افشای طرح سری آمریکا و اروپا برای دخالت در انتخابات روسیه
نشریه ایتالیایی «ایلفاروسولموندو» در گزارشی تحلیلی با انتشار اسنادی مهم، از تلاش آمریکا و اروپا برای دخالت در انتخابات روسیه و ایجاد یک دوقطبی جدید پرده برداشته است.
خبرگزاری مهر: این طراحی پیچیده بیشتر به دلیل احساس خطری است که هیئت حاکمه آمریکا از قدرت گرفتن روسیه با محوریت ولادیمیر پوتین پیدا کرده و لذا در تلاش است تا نفوذ اطلاعاتی خود را در این زمینه گسترش دهد. نشریه ایتالیایی «ایلفاروسولموندو» در گزارشی تحلیلی با انتشار اسنادی مهم، از تلاش آمریکا و اروپا برای دخالت در انتخابات روسیه و ایجاد یک دوقطبی جدید پرده برداشته است. بنابر این گزارش، مطابق آنچه در اسناد رونمایی شده مشخص است، مجموعه‌ای از اتاق فکر‌ها و موسسات افکارسنجی محرمانه آمریکایی که وظیفه پشتیبانی فکری و تصمیم سازی برای تیم دونالد ترامپ به ویژه در حوزه سیاست خارجی را دارند، برنامه مفصلی را با هدف دخالت در فرآیند انتخابات اخیر ریاست جمهوری روسیه طراحی و از طریق بازو‌های اطلاعاتی ـ. عملیاتی خود به مرحله اجرا گذاشته اند.
این طراحی پیچیده بیشتر به دلیل احساس خطری است که هیئت حاکمه آمریکا از قدرت گرفتن روسیه با محوریت ولادیمیر پوتین پیدا کرده و لذا در تلاش است تا نفوذ اطلاعاتی خود را در این زمینه گسترش دهد. در این گزارش آمده است: تنش‌ها میان ایالات متحده آمریکا و روسیه به نقطه اوج خود رسیده است. این تنش‌ها خود را در مناطق مختلف جهان از جمله سوریه، دریای مدیترانه، حوزه بالتیک و شبه جزیره کریمه نشان داده است. هر اندازه زمان می‌گذرد، میدان منازعه ایالات متحده و روسیه وسیع‌تر می‌شود. در چنین شرایطی کشور‌های اروپایی نیز به صورت مستقیم وارد چنین منازعه پیچیده‌ای شده اند.
آن‌ها (کشور‌های اروپایی عضو ناتو) از یک سو بدون حمایت ایالات متحده آمریکا و بدون حضور در ناتو، قدرت تشکیل ارتشی مستقل و واحد برای مقابله با آنچه تهدیدات روسیه می‌پندارند را ندارند. از سوی دیگر، تعهدات آن‌ها در قبال ایالات متحده آمریکا و ناتو، منجر به کاهش شدید قدرت مانور آن‌ها در حل و فصل مسالمت آمیز منازعات موجود میان ایالات متحده آمریکا و روسیه شده است. آنچه مسلم است اینکه کشور‌های اروپایی به عنوان بازیگرانی موثر در نظام بین الملل، تحقق امنیت خود را در گروی پرهیز از شکل گیری مناقشه‌ای پایدار (خصوصا در بعد نظامی) میان ایالات متحده آمریکا و روسیه می‌دانند. کشور‌های اروپایی به خوبی می‌دانند که در صورت بروز هرگونه منازعه‌ای میان واشنگتن و مسکو، اروپا به عنوان زمین بازی مشترک این دو، اصلی‌ترین ضربه را خواهد خورد.
با این حال سوال اصلی اینجاست که آیا کشور‌های اروپایی قدرت میانجیگری میان کاخ سفید و کاخ کرملین را خواهند داشت؟ آیا آن‌ها قادر خواهند بود در صورت بروز تنش‌های مزمن میان روسیه و ایالات متحده آمریکا در مقابل این تنش‌ها ایستادگی کنند؟ پاسخ این سوال قطعا منفی است! واقعیت امر این است که عضویت بسیاری از کشور‌های عضو اتحادیه اروپا در ناتو و همچنین موقعیت خاص ژئو استراتژیک و حتی ژئو اکونومیک اتحادیه اروپا سبب شده است تا این کشور‌ها به جزئی از منازعه ایالات متحده آمریکا و روسیه تبدیل شوند. این در حالی است که مطابق شناخته شده‌ترین قواعد میانجیگری در نظام بین الملل، هر اندازه استقلال یک بازیگر کمتر باشد، قدرت میانجیگیری آن نیز در بحران‌های بین المللی کاهش خواهد یافت.
هم اکنون اروپا نه تنها نمی‌تواند حکم بازیگری میانجی را بین ایالات متحده آمریکا و روسیه ایفا کند، که به صورت مستقیم در این منازعه متضرر خواهد شد. اتحادیه اروپا هم اکنون در حوزه‌های مختلف جغرافیایی و استراتژیک و بر اساس تعهداتی که اعضای آن به ناتو دارند، در مواجهه با روسیه به سر می‌برند. تعدد حوزه‌های تقابل آمریکا و روسیه در آینده نیز پای ناتو را به چنین منازعاتی باز خواهد کرد. بدون شک در آینده‌ای نزدیک، شاهد شکل گیری منازعات فکری و سیاسی جدی تری در خصوص سنجش نسبت اروپا با آمریکا و ناتو خواهیم بود. این منازعات فکری با تشدید منازعات ایالات متحده آمریکا و روسیه شکل جدی تری به خود خواهد گرفت. از سال ۲۰۱۴ میلادی و متعاقب وقوع بحران در اوکراین و تشدید تنش‌ها میان روسیه و ناتو در سوریه، اروپا به صورت مستقیم وارد درگیری ایالات متحده آمریکا و روسیه شده است. در سال ۲۰۱۷ میلادی این روند شدت گرفت.
در مانور نظامی ناتو در تابستان سال ۲۰۱۷ میلادی در لهستان و لیتوانی، اعضای ناتو به نمایش مقابله نظامی فرضی با روسیه پرداختند. در مقابل، روسیه نیز با برگزاری رزمایش نظامی در منطقه کالینگراد، واکنش شدیدی نسبت به اقدام ناتو نشان داد. بدون شک در سال ۲۰۱۸ میلادی نیز بر شدت تنش‌ها میان روسیه و آمریکا افزوده خواهد شد. با این حال سوال اصلی اینجاست که سرنوشت اروپا در این تقابل تمام عیار چه خواهد بود؟ به عبارت بهتر، دغدغه مشترک ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا این است که چگونه و با استناد به کدام اهرم‌های بازدارنده می‌توان مانع از قدرت گرفتن روسیه در تقابل با ناتو شد؟ در اینجاست که «تغییر ذائقه سیاسی روسها» به هدف مشترک آمریکا و اروپا تبدیل می‌شود.
بنابر آنچه گفته شد، ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا تلاش مشترک و مضاعفی را در راستای تغییر بافت سیاسی روسیه انجام می‌دهند. واشنگتن و اعضای اروپایی ناتو به خوبی می‌دانند که یکی از راه‌های اساسی تجدید نظر روسها در حوزه سیاست خارجی و عقب نشینی کاخ کرملین در برابر تهدیدات ناتو، دفرمه کردن ساختار داخلی روسیه از طریق شکل گیری برخی منازعات سیاسی پدیدار و اختلافات مزمن است. نکته بعدی اینکه؛ ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا، انتخابات را حساس‌ترین آوردگاه سیاسی در روسیه می‌دانند که با ورود به عرصه آن، می‌توان ضمن تقویت جریان‌های غرب گرا و طرفدار ناتو در داخل روسیه، زمینه تضعیف قدرت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور را فراهم کرد به عبارت بهتر، آمریکا و اروپا نسبت به انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۸ میلادی در روسیه به عنوان فرصتی برای تزریق برخی مولفه‌های بازدارنده در حوزه سیاست داخلی و خارجی مسکو
می‌نگرند.
واشنگتن و اروپا از یک سو می‌دانستند که مطابق نظرسنجی‌های صورت گرفته در خصوص انتخابات روسیه، ولادیمیر پوتین این بار نیز به عنوان رئیس جمهور این کشور انتخاب خواهد شد. با این حال اعضای ناتو در تلاش بودند از طریق دخالت در انتخابات روسیه و ایجاد فضای سلبی نسبت به مسکو، شکاف‌های داخلی میان احزاب روسی و مردم این کشور را (با هدف تضعیف قدرت روسیه) تقویت نمایند.
در یک جمع بندی کلی می‌توان گفت که فرمول به کار گرفته شده از سوی ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا در قبال انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۸ روسیه، تزریق مولفه‌های بحران ساز داخلی با هدف بهره برداری بلند مدت از تضعیف قدرت داخلی و بین المللی روسیه است. در این برهه زمانی، غرب توجه چندانی به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری روسیه ندارد، بلکه در صدد مهار قدرت روسیه از طریق ایجاد فضای آشفته سیاسی در داخل این کشور است. دخالتی که در آینده‌ای نزدیک شاهد افشای ابعاد تازه‌ای از آن از سوی مقامات روسی خواهیم بود.
دیدگاه تان را بنویسید