ساختار بسیج مردمی یا حشد الشعبی چگونه است؟/ شکست طرح آمریکایی-سلفی تجزیه عراق توسط حشدالشعبی

احمدعباس موسی المنصوری روزنامه‌نگار عراقی و دانشجوی دکترای فلسفه در دانشگاهی آمریکایی در انگلیس است او در این مقاله به معرفی بسیج مردمی عراق پرداخته است. اگر به جنگ نظامی امروز در عراق موشکافانه و دقیق نگاه کنیم متوجه می شویم بسیج مردمی (حشد الشعبی) و نیروهای امنیتی تنها کسانی اند که مشغول مبارزه‌ با تروریست‌های تکفیری هستند. عملکرد داعش نشان داده که تمام مردم عراق را مورد هدف قرار داده است. بازارها، مدرسه‌ها، مساجد و حسنیه‌ها و همچنین پل ها، کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و نیروگاه‌های برق نیز از حملات آنان در امان نیستند. آثار باستانی، موزه‌ها و آرامگاه‌ها و ساختمان‌های قدیمی و بالاخره نظامیان و غیر نظامیان و هر انسان بی گناهی که در عراق زندگی می‌کند هدف عملیات‌های تروریستی آن‌هاست. در هفته‌های گذشته برخی جناح‌ها و گروه‌های سیاسی داخلی و خارجی در عراق برای مقابله با این گروه مجاهد هجمه های روانی بوجود آورده‌ و سعی در حذف رهبران مجاهدین در حشد الشعبی با هدف پایان دادن به کار این سازمان را داشته‌اند. در راستای اجرای این نقشه تحقق این هدف اقدامات زیر را در دستور کار قرار داده‌اند. 1. هجمه رسانه‌ای گسترده علیه عملیات‌های حشد الشعبی برای تخریب چهره این گروه (به ویژه بعد از آزادسازی تکریت) 2. تلاش برای محدودکردن گستره عملیاتی آنها و جلوگیری از حضور بسیج مردمی در سایر مناطق. 3. متهم کردن حشدالشعبی به انجام اعمال غیرقانونی و سوء استفاده از قدرت. 4. ایجاد محدودیت و در تنگناگذاشتن مالی حشد الشعبی و جلوگیری از تخصیص بودجه به این گروه. بسیج مردمی (حشد الشعبی) چه گروهی است؟ در واقع حشد الشعبی نیروهای شبه نظامی و عضو گروه‌ها و تابع سازمان امنیتی عراق‌اند که به حمایت از ارتش این کشور برخاسته‌اند. در زمان بحرانی شدن اوضاع عراق و حضور داعش در این کشور فتوای جهاد کفایی از سوی مرجعیت دینی در شهر نجف اشرف صادر شد. این فتوا که پس از تسلط گروه تروریستی داعش بر مساحت گسترده ای از استان های شمالی عراق صادر گردید زمینه ساز تشکیل و سازماندهی حشد الشعبی شد. هسته و مرکزیت بسیج مردمی از داوطلبان مسلمان عرب شیعه و سنی تشکیل شده است. کسانی که فتوای جهاد کفایی را لبیک گفته و به این گروه پیوستند بعضا از عشایر مناطقی بودند که داعش بر آنها مسلط شده بود. مانند عشایر استان های صلاح الدین، نینوا و الانبار که در تقویت حشد الشعبی موثر بوده‌اند. همچنین هزاران نفر از ادیان دیگر نظیر اقوام مسیحی و ترک و کردهایی که به وطنشان علاقه مند بودند نیز به حشد الشعبی پیوسته‌اند. در واقع حشد الشعبی مطیع حکومت عراق و در ردیف موسسه های امنیتی معتبر و زیر مجموعه سازمان امنیتی عراق است؛ چنانچه رئیس هیئت وزیران عراق هم صریحا این امر را اعلام کرده است. مرامنامه حشد الشعبی برگرفته از فرمان مرجعیت شیعه آیت الله سیدعلی سیستانی موسس حشد الشعبی از طریق فتوای جهاد کفایی هستند و دستورات دینی برای رابطه و تعامل حشد با اهالی مناطق آزاد شده از دست داعش را ارائه دادند که این دستوارت 20 نکته را در بر می گیرد. کسانی که منتسب به حشدالشعبی هستند ملزم و متعهد به رفتار و برخورد اسلامی و عدم تعرض به مردم یا خانواده های وابستگان داعش .. (در مناطق آزاد شده) هستند. همچنین از هرگونه اذیت و ظلم و آزار بزرگسالان یا کودکان و زنان منع شدند و ملزم به قطع نکردن درختان به غیر از زمانیکه ناگزیر از قطع آن باشند، شدند. همچنین رفتار نیروهای حشد الشعبی با غیر مسلمانان بایستی خوب و به دور از تجاوز و هرگونه تعدی باشد و دستورات و نکات دیگری هم وجود دارد که حشد ملزم به رعایت آن بوده که در صفحه رسمیشان در اینترنت موجود است. گروهی از سیاستمداران عراقی هستند که بعضا ادعا می کنند قلبشان برای عراق می تپد و اما بر حشدی که کشتار تروریست ها را بر عهده گرفته است، خشمگین اند. حشد با عظمت دلیرانه در میدان جنگ برای وطنشان مقابل بازوی بزرگترین جنگ جهانی و اعقاب آنها که نماینده شان تروریست های داعشند، ایستادگی می کند و بدگويان به بسيج مردمى عراق جزیی از متجاوزین به عراق محسوب می شوند؛ آنها زبان ناطق به باطل علیه نیروهای بسیج مردمی بوده و به آنها دروغ و افترا می زنند. آنها خود را از وحشی گری ها و جنایات و تجاوزات و هتک حرمت های داعش در شهرها و مناطقشان به بی اطلاعی می زنند و انقلاب شرفا را به بهانه هایی زیر سوال می برند. به عنوان مثال هنگامى كه وسيله ای مانند «يخچال» از يكى از خانه های تكريت در حال جنگ دزدیده می شود که موردی و فردى است اين را به كل افراد بسيج مردمى تعميم داد و همه آنها را متهم می کنند؛ اما شاهدیم که آنها به دنبال فرصت هستند که حشد شریف و اصیل را به چنین امور ناچیز و پوچی متهم کنند. آنها کشته ها و خون هایی که ریخته شده، کودکانی که یتیم و زنانی که بیوه شدند و جوانانی را که به خاطر دفاع از شهرها و خانه هایشان و آبرویشان به شهادت رسیدند، فراموش کردند. آنها با این وقایع لحظه به لحظه ثابت مى كنند تابع اند و مامور و بازو و زبان داعش و پیروان چاپلوس آنهایی که داعش را ساختند و حمایت مالی کرده و برای آنها برنامه ریزی کردند. دو گروه داخلی از سوی حشد احساس خطر می کنند: گروه اول: بعضی نیروهای سیاسی سنی به دو دلیل؛ اول: اجرای دستوراتی که به آنها از خارج از عراق دیکته می شود، از طرف دولت هایی که نمی خواهند عراق به ثبات دست پیدا کند. دوم: از داعش می خواهند که اهدافشان را برای سقوط عملی و سیاسی محقق کند، برای صلاح و مصلحت سیاستمداران طایفه ای و بعثی ها و خیانتکاران و مزدورانی که خودشان نام آنها را عشایر انقلابی می نامند کسانی که در برابر دلارهای نفتی عبادت و خضوع می کنند. به طور طبیعی بعضی از عشایر و سیاستمداران سنی از حشد الشعبی دفاع می کنند برای اینکه آنها وطنشان را نمی فروشند و به امورکشور به چشم طایفه ای نگاه نمی کنند. گروه دوم: بعضی از سیاستمداران شیعه: پیروزی های متوالی حشد الشعبی موجب افزایش محبوبیت عمومی آنها بین عراقی ها شده است. در زمانی که می بینیم محبوبیت سیاسیون عراقی در پایین ترین جایگاه قرار گرفته است و زنگ خطر در میان سیاسیون عراقی به صدا درآمده و حشدالشعبی قوی می شود و نمی توان ازآن غافل بود. به همین دلیل بعضی سیاسیون شیعه می ترسند که حشد وارد صحنه نبرد سیاسی شود و بساط و فرش را از زیر پاهایشان بکشد و قدرت را از آنها بگیرد. اهداف خارجی: در واقع رزمندگان و سلحشوران بسیج مردمی عراق کسانی که برای دفاع از عراق قیام کردند و فتوای مرجعیت را در جهاد کفایی پاسخ دادند، نقش بزرگی در شکست طرح آمریکایی سلفی تکفیری ایفا کردند. طرحی که به دنبال اهداف زیر بود: تجزیه عراق؛ مانع شدن از نقش مقاومت و حتی نابودکردن آن؛ سقوط حکومت بغداد و تبدیل آن به حکومتی که تابع طرح آمریکایی باشد؛ کاشتن فرهنگ بی دینی نزد فرزندان ملت عراق. بسيج مردمى در هدايت و مبارزه به نفع مردم عراق و وحدت آنها پيش قدم بوده و این پیروزی ها بر خاک عراق انگیزه معنوی قوی است که افراد حشد به رزمندگان و نیروهای ارتش عراق می دهند. به ويژه براى مردمی كه شكست ارتش عراق در موصل نااميد شده بودند، و با مداخله حشد الشعبی نتیجه جنگ دگرگون شده و به نفع مردم تمام شد با وجود جنگ رسانه اى عليه بسيج مردمی عراق قبل و بعد از شكست ارتش.