آن دسته از پزشکان از جمله ریچارد اف. واگنر از مدرسهی پزشکی دانشگاه بوستون، گمان میکردند که قرار گرفتن در معرض آندروژن (پادشاه هورمونهای مردانه و پدر تستوسترون) به مدت طولانی، به دلیل تولید بیش از اندازهی سلولهای قرمز خون، سبب ایجاد لخته در عروق میشود.
پنج سال بعد در سال ۱۹۸۹، مقالهای در ژورنال قلب هند منتشر شد که در آن محققان نتایج پژوهش خود را که شامل ۲۱۵ بیمار هندی و ارتباط بین چین نرمهی گوش، موی گوش و بیماری سرخرگهای قلب بود، منتشر کردند. نویسندگان این مقاله در چکیدهی گزارش نوشتند، " تفاوت قابل توجهی در زمینهی وجود مو در مجرای گوش، بین مردان مبتلا به سیایدی و مردانی که دچار این بیماری نشدهاند و همگی در یک گروه سنی قرارداشتند، مشاهده شد.
ادسون ای. که تا انتهای قرن ۲۰ لیاقت و برتری خود را ثابت نکرده بود، پژوهش خود را در نسخهی ماه ژوئن ۲۰۰۶ ژورنال امریکایی آسیبشناسی پزشکی قانونی منتشر کرد. ادستون ۵۲۰ کالبدشکافی را مطالعه میکند و بیامآی (شاخص تودهی بدنی)، وزن طحال، موی گوش، چین نرمهی گوش، علت مرگ، چاقی، ضخامت چربی شکمی، و شش ویژگی دیگر را ارزیابی میکند. بعد از بررسی اعداد " مشخص میشود که ایالسی (چین لالهی گوش) به شدت با سیاِیدی هم در مردان و هم در زنان مرتبط است (p
دیدگاه تان را بنویسید