ستاد جنگ روانی علیه سوریه چگونه به لندن منتقل شد؟

خبرگزاری فارس: بنابر افشاگری اخیر روزنامه انگلیسی گاردین پیمانکاران دولتی انگلیس یک دفتر مطبوعاتی را برای گروههایی که آن را « گروههای مسلح سوریه» نامید، راه‌اندازی کرده‌اند. براساس گزارش گاردین دولت انگلیس از طریق تأمین بودجه عملیات‌ رسانه‌ای برای گروههای معارض سوریه، یک جنگ اطلاعاتی آغاز کرده است. انگلیس مدعی است که این اقدام یک جنگ تبلیغاتی علیه تکفیری‌های داعش است و می‌گوید که هدف این کمپین، تقویت اعتبار و سابقه معارضان مسلح سوریه است.

طبق این گزارش، وزارت خارجه انگلیس، پیمانکارانی را به استخدام درمی‌آورد که البته نظارت بر این پیمانکاران بر عهده وزارت دفاع انگلیس است و وظیفه این پیمانکاران تولید ویدئو، تصاویر و گزارشات نظامی و برنامه‌های رادیویی، محصولات چاپ شده و پست‌های رسانه‌های اجتماعی است که لوگوهای گروههای معارض مسلح بر روی آن قرار گرفته است و این پیمانکاران به طور مؤثر یک دفتر مطبوعاتی برای معارضان مسلح سوریه راه‌اندازی کرده‌اند.

این افشاگری یک روز قبل از عملیات تروریست‌ها علیه خان طومان واقع در جنوب غرب حلب صورت گرفت. عملیاتی که اگرچه به لحاظ راهبردی تغییری در محاسبات هیچ یک از طرفین درگیر در صحنه نبرد سوریه نداد اما به قولی گوش فلک را کر کرد.

چرا این عملیات که اتفاقا نقض کامل اتش بسی است که طرف های درگیر در صحنه نبرد سوریه و متحدان آن وعده پایبندی به ان داده بودند این همه سرو صدا کرد و حتی تا استانه تقلیل روحیه جبهه خودی نیز پیش رفت؟

آیا چند گروه تروریستی متشکل از جانی و فراری این همه منسجم و تشکیلات دارند که یک عملیات کوچک را به یک پیروزی بزرگ برای خود مبدل کنند و در عین حال روحیه طرف مقابل را به چالش بگیرند بدون آنکه بواسطه جنایتی که پیش چشم ناظران بین المللی مطلع از توافق اتش بس کرده اند مورد شماتت واقع شوند؟

پروپاگاندای (تبلیغات)رسانه ای قبل، حین و بعد عملیات سقوط خان طومان از سوی گروههای تروریستی بلافاصله هر ناظر اجتماعی را متوجه خبر افشاگرانه گاردین نمود و بلافاصله ذهن او- که تحولات پنج سال اخیر سوریه را آرشیو اطلاعات ساخته بود- شروع به مرور این تحولات از بدو بحران تا لحظه افشاگری گاردین کرد و تصاویر بصورت یک فیلم برای او در لحظه بازخوانی شد.

در بازخوانی این آرشیو اطلاعات برخی رویدادها برجسته تر از سایرین بوده است از جمله دریدن سینه سرباز سوری توسط یک تروریست و به دندان گرفتن آن،‌ بریدن سر نظامیان سوریه با تبر، تیرباران گروهی نظامیان سوری به دست چند پسربچه در صحنه تئاتر شهر تدمر و... .

تمام این صحنه ها با یک هدف صورت گرفته بود. ایجاد رعب و وحشت در دل مردم سوریه و به تعبیر گاردین شاید برای ایجاد جای پا یک قدرت بیگانه در سوریه جهت هدایت تحولات.

این تصویر سازی ها و تبلیغات رسانه ای از حیث فنی کار بسیار حرفه ای بود که نمی شد پذیرفت این تصاویر را مشتی جانی و خود فروخته و تهی مغز وهابی که کنار هم بودن «خیار و گوجه» را به دلیل شرعی حرام می دانند، انجام داده باشند. همانهایی که مفتی هایشان اعلام می کنند از یخ و کولر به هنگام گرمای هوا نباید استفاده کرد چون در صدر اسلام (سلف صالح) چنین امکاناتی در اختیار نداشته است.

بی شک در پشت این تصاویر حرفه ای و فوق مدرن و پروپاگاندای رسانه ای، سازمانهای اطلاعاتی و تیم های خبری و الکترونیکی حرفه ای قرار داشته و دارد. افشاگری گاردین (اینجا) مصداق این مدعا است.

اما پروپاگاندا چیست؟

دروغهای وقیحانه سیاسی برای فریب افکار عمومی (تبلیغات سیاسی) در علوم اجتماعی و سیاسی اصطلاحا «پروپاگاندا» نامیده میشود. این تبلیغات فریب دهنده گونه ای ارتباط است که در آن، اطلاعات هماهنگ و جهت‌دار برای بسیج افکار عمومی از طریق تبلیغات سیاسی پخش و فرستاده می شود. تبلیغات سیاسی دروغین، شکلی از ارتباط است که هدف آن نفوذ بر گرایش یک جمع یا جماعت به موضع و دلیل دلخواه مبلغ سیاسی است. پروپاگاندا برخلاف تهیه اطلاعات ناجانبدارانه، در اصلی ترین معنای خود، دادن اطلاعات غلط یا نیمه درست (یک دروغ کامل!) با هدف نفوذ و فریب یک مخاطب است. در این راستا، اغلب اوقات، واقعیت ها به طور گزینشی بیان و بازنمایی می شوند(درحالی که نادرستی آن برگوینده روشن و آشکار است) تا از سوی مخاطب، واکنش و رفتاری احساسی و نه آگاهانه وخردمندانه سربزند. نتیجه این امر، تغییر گرایش دلخواه به سوی هدفی است که برای مخاطب هدف گیری شده و به منظور پیشبرد یک برنامه سیاسی، درنظرگرفته شده است. افزون براین، پروپاگاندا می تواند در شکل یک نبرد و جنگ افروزی سیاسی نیز تلقی شود.

معنای جملات بالا را به خوبی می شد در تبلیغات رسانه ای یکی دو روز اخیر بویژه پس از سقوط خان طومان در جنوب غرب حلب سوریه توسط تروریست های اجاره ای مشاهده کرد.

اما انگلیسی ها چرا اقدام به ایجاد دفتر مطبوعاتی برای بحران سوریه کرده اند؟

از ابتدای بحران سوریه در سال 2011 م ستاد جنگ روانی و راهبری و هدایت افکار عمومی علیه نظام و دولت سوریه با ترکیبی چند ملیتی از رسانه های انگلیسی زبان و عربی زبان در اردن مستقر بود. قرار دادهای همکاری برای اجرای این سناریو با با مجموعه رسانه ای LBC متعلق به سمیر جعجع رهبر حزب الکتائب لبنان و متحد سعودی منعقد گردید.علاوه برآن قراردادهای متعددی با تعدادی از اصحاب قلم مارونی جهت این مهم منعقد شد. عمر این قرار دادها به دلیل آنچه که ناتوانی مجریان پروژه اعلام شد 6 ماه دوام نیافت. در کنار مجموعه رسانه ای ال بی سی ،‌شبکه های الجزیره قطر و العربیه سعودی نیز در راستای برنامه های طراحی شده غرب در سوریه بر فعالیت خود افزودند. خاصه الجزیره قطر که به دلیل همراهی با بیداری مردم تونس و مصر از اقبال عمومی برخوردار شده بود نقش به مراتب فعال تری ایفا کرد لاجرم با تغییر شرایط میدانی به نفع نظام سوریه و افشاشدن چهره تروریستی انچه که در نقاب انقلابیون ترویج می شد ارزش خود را نزد افکار عمومی از دست داد. العربیه نیز به دلیل افشاشدن همراهی سعودی ها با تروریست ها عملا منبع قابل اتکای برای افکار عمومی دنیای عرب و اسلام نبود و هیچگاه نتوانست باشد.

از این رو ماموریت رسانه ای جنگ تحمیلی علیه نظام مستقر سوریه به انگلیسی ها سپرده شد. همانهایی که در ایجاد بنگاههای خبرپراکنی برای ایجاد جنگ روانی و پروپاگاندای سیاسی و رسانه ای در طول دوره استعماری شهره هستند.

انگلیسی ها بلافاصله ساماندهی یک سیستم گسترده و دارای شبکه متحدی که بتواند جنگ روانی پرشدت و متناسب با عملیات میدانی تروریست ها را دنبال کند، آغاز کردند. المرصد السوری لحقوق الانسان (دیده بان حقوق بشر سوریه) مستقر در لندن ایفا کننده این نقش برای انگلیسی ها در کنار سایر رسانه ها در بکه فضای مجازی بود. در واقع این مرکز بعدها منبع اصلی تهاجمات رسانه ای رسانه های حامی تروریست ها در منطقه و بین الملل قرار گرفت.

این مرکز که خود را « دیده بان حقیقی» در سوریه نامگذاری کرده است توسط فردی به نام اسامه سلیمان با نام مستعار رامی عبدالرحمن در اول می سال 2006 در لندن تاسیس شد. وی شهروندی سوری است که سه بار به اتهام فعالیت های سیاسی غیر قانونی بازداشت و هربار به مدت بسیار کوتاهی زندانی و در نهایت ازاد شده است. خود سلیمان می گوید که اعضای این مرکز همگی از سوری های داخل سوریه هستند جز خودش که در لندن مستقر بوده مدیر و سخنگوی مرکز است و خانم هیوین کاکو که سخنگوی انگلیسی زبان مرکز است.

مرکز دیده بان حقوق بشر سوریه آنگونه که در سایت خود آورده است با مراکز حقوق بشری داخلی، منطقه ای و بین المللی همکاری تنگاتنگی دارد. این مرکز در خود سوریه 200 همکار دارد که در جغرافیای کامل سوریه (شمال،‌جنوب، غرب ،‌شرق و مرکز) اقدام به دریافت اخبار و انتشارش می کنند.

المرصد آنگونه که ویکی پدیا عربی نوشته است از ابتدای بحران سوریه مرجع و منبع اصلی بسیاری از خبرگزاری ها،‌ روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی منطقه ای و بین المللی است.

نقشی که المرصد هم اینک در تحولات سوریه ایفا می کند تقریبا شبیه رفتار رسانه ای بنگاه بی بی سی و شرکت تامسون رویترز دو رسانه بین المللی متعلق به انگلیسی ها است. هم اخبار مثبت و هم اخبار منفی. در نهایت گرایش اخبار و اطلاعات به سمت تحقق اهدافی است که گروههای مسلح سوری در صحنه میدان و هم پیمانانش در صحنه سیاسی و دیپلماتیک علیه نظام سوریه دنبال می کنند.

ویژگی اصلی این مرکز پرداختن به رویدادهای ریزبا جزئیات است که سازمان های اطلاعاتی برای تصمیم سازی در صحنه میدان بسیار به آن نیاز دارند.

این مرکز هم اینک مرجع اصلی بسیاری از تصمیم سازی ها برای کمیته های حقوق بشری سازمان ملل و سایر نهادهای حقوقی بین المللی غربی است.

عقبه حمایتی این مرکز اینتلیجنس سرویس و MI6 است که ماموریت هدایت رسانه ای و جنگ روانی رسانه های مهاجم علیه نظام سوریه در داخل و خارج این کشور را برعهده دارد.

در واقع انچه از جنگ روانی در رسانه های خارجی و منطقه ای علیه نظام سوریه مشاهده می شود متکی بر داده های این مرکز حقوق بشری است.

المرصد با ایجاد شبکه ای از افرادی که دسترسی به اطلاعات و داده دارند مجموعه ای را در پهنه وسیع جغرافیایی سوریه تشکیل داده که خوراک رسانه های خارجی جهت برجسته سازی و یا کوچک نمایی تحولات این کشور را تهیه می کند.

اما چرا ماموریت جنگ رسانه ای علیه بحران سوریه برعهده انگلیسی ها قرار گرفته است؟

در بین تمامی کشورهای جهان انگلیسی ها بواسطه تجریه استعماری خود از یک سابقه طولانی و حرفه ای رسانه ای برخور دارند و به دلیل شبکه جهانی اطلاعاتی که در اختیارشان است می توانند به نسبت سایر کشورهای خارجی فعال تر اقدام نمایند. نمونه این فعالیت پردامنه بنگاه خبرپراکنی بی بی سی است که به دهها زبان زنده دنیا فعالیت می کند. آمریکایی ها پس از جنگ جهانی دوم با اطلاع از نقش اثر گذار رسانه خاصه در مناطق بحران خیز به تاسیس نسخه مشابه بی بی سی انگلیسی تحت نام صدای آمریکا اقدام کردند.

براساس براوردی که از سود و هزینه کرد این شبکه در آمریکا صورت گرفت هیچگاه نتوانست اثرگذاری که رسانه های انگلیسی برای منافع این کشور محقق کردند بدست آورد .

از این رو آمریکایی ها ماموریت های رسانه ای خود را چه در افغانستان،‌ عراق و سوریه و فلسطین و چه در حیات خلوت روسیه برعهده انگلیسی ها گذاشتند.

رسانه های انگلیسی در ایجاد انقلابهای مخملی علیه روسیه و سایر کشورهای رقیب بسیار توانا هستند به همین دلیل پرونده ستاد جنگ روانی علیه سوریه در لندن مستقر شد و از همین شهر دستورات مربوط به راهبری رسانه ای صادر می شود.

افشاگری روزنامه گاردین در این خصوص اگرچه دیر منتشر شد اما واقعیت هایی را از پشت پرده پروپاگاندای رسانه ای پنج ساله علیه نظام و ملت سوریه را افشا کرد.

طبق این گزارش، این اقدام انگلیس برای گروههای معارض مسلح سوریه در حالی انجام گرفته است که دولت انگلیس موفق نشد پارلمان خود را متقاعد به حمایت از اقدام نظامی علیه «بشار اسد» رئیس‌جمهوری سوریه کند.

در پاییز 2013، انگلیس از طریق شکل دادن به ادراک معارضان مسلح، یکسری تلاش‌های پشت صحنه برای اعمال نفوذ در مسیر جنگ در سوریه را آغاز کرد.

این اسناد جدید که در اختیار گاردین قرار گرفته نشان می‌دهد که دولت انگلیس ظاهراً این پروژه را بعنوان راهی برای حفظ رد پای خود در سوریه تا زمانیکه مداخله نظامی انگلیس در سوریه بیشتر شود، می‌داند.

طبق این گزارش، دولت انگلیس از طریق صندوق تقابل و ثبات خود، حدود 2.4 میلیون پوند برای پیمانکاران خصوصی که از استانبول برای آنها کار می‌کنند تا از معارضان مسلح سوریه در زمینه ارتباطات راهبردی و عملیات رسانه‌ای حمایت کنند، هزینه می‌کنند.