وقتی رئیس در برف و کولاک امدادگر می شود

خبرگزاری مهر: درک سختی در راه ماندن، وقتی سخت تر می شود که هوا تاریک و سردتر می شود، اینجاست که اولین گزینه برای طلب کمک، تماس با شماره ۱۱۲ و نیروهای همیشه آماده هلال احمر است.

پایگاه امداد و نجات جاده ای ایرج(یادمان شهید نوری حقانی) در محور بجنورد به اسفراین یکی از آن پایگاه هاست که در شب های پایانی سال ۹۴ به علت برف و کولاک شدید تماس های بسیاری برای استمداد دارد.

همزمان با این برف و کولاک، پایگاه امداد و نجات جاده ای ایرج؛ میزبان رئیس و جمعی از مدیران جمعیت هلال احمر است که در مسیر بازدیدهای خود از پایگاه ها و پست های نوروزی هلال احمر به خراسان شمالی آمدند. سفری که از تهران آغاز و بعد از بازدید از پست ها و پایگاه های هلال احمر استان های مازندران و گلستان به استان خراسان شمالی و پایگاه ایرج رسید.

بی سیم پایگاه از گرفتاری خودروها در جاده های برفی خبر می دهد. امدادگران بلافاصله برای امدادرسانی به محل آماده می شوند. تعدادی از مسافران در راه مانده نیز که از رها سازی خودروی خود در این برف و کولاک نا امید شده اند به سمت پایگاه می‌آیند.

مردی همراه زن و فرزند نوزاد خود از دور می‌گوید: مهمان ناخوانده نمی‌خواهید؟

نزدیک که می‌شود می‌گوید: چند سال است از این مسیر تردد دارم این پایگاه همیشه در یادم بود، گفتم بیاییم اینجا بمانیم تا اوضاع آرام تر شود و بچه سرما نخورد.

پشت سر آنها خانواده های دیگری که چراغ های روشن پایگاه و ماشین های عملیاتی را دیده اند کم کم از راه می رسند؛ وقت تنگ است؛ بعد از احوال پرسی و تبریک سال نو، دکتر ضیائی رئیس جمعیت هلال احمر به همراه امداگران پایگاه برای کمک به همراه نجاتگران و امدادگران راهی می شوند.

مردم نمی دانند میان این مردان بی ادعا، بالاترین مقام امدادی کشور هم حضور دارد، در گیر و دار کمک رسانی ها یکی به دکتر ضیائی که مشغول کمک است، می گوید: آقا می شود برای من زنجیر چرخ هم ببندید.

هر کسی هرطور می تواند کمک می‌کند یکی زنجیر چرخ می‌بندد، دیگری ماشین‌‌ها را هل می دهد، امدادگران بومی که آشنایی بیشتری به گردنه ها دارند از مسافران می خواهند صبور باشند یا بروند در پایگاه بمانند تا اوضاع عادی شود.

رئیس جمعیت هلال احمر که حضورش دلگرمی امدادگران است، می گوید: پشت میز کار هم می شود تمام صحنه های امداد رسانی و کمک به مردم را دید و احسنت گفت اما قطعا تنها حضور در شرایط عملیات می تواند گویای زحمات و تلاش های بی وقفه امدادگران باشد.

وی ادامه می دهد: تا نیاییم و در صحنه حضور نداشته باشیم نمی توان اوج از خود گذشتگی و تلاش این امدادگران را توصیف کرد؛ من صمیمانه از همه امدادگرانی که توان خود را برای خدمت به مردم صرف می کنند، قدردانی می کنم.

ساعتی می گذرد و ماشین های شن پاش می رسند و اوضاع آرام تر می شود. سرخی و سفیدی لباسشان در هیاهوی بارش برف، دل مسافران را گرم نگه می دارد. راه باز می شود، مسافران از پایگاه می بیرون آیند و دوباره ادامه مسیر؛ هنوز برف می بارد و امدادگران سرخ و سپیدپوش هنوز در جاده اند.