طنز پس پریروز؛ رضا احسان پور
هی روز و شب به ما و شما قول میدهند
روی هوا و پرت و پلا قول میدهند!
هم قبل هر «به نام خدا» قول میدهند
هم بعد «التماس دعا» قول می دهند
وقتی که پای رأی، میان است و انتخاب
با جان و دلتر از رقبا قول میهند
این عدّه تا که پشت تریبون میروند
مانند هر چه عقدهگشا قول میدهند
هنگام نطق، حالت این عدّه دیدنی است
با صد هزار ناز و ادا قول میدهند
البته جالب است که هم قبل از انتخاب
هم بعد از انتصاب و بقا قول میدهند
با قول، ناف صحبتشان را بریدهاند
با واژهها، هجا به هجا قول میدهند
هر چیز خواستند، گرفتند، در عوض
یک چیز خواستیم، به ما قول میدهند
دیدی؟ نگفته بودم از این قوم دل بکن؟!
تحویلشان بگیر! بیا! قول میدهند!
گفتند قولِ قول که این قولِ آخر است
در ترکِ قول نیز، دو تا قول میدهند!
وقتی عمل به قول کذا کار میبرد
فعلاً به جای کار، لذا قول میدهند
امروزه قول و وعده گمانم که مُسری است
تجویزها به جای شفا قول میدهند
اوضاع تا ابد به همین وضع باقی است
این قوم بیملاحظه، تا قول میدهند
یا رب! خودت جواب مرا لطف کن بده!
والله ماندهام که چرا قول میدهند؟
::
«گویند سنگ لعل شود در مقام صبر»
ای وایِ من! چرا شعرا قول میدهند؟!
دیدگاه تان را بنویسید