روایت ضرب و شتم متخصص بیهوشی در پیرانشهر

خبرگزاری فارس: در حالی که عموم مردم ایران در ماه های اخیر قدردان زحمات و ایثار فراوان اعضای کادر درمان در مقابله با همه گیری بیماری کرونا بوده اند و جامعه پزشکان و کادر درمان بیش از 120 شهید نثار حفظ سلامت مردم ایران کرده اتفاقاتی تلخ برخی از این حماسه ها را تحت الشعاع قرار می دهد و کام مدافعان سلامت را تلخ می کند. نظیر اتفاق حمله شدیدو ضرب و شتم بسیار شدید یک متخصص بیهوشی در شهر پیرانشهر، روایت واقعه را از زبان علیرضا سلیمی رئیس انجمن متخصصان بیهوشی ایران و معاون اموزشی سازمان نظام پزشکی بخوانید:

سلیمی در این خصوص گفت: حوالی صبح روز یکشنبه یکم تیرماه، متخصص بیهوشی آقای ابوترابی که بیماری های زمینه ای مثل دیابت داشتند و همسرشان هم متخصص بیهوشی هستند و هر دو در پیرانشهر مشغول خدمت هستند، توسط همراهان یک بیمار مورد حمله قرار گرفته و به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. همراهان این بیمار 33 ساله مبتلا به کووید 19 که بسیار بدحال بوده، پس از اینکه بیمار فوت می‌کند به صورت گروهی و هفت نفره به این متخصص حمله ور شده و ایشان را مورد ضرب و شتم شدید قرار می‌دهند.

وی در خصوص میزان آسیب دیدگی این متخصص بیهوشی در حین خدمت افزود: شدت جراحات به حدی بود که واقعا بسیار تعجب کردم. متاسفانه صدمات زیادی به صورت دکتر ابوترابی وارد شده و استخوان‌های زیادی شکسته شده. چشم ایشان هم با احتمال درصدی آسیب دیده، البته صدمه چشم خوشبختانه باعث نابینایی نشده و شانی آوردیم چرا که وضعیت می‌توانست بدتر هم باشد.

رئیس انجمن متخصصان بیهوشی ایران با محکوم کردن این حمله گفت: اگر بخواهم مقایسه‌ای بکنم می‌گویم این حمله با دزدی در زمان زلزله‌ها قابل مقایسه است. دزدی یک کار مذموم و زشت است. زمانی که پس از زلزله دزدی از منطقه زلزله زده رخ می‌دهد زشتی موضوع چند برابر می‌شود و مجازات آن هم سنگین‌تر می‌شود. حالا هم وقتی در مقطع همه‌گیری بیماری کووید 19 کادر پزشکی مورد حمله و ضرب و شتم قرار بگیرد با همان دزدی پس از زلزله قابل مقایسه است که در زمان عادی کار زشت و مجرمانه ای است و در آن زمان خاص قطعا مستحق مجازاتی دو چندان است.

معاون آموزشی سازمان نظام پزشکی هشدار داد: چنین اتفاقاتی ممکن است در زنجیره خدمت رسانی به مردم گوشه و کنار ایران آسیب برساند:جامعه متخصصان بیهوشی ایران به عنوان بخش مهمی از کادر درمان از قهرمانان فعلی حوزه سلامت و درمان کشور هستند که با شرایط سخت و خستگی شدید همچنان مشغول خدمت رسانی هستند. انجام چنین اعمالی می‌تواند به کل کادر درمان صدمه بزند و موجب دلسردی و یأس گروهی شود که در حال خدمت هستند. حتی ممکن است بعضی نقاط دوردست را از این خدمت‌رسانی محروم کند. این اتفاقاصلا اتفاق معمولی نیست و باید به شدت با این افراد برخورد شود تا این قضیه و موارد مشابه کنترل شود.

سلیمی با اشاره به آشنایی شخصی خود با این متخصص بیهوشی گفت: اشاره کنم که دکتر ابوترابی از زحمتکش‌ترین متخصصان بیهوشی ما در زمان بحران کووید 19 و البته در سایر زمان‌ها است. متخصصین بیهوشی افرادی هستند که زحمت و تلاش زیادی می کشند و بسیار در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند و کمترین حد ممکن دیده می‌شوند. در هنگام همه‌گیری کووید 19 انجام بسیاری از امور درمانی تقریبا همه بیماران بدحال بر دوش متخصصین بیهوشی بوده و کسی که به همه توصیه می‌کند در فاصله یک و نیم متری با بیماران باشند اما خود در فاصله 20 -30 سانتی از بیمار قرار می‌گیرد تا برای بیمار لوله تراشه بگذارد متخصصان بیهوشی هستند.

وی افزود: چنین ایثار و فداکاری هایی را نادیده گرفتن و صدمه زدن به یک متخصص بیهوشی شرایط را برای کل جامعه متخصان بیهوشی ایران و اصلا کل کادر درمان سخت می‌کند. یادمان نرود که این متخصین گاهی از شهر و دیار خودشان بسیار دور هستند و ساعت‌ها پوشیدن لباس‌ها و ابزار محافظتی را تحمل می‌کنند که شاید برای افراد عادی تحمل‌ناپذیر باشد و در این شرایط مورد ضرب و شتم هم قرار می‌گیرند که بسیار ناجوانمردانه و تاسف آور است.

رئیس انجمن متخصصان بیهوشی ایران اعلام کرد: یک واقعه تلخ اتفاق افتاده و ما درصدد این هستیم تا از اتفاقات مشابه جلوگیری کنیم. بنابراین انتظار داریم وضعیت متخصصین در شهرستان‌ها بهبود پیدا کند و امنیت و دفاع از همه همکاران تامین شود. دومین مورد سئوال ما این است که چرا بیمار این تعداد همراه داشته و چرا واکنش سریعی در مقابل حمله وحشتناک آن ها اتفاق نیفتاده. اگر خدای نکرده این همکار محترم دچار آسیب های بدون برگشت می شد چه کسی پاسخگو بود؟ بهتر است بلافاصله مامویت و خدمت ایشان در آن شهر خاتمه پیدا کند و به شهری که خودشان مایل هستند منتقل شوند تا از لطمات روحی بیشتر جلوگیری شود. البته برخورد با ضاربین که باید با شدت انجام شود و در شرایط فعلی این یک بحث ساده نیست و انتظار برخورد قضایی محکم داریم. این بحث یک فرد خاص نیست و این مسئله مربوط به کل جامعه سلامت و کادر درمان و انتظار عمومی جامعه است.