سرویس بینالملل فردا؛ علیرضا کمیلی: دولت مستقلی بنام آراکان وجود داشت که 3 میلیون مسلمان در آن زندگی می کردند. مراودات آنان به توسعه اسلام انجامیده بود. دولت همسایه، بنام برمه که اکثر آنان بودایی بودند از فعالیت آنان نگران شد تا اینکه در سال 1784 به آنان حمله کرده و آراکان را به برمه افزود و نام دولت جدید هم میانمار شد.
از آن زمان نگرانی نسبت به مسلمانان این منطقه که از قوم روهینگیا هستند فزونی یافت لذا تندروهای بودایی سعی دارند با آزار آنان، وادارشان کنند تا به بنگلادش که کشوری اسلامی است مهاجرت نمایند و میانمار را از یک منطقه مسلمان نشین خالی کنند! دولت این کشور هم نسبت به این تحرکات ساکت و حتی گاها ارتش را به کمک افراطی ها می فرستد! دیری نیست که جریانات مسلح در میان مسلمانان شکل بگیرد چرا که هیچ راهی برای تنفس آنان باقی نگذاشته اند!
درباره این اتفاقات که در یک منطقه جغرافیایی بیرون کشور رخ می دهند دو مدل کار مقطعی جواب می دهد:
۱. اقدامات بشردوستانه که مردم به میدان بیایند و گروههای خیریه و پزشکی به کمک آنان بروند. شبیه کاری که خیریه انفاق وابسته به اتحادیه بین المللی امت واحده در سال 91 انجام داد.
۲. اقدامات رسانه ای با محوریت شبکههای اجتماعی که اگر وابسته به یک اقدام میدانی خلاقانه باشد خیلی بیشتر ضریب می گیرد. مثلا چند کودک یا جوان شیعه و سنی یا چند تاجر نوع خاصی حمایت را انجام بدهند، ضریب مناسب تری می گیرد از بیانیه و تجمع! می توان با هشتگ های مطرح جهانی در این رابطه نیز همراهی کرد. تا فشار رسانه ای نباشد ظالمان دست بر نمی دارند.
۳. تشکیل تیم های تخصصی بلندمدت هم تنها راه حل اساسی است. با اقدامات یکی دو روزه نمی شود بار خاصی برداشت و دردی را دوا کرد! این هم همت می خواهد که ظاهرا شهید شده است!
دیدگاه تان را بنویسید