سرویس اجتماعی فردا: معلمی شغل انبیاست که با تعلیم و تربیت مستقیم آیندهسازان ایران زمین سر و کار دارد. شغلی است پر مشقت و پر از مسئولیت. اما با این حال وضعیت بد اقتصادی معلمان، شرایط زندگی در کلان شهرها را برای آنها سخت کرده است. درواقع با توجه به گلایههای معلمان میتوان گفت که دخل و خرج آنها در روزهای گرانی کالاهای اساسی با هم نمیخواند و سبد خانواده آنها روز به روز کوچکتر میشود. این در حالی است که داشتن دغدغه مالی و خم شدن زیر بار مشکلات اقتصادی باعث میشود تا معلمان نتوانند آنطور که باید و شاید روی کار خود تمرکز کنند. کارشناسان مهمترین مشکلات معلمان را مسائل مالی و تامین نشدن هزینههای معیشتی آنها میدانند و معتقدند تنزل وضع اجتماعی حرفه معلمی نیز با کاهش نسبی قدرت خرید در ارتباط است. در دولتهای مختلف هم بارها نسبت به بهبود وضعیت معیشتی معلمان قولهایی را مطرح شده است اما این قولها و حتی اجرایی شدن بعضی از آنها نیز نتوانست رضایت این قشر را به همراه داشته باشد و بسیار ناچیز بوده است. از سوی دیگر، مشکل استخدام معلمان و مربیان حقالتدریسی موضوع جدیدی نیست؛ بسیاری از آنها پس از سالها کار در
آموزشوپرورش هنوز هم منتظر گوشهچشمی هستند تا استخدام شوند. با روی کار آمدن دولت روحانی اما باز هم گرهای از مشکلات معلمان باز نشد و گلایههای معلمان ادامه داشت و تنها اقدام آموزش و پرورش در این خصوص اظهار شرمندگی آقای وزیر بود. آبان ماه سال 93 بود که فانی با بیان اینکه رفاه و معیشت معلمان و بحث تجهیزات و فضای این مدارس نیازمند نگاه عمیق، عزم ملی و همهجانبه همه ارکان نظام است، اظهار کرد: معلمان بهرغم اینکه در بین کارمندان دولت از بالاترین میزان باسوادی بهرهمند هستند متاسفانه برابر شأن و منزلتشان از حقوق و رفاه برخوردار نیستند و من از این جهت شرمنده معلمین هستم.شرمندگیی که البته مشکلات معیشتی و استخدامی معلمان را حل نکرد! بعد از آن هم در حالیکه در آستانه هفته معلم اخبار خوشی از افزایش حقوق ۲۵ درصدی فرهنگیان به گوش میرسید وزیر آموزش و پرورش این افزایش حقوق را تکذیب کرد تا امید معلمان ناامید شود. طرح رتبه بندی معلمان برای نظامند کردن حقوق و دستمزد معلمان هم به درستی اجرایی نشد و ایراداتی که به طرح وارد است هنوز پابرجاست. به این ترتیب بود که کار به جایی رسید که تجمعات صنفی معلمان معترض رو به روی مجلس
ادامه دار شد و هر از گاهی اخباری پراکنده از اعتراضات معلمان درمقابل مجلس به گوش میرسد. ماجرای کارت زردهای آقای وزیر گره کور وضعیت معیشتی معلمان هنوز باز نشده و حتی کارت زردهای مجلس به فانی نیز نتوانست این گره کور را باز کند. درواقع، اجرایی نشدن قانون استخدام مربیان پیشدبستانی حقالتدریسی و مربیان نهضت سوادآموزی، انتصاب مدیران سیاسی و ناکارآمد در آموزش و پرورش، برگشت بهکار نیروهای بازنشسته، کمتوجهی به بیمههای درمان و تکمیلی فرهنگیان و غفلت از حوزه تربیتی دانشآموزان، مهمترین دلایل نمایندگان برای ابلاغ هشدار به وزیر آموزشوپرورش در قالب 2کارت زرد از مجلس بوده است. پابرجا بودن مشکلات در این وزارتخانه و نبود تلاش و تکاپو برای کاستن از آنها یک بار در 31 فروردین 93 فانی را راهی مجلس کرد. ۷ بهمن نیز بار دیگر فانی برای پاسخگویی به نمایندگان در مجلس حاضر شد که این بار نیز نتوانست نمایندگان را قانع کند و دومین کارت زرد خود را از مجلس دریافت کرد. بر این اساس علیاصغر فانی 2 کارت زرد را به همراه قبولی مشروط در جلسه استیضاح در کارنامه خود دارد. در این میان، بازار وعده ها هر سال در آستانه روز معلم داغ میشود.
وعده هایی که هرگز عملی نشده اند. نکته مهم اما اینجاست که شرايط بايد به گونهای رقم بخورد كه تمركز معلمان تنها و تنها روی مسائل آموزش و پرورش متمركز باشد اما این امر هرگز محقق نشده است و ضرر این امر مستقیم به جامعه و فرزندانش وارد میشود. به نظر شما چرا مشکلات معیشتی معلمان سال هاست که برطرف نمیشود؟ شما فرهنگیان با مسئولین آموزش و پرورش چه صحبتی دارید؟ آیا حقوق و دستمزد شما معلمان برای گذران زندگی کافی است؟ به نظر شما چه کسی مسئول مشکلاتی است که برای فرهنگیان و جود دارد و این مشکلات چگونه باید حل شوند؟ به وعده های وزیر امیدوارید یا خیر؟ طرح رتبه بندی چقدر به افزایش درآمد فرهنگیان کمک کرد؟ شما فرهنگیان و معلمان از مشکلات خود برای فردا بنویسید و مشکلات خود را با ما در میان بگذارید. بدیهی است فردا از انتشار نظرات توهینآمیز معذور است.
دیدگاه تان را بنویسید