شاعر شمع‌دانی‌ها

احمدرضا احمدی امروز 83 ساله شد. بسیاری سادگی را  راز ماندگاری شعر احمدرضا احمدی می‌دانند. احمدرضا احمدی از شاعران پیش‌رو دهه‌ 40 و جزو کسانی است که به شاعران حجم‌گرا معروف شدند و شعر از نوعی دیگر را نوشتند. دهه‌ 40، روزگار پیشرفت و پیشاهنگی شعر نیمایی بود و گروهی از جوانان مانند احمدرضا حمدی، یدالله رؤیایی و بهرام اردبیلی به شاعران حجم‌گرا معروف بودند، آن‌ها شعر کلاسیک را دوست نداشتند و از فضای شعر کلاسیک و نیمایی سر باز می‌زدند و نگرش فرم‌گرایانه به شعر داشتند. مانیفستی را نیز به نام شاعران حجم منتشر کردند که در آن بر اهمیت فرم و موسیقی درونی شعر تأکید کردند. برخی از این جریان جدا شدند و احمدرضا احمدی از بازماندگان این جریان است. احمدرضا احمدی شاعری مدرن است و شأن و موقعیت خاص خودش را دارد که با جریان شعری امروز متفاوت است. احمدرضا احمدی در شعرهایش حرف‌های چندان تازه‌تری را نمی‌زند؛ بلکه با چیدمان خاص خودش و حرف‌هایی که برگرفته از زندگی، روزها، گل‌ها و شب و روز است، فضای خاص سیالی را به مخاطب عرضه می‌دارد. او حرف‌های گذشته را به گونه‌‌  تازه‌تری بیان می‌کند و نگرشش به فضای سیال شاعرانه برگرفته از گذشته است.

حقیقت دارد/ تو را دوست دارم/ در این باران/ می خواستم تو/ در انتهای خیابان نشسته باشی / من عبور کنم/ سلام کنم.