چراغ سبز اولاند به مسکو

خبرگزاری تسنیم: اظهارات اخیر رئیس جمهور فرانسه در خصوص روسیه، از ابعاد مختلفی قابل تامل و بررسی است. فرانسوا اولاند در تازه ترین اظهارات خود در خصوص مناسبات روسیه و اتحادیه اروپا می گوید: "باید به جای اینکه روسیه را یک تهدید در نظر بگیریم این کشور را یک شریک بدانیم. اتو هرگز این نقش و وظیفه را ندارد که بگوید روابط اتحادیه اروپا با روسیه چگونه باید باشد. برای فرانسه، روسیه یک دشمن نیست، یک تهدید نیست. روسیه یک شریک است، این درست است که برخی اوقات همانطور که در اوکراین مشاهده کردیم، از زور استفاده کرده و ما نیز این اقدام روسیه و الحاق کریمه به خاک این کشور را محکوم کردیم." در خصوص اظهارات رئیس جمهور فرانسه نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت: 1- اظهارات اولاند درست زمانی صورت گرفته است که مطابق همه پرسی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا که در سوم تیرماه امسال برگزار شد، لندن دیگر بازیگری اصلی و تعیین کننده در اروپای واحد محسوب نمی شود. تا زمانی که انگلیس به عنوان بازیگری تعیین کننده در ناتو و اتحادیه اروپا حضور داشت، مقامات فرانسوی به مانند مقامات آلمانی بازی دوگانه ای را در برابر مسکو شکل داده بودند. حتی بسیاری از تحلیلگران مسائل اروپا از اینکه سوسیالیستهای فرانسه نیز در جبهه مخالف روسیه قرار داشتند اظهار تعجب می کردند. با این حال فرانسه در تمامی تصمیم گیری های اتحادیه اروپا از جمله وضع تحریمهای این مجموعه علیه روسیه نقش به سزایی ایفا کرد. بنابراین اظهارات اخیر اولاند نوعی عقب گرد از مواضع اولیه فرانسه در قبال کاخ کرملین محسوب می شود. شاید بتوان این گونه استدلال کرد که اولاند خروج لندن از اتحادیه اروپا را در برهه فعلی غنیمت شمرده و در صدد ارسال سیگنالهای مثبت و مسالمت جویانه بیشتر به روسیه است. 2- پس از وقوع بحران اوکراین و در ماههای اولی که روابط ناتو و مسکو رو به وخامت نهاد، فرانسوی ها در ابتدا سعی کردند ر کسوت یک واسطه گر میان اروپا و روسیه ظاهر شوند. لوران فابیوس وزیر امور خارجه سابق فرانسه در ین خصوص اقدامات زیادی صورت داد اما در نهایت این اقدامات راه به جایی نبرد. بحران روسیه و ناتو روز به روز گسترده تر شد و در نهایت به نقطه فعلی رسید. فرانسوی ها در این معادله ، خود نیز جزئی از پازل تقابل ناتو و اتحادیه اروپا با مسکو بودند. از این رو پاریس نتوانست در واسطه گری برای حل بحران اوکراین موفق عمل کند. هم اکنون فرانسه سعی دارد در غیاب عملی انگلیس ، این نقش واسطه گری را تقویت نماید. با این حال سوال اصلی اینجاست که آیا فرانسوی ها در این راستا موفق خواهند بود؟ آیا موقعیت فرانسه به عنوان بازیگری اصلی در ناتو و اروپای واحد چنین اجازه ای را به پاریس خواهد داد ؟ 3- نکته سوم به نمود عملی اظهارات اولاند در برهه زمانی فعلی باز می گردد. هم اکنون رئیس جمهور فرانسه از روسیه به عنوان یک شریک نام برده است اما در آن سوی معادله، شاهد تلاش ناتو و اقدامات عملی آن برای استقرار نیروهای نظامی در خاک اروپا و در کشور لهستان هستیم. به عبارت بهتر، ناتو همچنان استراتژی خطرناک و جنجالی گسترش به شرق را دنبال می کند. اخیرا پوتین هشدار داده است که در مقابل اقدامات ناتو واکنشهای مناسب را اتخاذ خواهد کرد. همان گونه که مسجل است، میان اظهارات اولاند و سیاستهای عملی ناتو و حتی اتحادیه اروپا در قبال مسکو فاصله و شکاف وجود دارد. این شکاف به اندازه یا عمیق است که مانع از هرگونه خوشبینی تحلیلگران اروپایی مبنی بر حل و فصل منازعات روسیه و آتلانتیکی ها شده است. رئیس جمهور فرانسه خود نیز به خوبی می داند که کشورش در نهایت جزئی از بازی تقابلی ناتو در مقابل روسیه است. بدیهی است که در چنین شرایطی چراغ سبز رئیس کاخ الیزه به کاخ کرملین نمی تواند نشانه ای دال بر آشتی ناتو و روسیه باشد.