خانم وزیر اصل ماجرا را همه می دانیم!

مرضیه وحید دستجردی، اولین وزیر زن جمهوری اسلامی را می‌توان یکی از چهره‌های خاص دولت دهم ارزیابی کرد. چه از آن موقعی که معرفی‌اش به عنوان یک وزیر زن همه را متعجب کرد و چه عملکردش در دوساله اخیر که همواره بیش از وزرای مرد این وزارتخانه مورد توجه قرار گرفته است. به گزارش خبرنگار اجتماعی «فردا» ، سوابق متعدد وی در حوزه بهداشت و درمان کشور، مسئولیت‌های او در سازمان‌ها، دانشگاه‌های علوم پزشکی و همچنین نگارش چندین کتاب تخصصی حکایت از تجارب و سوابق قابل قبول وحید دستجری داشت ضمن آنکه سابقه دو دوره‌ای نمایندگی مجلس نیز موجب شد تا نمایندگان در جهت همراهی با دولت به او رأی اعتماد بدهند. دوران وزارت وحید دستجردی اما با اتفاقات بسیاری همراه بود تا موجب شود دوران وزارت خانم وزیر پرکار و پرمشغله‌ای باشد. مدیریت بحران آنفلوآنزای خوکی، معوقات مالی بیمارستان‌ها، داروخانه‌ها، بیمه‌ها و... و ادغام دانشگاه‌ها و آزمون‌های دستیاری از جمله چالش‌هایی است که خانم وزیر با آن‌ها دست و پنجه نرم کرد. جسارت خانم وزیر و تابوهایی که شکسته شد عملکرد خانم وزیر هرچه که بود، با همه آرای مثبت و منفی وجهه غالب‌تر و متمایزی داشت که در اظهار نظرهای وی نمایان بود که بی‌شک می‌توان برخی از اظهارات مرضیه وحید دستجردی را ماندگار و جریان ساز قلمداد کرد. این اظهارات از طرفی با توجه به اینکه از جانب وزیر بهداشت عنوان می‌شد در حوزه سلامت و جامعه تأثیرگذار بود و از طرفی سایر سازمان‌ها و دستگاه‌های متولی را وارد چالش جدیدی می‌کرد که در بعضی موضوعات هنوز هم ادامه دارد. آلودگی آب تهران به نیترات و اعلام خطرناک بودن کیفیت آب برای سلامت زنان باردار و کودکان از جمله همین اظهارات است که بحث در مورد آن هنوز هم ادامه داشته و مسئولین استانداری، سازمان آب و... هنوز برسر تکذیب و رد آن با چالش جدی روبر هستند. در کنار همه پنهان کاری‌های گذشته توسط مسئولین کشور در نهاد‌ها و دستگاه‌های مختلف کشور خانم وزیر را می‌توان از اولین مقامات رسمی کشور دانست که موضوع زنان ویژه را بدون هرگونه رودربایستی با عنوان زنان روسپی مورد اشاره قرار داد. وزیر بهداشت از افزایش ابتلا به ایدز آنهم از طریق روابط جنسی سخن گفت. وحید دستجردی زنگ‌های خطر را به صدا درآورد و روابط جنسی خارج از چارچوب در بین جوانان را به عنوان یکی از عوامل اصلی شیوع ایدز عنوان کرد.

مرضیه وحید دستجردی، وزیر بهداشت پا را فرا‌تر از این هم گذاشت، این بار او تولید کنندگان مرغ و تخم مرغ را مخاطب قرار داد و از بکارگیری غیر مجاز آنتی بیوتیک‌ها در تولید انتقاد کرد تا نشان دهد در بیان جسورانه انتقادات خود کمتر ملاحظه‌ای را دخیل می‌کند. همه این اظهارات علاوه بر اینکه جسارت خانم وزیر را نشان می‌دهد، موجب شد تا بسیاری از تابوهای ایجاد شده نیز از بین برود،این تابوشکنی‌ها یک تأثیر دیگر هم داشت و آنهم افزایش مطالبه از وزیر بهداشت در موضوعات مربوط به حوزه سلامت و بهداشت و درمان بود تا نشان دهد دستجردی در چالش‌های پیش روی وزارت بهداشت چگونه عمل خواهد کرد؟ رهاکردن بیماران در بیابان و خانم وزیر به دنبال کشف توطئه خبر خیلی زود منتشر شد؛ دو بیمار که توسط کادر اورژانس در بیایان‌های حاشیه شهر‌‌ رها شده بودند و عکس‌ها و اطلاعات منتشر شده نشان می‌داد که نام یک بیمارستان دولتی در این بین مطرح است و بدین جهت وزارت بهداشت وارد یک چالش جدید و البته بزرگ شد که خانم وزیر را در معرض یک آزمون جدی قرار می‌داد. تکان دهنده بودن خبر و پوشش گسترده رسانه‌ها موجب شد تا مجلس، کمیسیون بهداشت و کار‌شناسان و صاحبنظران واکنش گسترده‌ای را به موضوع داشته باشند و یک بار دیگر بحث‌های مربوط به عدالت اجتماعی و شعار‌های مطرح شده توسط دولتهای نهم و دهم یکبار دیگر زنده شود. با این همه عکس العمل وزارت تحت مدیریت خانم وزیر تنها یک چیز بود و آنهم سکوت بود. وزارت بهداشت تنها سکوت کرده بود و علیرغم همه حساسیت‌های ایجاد شده هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌داد، هرچند نمایندگان مجلس و به خصوص کمیسیون بهداشت قول پیگیری موضوع را مطرح کرده بودند. این واکنش مجلس در حالی بود که اظهارات شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت از‌‌ همان ابتدا راه فرار را نشان همکاران خود در این وزارتخانه می‌داد نشان می‌داد و حکایت از انتظاری داشت تا مجلسی ها ببینند وزارت بهداشت چه موضعی را در این خصوص اتخاذ خواهد کرد. وی به رسانه‌ها گفته است: هنوز درباره خبر رهاسازی ۲ بیمار از یک بیمارستان در کنار اتوبان اطلاع دقیق نداریم. بعید است واقعیت داشته باشد و بیشتر به نظر می‌‌رسد یک جوسازی سیاسی علیه وزارت بهداشت در جریان است. دیگر اعضای کمیسیون بهداشت نیز علاوه بر زشت دانستن این اقدام برخورد با خاطیان را نیز یادآور می‌شدند و غالبا نام وزارت بهداشت را تنها به عنوان نهاد ارائه کننده گزارش حادثه یادآور می‌شدند و سخنانی شبیه آنچه رئیس کمیسیون مطرح کرده بود را نقل می‌کردند. در ‌‌نهایت سکوت وزارت بهداشت نیز شکسته شد، برخورد با خاطیان جزء اولین اولویت‌های مطرح شده توسط خانم وزیر بود هرچند وی از‌‌ همان ابتدا حادثه را مشکوک توصیف کرد و مدعی شد افرادی قصد دارند تا عملکرد وزارت خانه‌اش را زیر سوال ببرند. کار به جایی رسید که وزیر بهداشت کل موضوع را نیز تکذیب کرد و توپ را به زمین نهاد‌های امنیتی و اطلاعاتی انداخت تا عاملان اصلی حادثه را که قصد توطئه بر علیه این وزارت خانه را داشته‌اند شناسایی کنند. مرضیه وحید دستجردی مدعی شده است: این ماجرا اقدامی از پیش طراحی شده توسط گروهی متخلف و خرابکار در اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) است. وی همچنین گفته است: تکذیبیه من درباره این ماجرا، تکذیب نحوه بیان این موضوع در برخی سایت‌ها بود.

وزیر بهداشت تأکید کرده است: پس از آگاهی از این ماجرا و پیگیری آن مسجل شد که این اقدام خلاف را گروهی احتمالا با نقشه و انگیزه‌ای خاص انجام داده‌اند. بدین ترتیب سیاست سکوت وزارت بهداشت با تئوری توطئه عوض شد تا خانم وزیر بی‌آنکه وزارت خانه تحت مدیریت‌اش مسئول ماجرا و مخاطب بحث‌های مربوط به عدالت اجتماعی در نظام سلامت بداند موضوع را امنیتی و اطلاعاتی عنوان کرده باشد. ابهامات و سوالاتی که متوجه وزیر بهداشت است فارغ از اینکه رفتار وزارت بهداشت و خانم وزیر در این رویداد تا چه اخلاقی و در جهت منافع مردم بوده است باید گفت اصل موضوع نه‌‌ رها کردن این دو یا سه بیمار در حاشیه شهر است و نه امنیتی شدن موضوع! خانم وزیر باید بداند که مانند بیمارستان امام خمینی بسیار است، وضعیت در شهرهای غیر از تهران بد‌تر هم هست. این دو بیمار هم تنها نیازمندان جامعه نبوده و نیستند. بعید است که ایشان این مسائل را نداند و آمار مردمی که از هرگونه پوشش بیمه‌ای محرومند را نداشته باشد. وزیر بهداشت فقط کافی است سری به بیمارستان‌های کشور بزند تا متوجه شود یک بیمار چگونه در یک بیمارستان دولتی پذیرش می‌شود؟ وزیر بهداشت حتما این‌ها می‌داند و به خوبی بر تفاوت بین بیمارستانهای خصوصی و دولتی آگاه است. خانم وزیر، امیدواریم هرچه زود‌تر توطئه طرح ریزی شده بر علیه وزارت خانه‌تان بر ملا شده و شکست بخورد ولی این تازه اول ماجرا است. کاری که وزیر و وزارت خانه بهداشت انجام داده جز فرافکنی نام دیگری ندارد چون اصل ماجرا را همه می‌دانیم... خانم وزیر جسارت شما را بیش از هر قشری همین پا برهنه‌هایی لازم دارند که با و یا بدون توطئه در بیابان‌‌ رها شده‌اند یا اصلا جرأت ندارند که سراغ بیمارستان را بگیرند... راستی خانم دستجردی اگر کسی پول نداشته باشد و بیمه‌ای هم در کار نباشد چه باید بکند؟