یکی از شدیدترین «ال نینیوها» در راه است

محققان می گویند بخش هایی از اقیانوس آرام احتمالا دو درجه گرمتر از معمول است.

سازمان هواشناسی جهانی می گوید رویداد امسال درحال شدیدتر شدن است و تا پایان سال به اوج می رسد.

قوی ترین ال نینیوی ثبت شده در سال ۹۸-۱۹۹۷ بود، اما در سال های ۷۳-۱۹۷۲ و ده سال بعد در ۸۳-۱۹۸۲ هم ال نینیوهایی خیلی شدیدتر از معمول رخ داد.

دانشمندان می گویند که رویداد کنونی باعث افزایش دمای اقیانوس آرام به اندازه ای شده که از اواخر دهه ۱۹۹۰ تاکنون دیده نشده است.

این سازمان در بیانیه ای گفت:‌ "مدل ها و نظرات کارشناسی حاکیست که دمای سطح آب در بخش شرق مرکزی نواحی استوایی اقیانوس آرام احتمالا ۲ درجه سانتیگراد از میانگین آن فراتر خواهد رفت، که به طور بالقوه این ال نینیو را در میان چهار رویداد قوی از سال ۱۹۵۰ به این سو قرار می دهد."

دبلیو ام او می گوید که الگوهای هوای ابری و بارندگی در نزدیکی خط روزگردان زمین (آی دی ال - که ۱۲ ساعت زمانی از گرینویچ فاصله دارد) از فصل دوم سال شروع شد و این الگو به خوبی حفظ شده است. این الگوها برای نمایان شدن آثار جهانی ال نینیو که احتمالا در شش تا هشت ماه آینده خودنمایی خواهد کرد ضروری است.

مکس دیلی از سازمان هواشناسی جهانی گفت:‌ "در مقایسه با آخرین رویداد بزرگ ال نینیو در سال ۱۹۹۸-۱۹۹۷، اطلاعات خیلی بیشتری موجود است. ما مدل های بهتر و آمادگی خیلی بیشتری داریم."

"این یک مورد آزمایشی برای سیستم های اخطار زودهنگام و سیستم های اطلاعات آب و هوایی اعضای دبلیو ام او است و ما امیدواریم بتوانیم به بعضی از کشورهای دستخوش ال نینیو کمک کنیم."

این پدیده می تواند الگوهای ثابت آب و هوایی در بخش های مختلف جهان را به هم بزند، مثلا موجب خشکسالی شدید در بخش هایی از آسیا شود درحالی که گاه در بخش هایی از آمریکای شمالی سیل های سنگین جاری می کند؛ یا می تواند باعث افزایش سیل در شاخ آفریقا شود و همزمان جنوب آفریقا را خشک تر کند.

این رویدادها احتمالا موجب کاهش توفان ها در اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک می شود و هوای توفانی در شرق اقیانوس آرام را تشدید می کند.

یکی از نشانه های ال نینیوی امسال تاثیر آن بر توفان های استوایی جنوب آسیاست که نسبت به سال های قبل کاهش یافته.

از طرف دیگر اقیانوس آرام شاهد افزایش توفان های استوایی است و سه توفان قوی در اطراف جزایر هاوایی در گردش هستند.

علیرغم اینها، محققان می گویند که پیش بینی ابعاد این پدیده به خصوص در نیمکره شمالی دشوار است، زیرا همزمان یک پدیده گرمازای قطبی در جت استریم در اطلس دیده می شود.

دیود کارلسون، مدیر برنامه تحقیقات آب و هوای جهانی، گفت: "واقعیت این است که نمی دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. آیا این دو پدیده همدیگر را تقویت خواهند کرد؟‌ آیا همدیگر را خنثی خواهند کرد؟ آیا یکی پس از دیگری وارد عمل خواهند شد؟ آیا منطقه ای خواهند بود؟ واقعا نمی دانیم."