چرا باید برای ظهور و سلامتی امام زمان(عج) دعا کنیم؟

از بزرگان‌مان بسیار درباره دعای فرج شنیده ایم. سفارش به خواندن دعاهایی که انتظار و فرج در آنها محوریت دارد، موضوع روایات زیادی است. بسیاری از ما بعد از هر نماز دعای فرج می خوانیم و در هر موقعیت معنوی ظهور را طلب می کنیم. اما بسیاری هستند که در ناخودآگاهشان یا حتی روی زبانشان این سئوال است که دعا چه تأثیری در فرج دارد؟ آیا دعای ما اصرار به خدا نیست؟ آیا این اصرار تأثیری در نظر خداوند و وقتی که مقرر کرده است، دارد؟ بالاخره که خداوند از حرف خود برنخواهد گشت، چرا ما باید دعا کنیم؟ آیا خداوندی که صلاح و مصلحتش بر آوردن یک منجی در آخرالزمان است، خودش نگهدارش نیست و نیازی به دعای ما برای حفظ سلامتی این منجی دارد؟ همه‌ اینها سئوالات و شبهاتی است که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت. دعا کردن «وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ...»1 این آیه قرآن است. خداوند در قرآن گفته است که دعا کنید تا من استجابت کنم. اگر خداوند بنایش بر استجابت نکردن بود و قرار بود به خواسته‌ بنده‌ها هیچ وقعی ننهد، آیا می گفت که دعا کنید تا استجابتتان کنم؟ دعا باعث می شود که خداوند به ما نگاه و اعتنا کند، همانطور که در قرآن میخوانیم: «قلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ؟»2 بگو پروردگار شما چه اعتنایی به شما داشت اگر دعای شما نبود؟ اگر دعاهای ما استجابت نمی شود، یا به شکل دیگری به استجابت می رسد، اینها دلیل بر بیهود‌گی دعا کردن نیست. نفس دعا کردن همیشه نیک است و موجب توجه خدا به بنده می شود. بنابراین می بایست برای این مهم نیز دعا کرد؛ همانطور که حضرت مهدی (عج) خود می فرمایند: «براى تعجيل در ظهورم دعا کنيد که ظهور من، به نفع شما و موجب فرج و گشايش امور شما خواهد بود.» چرا عجله کنیم؟ در روایتی می خوانیم که امام صادق(ع) می فرمایند: «آنان که تعیین وقت می کنند دروغ می گویند و آنها که شتاب می کنند نابود می شوند و کسانی که تسلیم می شوند نجات می یابند.» با توجه به این روایت پس چرا ما در دعاهای فرج مدام «عجل» می‌گوییم و از خداوند عجله کردن در ظهور را می خواهیم؟ بهتر است قبل از بحث درباره این مطلب به ذکر یک داستان قرآنی بپردازیم. قبل از به دنیا آمدن حضرت موسی(ع) فرعون حاکم ستمگری بود که مردم را بسیار آزار می داد. او خود را ناسپاسانه بر جای خدا نشانده بود و از مردم بیگاری می کشید. پیامبران و بزرگان قوم به مردم وعده‌ آمدن پیامبری منجی را داده بودند که جامعه را از زیر یوغ فرعون ستمکار بیرون می کشد. وقتی مردم دچار اضطرار شدند و دیگر تاب تحمل ظلم‌های فرعون را نداشتند، چهل شبانه روز دسته جمعی برای ظهور پیامبر منجی دعا کردند و این دعا طبق گفته قرآن باعث شد ظهور حضرت موسی(ع) 170 سال جلو بیفتد. اضطرار، دعای دسته جمعی و تنها به خدا امید داشتن سبب شد که مردم به خواسته‌شان که رسیدن منجی است برسند. با توجه به داستان قرآنی حضرت موسی(ع) و روایت امام صادق(ع)، به این نتیجه می رسیم که هر رخدادی در جهان نیاز به یک ظرف زمانی و مکانی مناسب دارد؛ موقعیتی که بهترین زمان برای آن رخداد است از هر بعد. ما با دعای خود از خداوند می خواهیم که شرایط ظهور را مساعد کند. حال کافی است نگاهی به وضع همین جهان معاصر خودمان بیندازید و حجم ستمگری، قتل و خونریزی و مظلوم‌کشی که توسط عده ای مادی‌گرا به راه افتاده را ببینید. به دامن بشریت آتش مادی‌گرایی و بی عدالتی افتاده است در حالی که برخی کاملا از دیدن این آتش غافلند و چشم بینایی برای دیدنش ندارند؛ چون جهان‌بینی مادی افراد را نسبت به دیدن واقعیات کور می کند. پلی به سمت عمل اما از فواید دعا کردن و درخواست از خداوند برای فراهم کردن شرایط ظهور، یکی این است که خود ما به فکر فرو خواهیم رفت و انگیزه‌ عمل کردن پیدا می کنیم. در واقع با هر بار دعا کردن ما از خودمان می خواهیم که بلند شویم و مقدمات ظهور را فراهم کنیم و این دعا خود بسیار انگیزه ساز است. این دعا برای ما افق را تعیین می کند. یعنی ما با دعا کردن هرگز به هدفهای دم دستی و کوچک قانع نخواهیم شد، می دانیم افقی که به آن چشم دوخته ایم چقدر بزرگ است و تا به کجا جای کار و عمل دارد و نباید به زندگی ناچیز دنیوی خودمان قانع شویم. ظهور برای ما هدف روشن و بزرگی است. با هم و درکنار هم تفسیر کنیم علم تفسیر و تأویل نزد کسانی است که به کلیه علوم دینی اشراف دارند. قرآن را بر اساس قرآن و حدیث تفسیر می کنند و این اشراف سبب می شود که سره از ناسره به خوبی تشخیص داده شود. در باب بحث این یادداشت نیز موضوع همین است. حضرت علی(ع) می فرمایند خداوند کارهایش را به حسب قضایش انجام م یدهد نه رضایت شما! اگر بخواهیم تنها همین سخن حضرت را با علم کم خودمان تفسیر کنیم، به این نتیجه می رسیم که دعا کردن بیهوده است. اما باید بدانیم که مقدمه قضای الهی، قدر الهی است. یعنی چه؟ یعنی قضای الهی بر اساس اندازه اش خاص خودش اتفاق می افتد. یعنی خدا هم قضا را تعیین می کند و هم مقدار و اندازه اش را. ما با دعایمان می توانیم مقدرات را عوض کنیم. یعنی اندازه‌ها را و طبق گفته رسول خدا(ص) که می فرمایند: «لایردالقضاء الاالدعا» هیچ چیز نمی تواند قضای الهی را رد کند مگر دعا کردن است. منابع: 1. سوره غافر/60 2. سوره فرقان/77 3. منتخب میزان الحمه 4. مال الدين، ج 3، ص 685 منبع: هفته نامه سراج استان اصفهان