‌دانیم دانش آموزان نیاز به بازی کردن، دویدن و تحرک زیاد دارند اما نمی‌توانیم به آنها اجازه دویدن بدهیم و هر کدام از دانش آموزان در حیات بدود جریمه می‌شود. البته روز گذشته از طرف شهرداری آمدند و 20 متر از سطح حیات را آسفالت کردند اما هنوز هم سطح مسطح و هموار نشده است.

وی اظهار داشت: دو کلاس در کانکس داریم که واقعاً دانش آموزان این کلاس‌ها شرایط سختی دارند هم در سرما و هم در گرما، الان در حال حاضر با توجه به گرمای هوا داخل کانکس‌ها سمت ظهر تبدیل به کوره آجرپزی می‌شود و وضعیت واقعاً اسفناکی است و در زمستان بخاری و در تابستان کولر به هیچ عنوان پاسخگو نیست.

صادقی افزود: کوچه مدرسه با کوچکترین بارندگی گل آلود می‌شود و رفت و آمد برای دانش آموزان واقعا سخت است، مدارس روستاها بسیار مجهزتر است اکثر روستاها ساختمان نو ساز با تمام تجهیزات دارند در حالی که تعداد دانش آموزانشان کمتر از تعداد دانش آموزان این مدرسه است.

الحاق توس به مشهد؛ به چه قیمت؟؟

معاون آموزش دبستان صفار نجیب خاطرنشان کرد: آموزش و پرورش تبادکان نیز بودجه زیادی ندارد انتظار می‌رود وزارت آموزش و پرورش توجه بیشتری به حاشیه شهر و روستاها داشته باشد. نمی‌دانم چرا اموزش و پرورش شهرک طوس را جز شهر حساب کرده است در صورتی که بهداشت اینجا هنوز روستایی است. اگر اینجا شهر محسوب می‌شود باید امکانات و سرانه مدرسه نیز همانند مدارس سطح شهر مشهد باشد.

صادقی گفت: معلمان مدرسه ما در گذشته سختی کار داشتند اما از زمانی که اینجا به شهر مشهد و شهرداری منطقه دوازده الحاق یافته سختی کار معلمان حذف شده است در صورتی که معلمان این مدرسه شرایطشان از معلمانی که در روستاهای اطراف تدریس دارند بسیار سخت تر است.

یکی از معلمان این مدرسه نیز گفت: در بولوار توس خبری از شهر بودن نمی‌بینیم اینجا فقط روی کاغذ به شهر مشهد الحاق پیدا کرده و گرنه کوچه‌ها و خیابان‌ها هنوز همان وضعیت روستا را دارند و گوسفند و گاو و مرغ و خروس هم هنوز در کوچه‌ها رفت و آمد دارند.

زورشان به سختی کار معلمان رسیده است

رستمی 17 سال سابقه کار دارد و 5 سال از خدمتش را در این مدرسه گذرانده اظهار داشت: دیواربه دیوار مدرسه، یک گاو داری قرار دارد و بوی تعفن و دامداری وارد مدرسه می‌شود متاسفانه این منطقه از نظر بهداشتی نیز شرایط خوبی ندارد.

وی تصریح کرد: فقط یک دبستان در این منطقه وجود دارد و دانش آموزان مقاطع راهنمایی و دبیرستان به حاجی آباد و کلاته برفی که چند کیلومتری طوس است می‌روند.

رستمی اظهار داشت: متاسفانه آموزش و پرورش تبادکان نیز بودجه زیادی ندارد که به مدرسه ما کمک کند بنابراین انتظار می‌رود آموزش و پرورش نگاه ویژه ای به مدارس حاشیه شهر و معلمان آن داشته باشد.

دانش آموزانی که ساعت‌ها تکیه گاه ندارند

تاجی یکی دیگر از معلمان این مدرسه گفت: از صندلی معلم گرفته تا نبود کلاس درس مشکلاتی است که در مدرسه داریم. دانش آموزان باید ساعت‌ها در شرایط سخت کانکس درس بخواند از یک طرف فضای کانکس کوچک است و از طرفی نیمکت‌ها تکیه گاه ندارد و دانش آموزان ساعت‌ها نمی‌توانند تکیه بدهند در هر کانکس 22 تا 25 دانش آموز درس می‌خواند.

وی افزود: از نظر فضای گرمایشی و سرمایشی مشکلات زیادی داریم. مسئله معلم نیست اما دانش آموزان واقعا در سختی درس می‌خوانند و نمی‌توانند تمرکز خوبی روی درس‌شان داشته باشند.

تاجی تصریح کرد: خیابان نیز بسیار خطرناک است؛ مسیر رفت و آمد به مدرسه نه پل هوایی و نه سرعت گیر وغیره دارد یکی از دانش آموزان شیفت پسرانه اواخر سال گذشته در همین مسیر مدرسه تصادف کرد و فوت شد.

معلم مدرسه صفار نجیب عنوان کرد: خیرین گاهی اوقات می‌آیند اما مشکلات این مدرسه به اندازه‌ای زیاد است که جوابگو نیست به عنوان مثال در گذشته آب، برق، گاز و تلفن رایگان بود اما الان خود مدرسه پرداخت می‌کند.

وی اظهار داشت: ما فقط به خاطر جو همکاری معلمان و مدیر و معاون تربیتی مدرسه 5 سال است اینجا مانده‌ایم و به عشق بچه‌های اینجا، در صورتی که ما می‌توانیم مانند بسیاری از معلمان دیگر در سطح شهر خدمت کنیم.

وی خاطرنشان کرد: به ما می گویند شما دارید در شهر خدمت می کنید در صورتی که واقعا اینجا از روستا هم شرایط بدتری دارد همکاران ما در روستاهای اطراف شرایط بسیار خوبی در مدرسه دارند اما ما به عنوان معلمانی که در شهر تدریس می‌کنیم شرایطمان از رفت و آمد تا امکانات هیچکدام مناسب نیست.