خرید و فروش ارزان زندگی هندی‌ها

فارس: هند با جمعیت یک میلیارد و دویست و پنجاه میلیونی اش دومین کشور پرجمعیت دنیا بعد از چین به حساب می آید، اما میزان مرگ و میر نامتعارف در آن مانند تصادفات مکرر و مشابه جاده ای و ریلی، حملات تروریستی، آتش سوزی به ویژه در قطارها، گرسنگی، بیماری، فقر، خودکشی، درگیری های قومی و مذهبی این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا زندگی مردم در اینجا ارزشی ندارد؟ شاید میزان مرگ و میر به نسبت میزان جمعیت امری عادی محسوب شود اما درصد قابل ملاحظه ای از این میزان در هند به دلیل سهل انگاری و عدم توجه است به گونه ای که حقوق اولیه انسانی را زیر سوال می برد که صرفا هم محدود به داخل این کشور نمی شود زیرا وضعیت شهروندان آن در سایر کشورها نیز قابل نقد و تامل است. زیر پا گذاشته شدن حقوق اولیه هندی های مقیم خارج چه به عنوان شهروند و چه به عنوان نیروی کار در کشورهای عربی، اروپایی و آمریکا بسیار قابل تامل و ملاحظه است. تنها نگاهی به نمونه های متعدد تعرض به حقوق هندی ها در دل کشورهای دموکراتیک جهان مانند آمریکا می تواند تصویرگر روشن و مستدلی در این زمینه باشد که اگر با هر شهروند دیگری رخ می داد، تبدیل به مسئله ای بین المللی می شد. ریشه های فرهنگی بی توجهی به زندگی هندی ها معامله ارزان با زندگی و نادیده گرفته شدن حقوق اولیه انسانی ریشه در نوع زندگی و فرهنگ مردم این کشور دارد به طوریکه می توان گفت این وضعیت مصداق بارز این جمله است: "از ماست که بر ماست". تسلط عمیق سیستم طبقاتی در فرهنگ و اجتماع مردم هند که به شدت ارزش زندگی و انسانی قشر کثیری از مردم را زیر سوال می برد، از جمله عوامل است. نادیده گرفتن حرمت و زندگی انسانی تمرین روزانه زندگی مردم در این سیستم طبقاتی است. البته طبقات تحصیل کرده و قشر روشنفکر سعی در تعدیل و تغییر آن دارند که با توجه به دهه های گذشته می توان گفت وضعیت در حال بهتر شدن است اما راهی بسیار دراز در پیش است به طوریکه حتی برای جلوگیری از عمل "رگینگ" تمامی دانشجویان باید فرم پر کرده و متعهد به جلوگیری از رخداد آن باشند. خود عمل "رگینگ" جان تعداد زیادی از مردم به ویژه دانشجویان دختر و پسر هندی را گرفته که از سوی دانشجویان ترم بالایی و یا از افرادی طبقات بالاتر مورد رگینگ قرار گرفته اند. علاوه بر جستجوی ریشه ای مسئله در فرهنگ زندگی اجتماعی مردم، فقر نیز از دیگر عوامل است که موجب تشدید مسئله شده است. در هر رخدادی دولت به جای رفع بنیادی مسئله، با پرداخت مبلغی غرامت به خانواده قربانیان سعی در حل موضوع کرده که البته این سیاست محدود به داخل نمی شود و در عرصه بین الملل هم اگر موردی و اتفاقی برای هندی های خارج از کشور رخ داده، مسئله به روش سیاست داخلی هند رفع شده است. فقر، فروش زندگی را آسان کرده است فقر شدید خانواده ها موجب می شود که مرگ یکی از اعضای آن به منبع درآمدی برای خانواده تبدیل شود و در هر رویدادی مانند آتش سوزی قطارها، تصادف ریلی، جاده ای و حملات تروریستی و غیره که دولت بایستی راه حلی اساسی برای آن بیاندیشد با پرداخت مبلغی صورت مسئله را پاک کرده و این رویدادها همچنان به طور مکرری ادامه دارد. هنوز بیش از هفتاد درصد سرزمین هند روستایی است و مردمش روستا نشین هستند. همچنین طبق آمار به رغم رشد اقتصادی بالا، زندگی 75 درصد از مردم زیر خط فقر قرار دارد که آماری بسیار قابل تامل است. هفته گذشته سقوط اتوبوس مسافربری به درون دره ای 110 متری دست کم 51 کشته و 45 زخمی برجای گذاشت. تعداد کل مسافران 100 نفر بوده که بنا به گزارش ها سقف اتوبوس مذکور نیز مملو از مسافر بوده است. دولت هند اعلام کرده که به خانواده کشته شدگان 1800 دلار (100 هزار روپیه) و به زخمی شدگان 200 دلار (10 هزار روپیه) تعلق خواهد گرفت. این دومین تصادف غم انگیزی است که در یک هفته گذشته رخ می دهد و چند روز پیشتر از آن نیز 31 نفر به دلیل سقوط اتوبوس به داخل دره کشته شدند و بر اساس آمار هند از جمله کشورهایی است که در دنیا دارای بالاترین میزان تصادفات جاده ای است. پاک کردن صورت مسئله با پرداخت ناچیز غرامت پاک کردن صورت مسئله به این شکل به کرات در سیاست های دولت مرکزی و ایالتی هند اتفاق می افتد و این امر را در نادیده گرفته شدن حقوق هندی های خارج از کشور نیز می توان ملاحظه کرد. نگاهی تنها به پرداخت غرامت از سوی دولت آمریکا به خانواده های قربانیان هندی که به دلایل مختلف در این کشور یا هر نقطه دیگری توسط آمریکایی های کشته شدند، حکایت از سوء استفاده آنها از بی اطلاعی یا مصالحه کردن با دولت هند دارد. ماه گذشته نیروی دریایی آمریکا نزدیک دوبی به روی قایق کوچک ماهیگیران هندی آتش گشود و باعث کشته و زخمی شدن سرنشینان آن شد. پس از توافقات به عمل آمده میان دولت تامیل نادو (که این ماهیگیران ساکن این ایالت هستند) قرار شده است 500 هزار روپیه (9 هزار و 100 دلار) به خانواده قربانیان و 50 هزار روپیه (910 دلار) به زخمی شدگان پرداخت شود که این مبلغ به هیچ وجه قابل قیاس با غرامتی نیست که در داخل آمریکا به خانواده قربانیان پرداخت می شود. این مورد تنها یکی مورد از موارد بسیار متعددی است که رخ داده و نکته جالب آن است که اگر حقوق شهروندی آمریکایی یا فردی اروپایی در یکی از کشورهای آسیایی مورد پرسش یا تهدید قرار گیرد، تمام رسانه ها، مجامع بین المللی و نیز دستگاه های مربوطه داخل و خارج این کشورها برای احیای آن و همچنین امنیت جان آن فرد بسیج می شوند اما به هیچ وجه این نکته در قبال زندگی حداقل شهروندان هندی دیده نمی شود. با توجه به اینکه این افراد قربانی تنها منبع درآمد خانواده هستند پرداخت این مبالغ ناچیز به قربانیان خانواده ها و افراد مجروح که مشخص نیست دوباره توانایی بازگشت به کار را به دست خواهند آورد، راه حلی کوتاه مدت خواهد بود و آنها را در طولانی مدت در تنگنا و شرایط بسیار دشواری قرار خواهد داد. البته این نادیده گرفته شدن و بی ارزش جلوه دادن را صرفا نباید در فقر مالی، فرهنگی و بی اطلاعی مردم صرفا ملاحظه کرد زیرا دولت به عنوان حافظ منافع نقش اساسی را در این میان ایفا می کند. در نخستین واکنش احزاب سیاسی هند در حمله اخیر یک آمریکایی به معبد سیک های هندی که منجر به کشته و زخمی شدن بیش از هفت نفر شد، خواستار پرداخت غرامت به خانواده قربانیان شدند که مجددا حرکتی است دایره وار در سیاست عدم احقاق حقوق قربانیان.