سبزعلیپور: تکمیل ۶۰۰ هزار واحد نیمه تمام واقعی نیست
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران گفت: وقتیکه غالب شرکتها و واحدهای تولید ورشکست شده و یا با حداقل ظرفیت کار میکنند، ادعای تکمیل ۶۰۰ هزار واحد نیمه تمام نمی تواند درست باشد.
خبرگزاری تسنیم: محمدرضا سبزعلیپور اقتصاددان و رئیس مرکز تجارت جهانی ایران به سخنان جناب آقای روحانی که روز گذشته در مراسم ۲۲ بهمن ایراد گردید واکنش نشان داد و طی یادداشتی به قلم خود، نقدی جدی بر سخنان ایشان را وارد دانست و صریح و شفاف نوشت: عشق و علاقۀ نگارنده به میهن و ملت و همچنین اهمیت اقتصاد ایران برای حقیر، موجب شد تا اینجانب سخنرانی روز گذشته جناب آقای روحانی را بطور کامل گوش داده و جسارت کرده کلمه به کلمه گفته‌های ایشان را مورد واکاوی قرار داده و نقد و تحلیل خویش را در این خصوص به رشته تحریر درآورم تا شاید مفید به فایده باشد. روز گذشته جناب آقای روحانی در مراسم ۲۲ بهمن مشارکت نمود و بعنوان رئیس جمهور ایران اسلامی، برای ملت ایران سخنرانی کرد. توقع بر این بود تا رئیس جمهور محترم سخنانی در جهت منافع ملی، درست، منطقی، عاری از شعار و وعده و در جهت اتحاد و دلگرمی عام و خاص و تمامی سلایق و جناح‌ها بر زبان خویش جاری سازد، اما هر چه گوش کردم متأسفانه چندان تفاوتی بین سخنان کلیشه‌ای و همیشگی ایشان با سخنرانی وی در مراسم ملی ۲۲ بهمن ندیدم و همین موضوع اینجانب را مکدر و نسبت به آینده نگران کرد. آقای روحانی
روز گذشته در سخنرانی خود به مواردی اشاره کرد که نگران کننده و سوال برانگیز بود و در مدتی که این تریبون در اختیارشان بود همه جانبه سعی نمودند تا خود را ناجی کشور، دولت تدبیر و امید را بهترین و موفق‌ترین دولت تاریخ ایران، سایر قوا و دستگاه‌های دیگر نظام را مقصر در دلنگرانی‌های مردم، تمام موفقیت‌ها و برتری حال حاضر ایران در جهان، همچنین پیشرفت‌های نظامی، فضایی، عمرانی و... ده‌ها موارد دیگر را حاصل مدیریت و دستاورد دولت خویش در اذهان مردم ایران و جهان القا نمودند و دست آخر بنابه دلایلی نامشخص به یاد اصل ۵۹ قانون اساسی افتاده و مجدداً بحث همه پرسی و رفراندم را در جامعه مطرح نمودند. سخنان آقای روحانی را باید به چند بخش تقسیم نمود تا تفکیک شده راجع به هر بخش سخن گفت و آن سخنان را بخوبی تحلیل نمود. از جمله: بخش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، بین الملل و نظامی که عمده سخنان ایشان مربوط به مسائل اقتصادی بود. آقای روحانی در سخنان خود، خطاب به بخش خصوصی اظهار داشتند که این بخش باید در کنار دولت و نهاد‌های عمومی تلاش مضائفی در جهت بهبود اوضاع و پیشرفت کشور انجام دهد، اما ایشان نفرمودند که منظورشان از بخش خصوصی کیست و
چیست؟ زیرا اصلاً دولت بخش خصوصی را به بازی نمیگیرد و از همین بخش خصوصی موجود نیز فقط تَن نحیفی باقی مانده که دیگر یارای کشیدن خود را هم ندارد پس چطور میتواند جور دولت را کشیده و حلال مشکلات کشور باشد؟ چرا در سخنرانی هایتان از این بخش به نیکی و بعنوان یکی از ستون‌های اصلی کشور یاد میکنید، اما به محض اینکه از پشت تریبون پایین می‌آیید، این بخش مهم را فراموش کرده و همه در‌ها دولتمردان را به روی شان می‌بندید؟ سپس ایشان به موفقیت‌های دولت خود اشاره نمودند و گفتند: اقتصاد امروز ایران هجدهمین اقتصاد جهان میباشد و جذب ۳۲ میلیارد سرمایۀ خارجی را هم به معنای اعتبار و رشد ایران اعلام نمودند؟! اینکه ایران بالقوه و به لطف داده‌ها و نعمات خدادادی، یکی از ۲۰ قدرت برتر اقتصادی جهان میباشد بر کسی پوشیده نیست، اما در حال حاضر اقتصاد ایران بالفعل در چه رتبه‌ای قرار دارد و چندمین کشور جهان میباشد؟ چرا فقط نشسته و پُز قدرت بالقوۀ اقتصادی ایران را میدهید؟ لطفاً بفرمائید چه زمانی قدرت اقتصادی ایران را با تدبیر و مدیریت صحیح دولت معززتان آنهم در عالم واقعیت از قوه به فعل مبدل میکنید؟ ضمناً کدام ۳۲ میلیارد دلار سرمایۀ خارجی را پس
از برجام جذب کرده اید و این مبلغ در کدام پروژه‌ها سرمایه گذاری شده؟ پس چرا چندان کارخانه و پروژه‌ای که در دست ساخت باشد دیده نمیشود؟ بالاخره ۳۲ میلیارد دلار کم پولی نیست پس آثار آن باید بوضوح در کشور مشاهده شود که تصور نگارنده براین است در این اعداد و ارقام سهواً اشتباه فاحش و بزرگی رخ داده است. پس این سخن ایشان که در یک سال گذشته بیش از همه سال‌های دیگر سرمایۀ خارجی جذب کرده ایم قابل تأمل و بحث میباشد. رئیس جمهور در سخنان خود به برتری ایران در تولید برخی کالا‌های مهم و استراتژیک اشاره نمود و ایران را جزء اولین‌ها در منطقه و حتی در جهان نام برد؟! بطور مثال: امروز ظرفیت تولید ما در فولاد ۳۲ میلیون تن است که یک قدرت بزرگ در فولاد هستیم. در پتروشیمی قدرت بزرگی هستیم. ۶ طرح بزرگ را امسال افتتاح کردیم. امسال برای اولین بار در تولید و استخراج گاز در پارس جنوبی از قطر پیشی گرفتیم. حقمان را در بازار نفت پس گرفتیم و مهار تورم را ادامه دادیم. در گندم و گازوئیل به خودکفایی رسیدیم و صادر میکنیم. سال آینده در بنزین هم به خودکفایی میرسیم. تولید شکر ما ۱ میلیون و ۱۳۰ هزار تن بوده، امسال رسیدیم به ۱ میلیون و ۹۰۰ هزار
تن. سپس فرمودند که در سایر محصولات هم در چنین وضعی هستیم. امسال در صنعت ۶۰۰ هزار واحد نیمه تمام را به اتمام رساندیم؟! ۲۰۰ هزار شغل در سایه اینترنت و پهنای باند و موبایل‌های نسل سوم و چهارم ایجاد کردیم. پیشرفت‌های صنعتی زیادی هم داشته ایم. و... ده‌ها مورد دیگر در این ارتباط باید تصریح نمود که گفتن این سخنان و دادن این آمار‌ها به مردم عادی شاید معترضی نداشته باشد و چه بسا عوام را خوشحال و برای سخنران کف و سوت هم بزنند، اما نکتۀ مهم اینجاست که پس از پایان سخنرانی، تازه آنالیز و تجزیه و تحلیل این اظهارات توسط صاحب نظران برجسته سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی آغاز میگردد و آنجا مشخص میشود که این سخنان و آمار‌ها چه مقدار اذهان داخلی و خارجی را اقناع کرده است. در حال حاضر بدلیل مشکلات اقتصادی، غالب کارخانجات کشور منجمله فولادی‌ها و پتروشیمی‌ها با بحران روبرو میباشند و باید دردشان را هم درمان کرد، پس با این اوضاعی که دارند نمیتوانند برای ایران رتبۀ بالایی در جهان کسب کنند؟! تازه اگر در این زمینه‌ها هم کشورمان صاحب قدرت شده باشد، قطعاً حاصل زحمات دولت تدبیر و امید نبوده و مجموعه‌هایی همچون ذوب آهن اصفهان، فولاد
مبارکه و ده‌ها صنایع بزرگ فولاد خصوصی و همچنین واحدهای برجستۀ پتروشیمی، هیچیک طی ۴ سال گذشته به بهره برداری نرسیده اند؟! ضمناً تا جایی که ذهن نگاره یاری میکند در سال ۹۶ به جزء "مجموعه خلیج فارس که آنهم پالایشگاهی بود که توسط سپاه پاسداران ساخته شد نه پتروشیمی، چندان مجموعۀ دیگری در زمینه پتروشیمی در استان‌های کشور افتتاح نگردیده است، فقط هر از چندگاهی میشنویم که چند فاز در پارس جنوبی و چند طرح پتروشیمی در همان منطقه افتتاح شده که حداقل برای ما قابل رؤیت نبوده و صحت و سقم آن هم با خداست. اینکه میفرمائید حقمان را در بازار نفت پس گرفتیم، مگر حق ایران بزرگ آنهم صاحب چهارمین ذخایر نفتی جهان چقدر میباشد؟ آیا حق ما فقط صادرات ۲ الی ۵/۲ میلیون بشکه در جهان است؟ آیا فروش این ۲ میلیون بشکه نفت که تازه طبق گفتۀ چند روز پیش وزیر نفت دولت دوازدهم، تمام پولش هم به ایران برنمی گردد، اینقدر جنابعالی را خوشحال و راضی کرده است؟ اگر سری هم به بازار بزنید آنموقع متوجه میشوید که آیا تورم کنترل شده یا روز به روز قیمت‌ها در حال رشد میباشند، با توجه به افزایش وحشتناک نرخ ارز، قیمت سایر کالا‌ها نیز سیر صعودی به خود گرفته است.
در ضمن ما هنوز پول کشاورزان عزیز و گندم کاران را نمیتوانیم تسویه کنیم و هنوز از خارج گندم وارد میکنیم، آنوقت چه شد که به یکباره هم خودکفا شدیم و هم صادرکنندۀ گندم؟ شما را بخدا آمار‌های درست و واقع بینانه‌ای به ملت ایران ارائه دهید. در ضمن وقتیکه غالب شرکتها و واحدهای تولید ورشکست شده و یا با حداقل ظرفیت کار میکنند، پس چطور ادعا میکنید که امسال در صنعت ۶۰۰ هزار واحد نیمه تمام را به اتمام رسانده اید؟! شما را بخدا کمی بر روی این اعداد تأمل کنید، مگر تکمیل و راه اندازی ۶۰۰ هزار واحد شوخی است؟ اگر این تعداد واحد تکمیل و راه اندازی شده پس باید میلیون‌ها شغل ایجاد میگردید، یا شاید همۀ این واحدهای تولیدی و صنعتی با ربات کار میکنند نه با کارگر! البته جای شکرش باقی است که ریاست محترم جمهوری در بین سخنانشان حداقل اعتراف کردند که در تصمیم گیری و بیان واقعیت رو راست نبوده و با شفافیت با مردم صحبت نکرده اند؟! و باز هم اعتراف نیمچه نیمه‌ای کردند و گفتند که در زمینه بانک، مالیات و بودجه‌ریزی با عقب ماندگی و کاستی مواجه هستیم که باید آن‌ها را هم جبران کنیم. بالاخره دست به دعا برداشتیم که در بین این همه تعریف و تمجید و
خودستایی، بالاخره به کمبودی هم اشاره نمودند. در ارتباط با افتتاح ۱۰ هزار میلیارد تومان طرح و پروژه آنهم در یک روز و در یک استان و اتصال ۵ استان کشور به ریل سراسری قطار و همچنین اضافه شدن ۱۰۰۰ واگن باری و ۴۶۷ کیلومتر ریل و یا ایجاد ۷۰۰ هزار شغل در سال قبل و به همین میزان در سالجاری، بحث بسیار داریم که اشاره به تک تک آنان از حوصله خوانندگان این یادداشت خارج میباشد. در بُعد سیاسی نیز آقای روحانی به مواردی اشاره نمودند که مهمترین آن‌ها بشرح زیر بود: باید در سال آینده که چهلمین سال انقلاب اسلامی است وحدت و اتحاد ملی را بیش از گذشته باشیم. طی چهار دهۀ گذشته برخی را از قطار انقلاب پیاده کردیم که می‌توانستیم پیاده نکنیم و امروز باید همه را دوباره به سوار شدن به قطار موفقیت و پیروزی انقلاب دعوت کنیم. ما امروز در سرزمین مان نیاز به همه اصولگرایان، اصلاح‌طلبان، اعتدال‌گریان و همه ملتی که اعتقاد به قانون اساسی دارند، داریم. از همه نهاد‌ها و ارگان‌ها از مجلس و شورای نگهبان میخواهم راه انتخابات را سهل کنند. اگر جناح‌ها در مسئله‌ای با هم اختلاف دارند، دعوا و شعار ندارد باید به اصل ۵۹ قانون اساسی مراجعه کنیم. در این
خصوص باید خدمت آقای روحانی عرض کنم که بخشی از وحدت و اتحاد در کشورمان برعهدۀ حضرتعالی و دولت محترمتان میباشد، اینکه جنابعالی از همه توقع اتحاد و وحدت داشته باشید، اما خودتان همه را دفع کنید هرگز به نتیجه نمیرسیم پس اولین قدم را خودتان باید بردارید، یا اگر میفرمائید که برخی را از قطار انقلاب پیاده کردیم قطعاً منظورتان این است که برخی را از قطار انقلاب پیاده کرده اند. صد در صد منظور و خطاب تان به دیگران است نه به خودتان. اما نگارنده حقیر خدمتتان عرض میکنم که همین امروز و بواسطه کم محبتی و کم لطفی حضرتعالی و دولتمردان محترمتان، جمع زیادی از مردم و حتی هواداران خودتان از مسئولین و از حاکمیت دلخور میباشند و چه بسا اگر این رویه به همین منوال ادامه پیدا کند شاید از قطار انقلاب هم پیاده شوند، پس تا دیر نشده تغیری در سیاست‌ها و برخورد‌های خود و دولتمردان تان بوجود آورید تا کسی از قطار و هواخواهی حاکمیت پیاده نشود، در ضمن اینکه تعدادی از دوستان ما آنهم بدلیل اختلافات سیاسی و جناحی از مناصب دولتی دور شده و فعلاً پست مهم دولتی ندارند معنی اش پیاده شدن از قطار انقلاب نیست، زیرا با کمی درایت و "آشتی ملی" که دور از ذهن
نیز نمی‌باشد، مجدداً همگی گذشته را فراموش و دوباره سوار قطار خواهند شد پس به فکر مردم عادی باشید که اگر از قطار انقلاب و نظام پیاده شوند چه بسا دیگر مجالی برای سوار شدن مجددشان بوجود نیاید. همچنین فرمودید که ۴۰ سال کینه و دشمنی بس است کینه‌ها را رها کنیم. این گفته شما را می‌ستایم، بله کینه ورزی و دشمنی چیز خوبی نیست و همه باید از آن دوری کنیم، اما از آقای روحانی سوال میکنم آیا خودتان از کینه و دشمنی به دور بوده اید و به کسی کینه و در حق کسی کم لطفی نکرده اید؟ قطعاً پاسخ تان مثبت میباشد، یعنی حتماً از دستتان در رفته و در جایی بر علیه کسی کینه ورزی هم کرده اید، بالاخره معصوم که نیستید. شما هم بندۀ خدایی هستید که احتمال خطا و گناه دارید. پس برای تمام شدن کینه، اگر فی الواقع از صمیم قلب تان درخواست پایان کینه ورزی را دارید، برازنده است تا اولین قدم را خودتان بردارید تا دیگران نیز دنباله رو ریاست محترم جمهوری شود. در ضمن نمیدانم چرا جناب آقای روحانی دوباره یاد رفراندم افتاده و مجدداً این بحث را مطرح کردند، احتمالاً ایشان برنامه‌هایی در سر دارند که قطعاً نیاز به رفراندم دارد فلذا از همین رو زمزمۀ آنرا به راه
انداختند. باید صبر کنیم و ببینیم که چه اتفاقی در آینده رخ خواهد داد. در بُعد اجتماعی نیز رئیس جمهور محترم به موارد دیگری اشاره نمودند، از جمله: در علم، فرهنگ و بهداشت در بهترین شرایط در منطقه هستیم، ضمناً مخارج مردم در بهداشت را از ۳۶ درصد به ۷ درصد کاهش دادیم. نگارنده به این شوی تبلیغاتی جنابعالی نقد جدی دارم که فقط در یک جمله عرض میکنم و آن اینکه سری به بیمارستان‌های دولتی بزنید آنوقت متوجه میشوید که "روحانی کر" و "بیمۀ سلامت" طرح موفقی بوده اند یا شکست خورده؟ قطعاً هزینۀ مخارج درمان در مراکز خصوصی سر به فلک میزند و در مراکز دولتی نیز بیش از این اعداد و ارقام میباشد، پس فقط دعا میکنم تا هرگز مریض نشوید و گذرتان به بیمارستان‌ها نیافتد که در آن صورت شاید به مسئول درمان کشور و رئیس جمهور معزز نفرین کنید. ضمناً چنانچه خودمان اخلاق اسلامی را رعایت کنیم قطعاً رسانه‌های ما هم اخلاق خوش اسلامی را در پیش خواهند گرفت و نه امید و نشاط واهی بلکه مردم عزیزمان را از صمیم قلب و به درستی به آینده دلگرم خواهند نمود. در زمینۀ نظامی و دفاعی نیز با افتخار فرمودید که امروز ما ناوچه و هلی‌کوپتر و تانک و این موشک و آن موشک و
هوا به زمین و زمین به هوا و... و همچنین رادار و ماهواره و ماهواره بَر را خودمان میسازیم. جناب آقای روحانی، طوری از قدرت نظامی و صنایع دفاعی ایران سخن به میان آوردند که اولاً دنیا را به وحشت انداختند، زیرا آنچنان فرمودند که این موشک و آن موشک را میسازیم که قطعاً از فردا آمریکا و اروپا همین سخنان ایشان را دستمایۀ حملات لفظی به ایران میکنند. طوری از ساخت ادوات نظامی سخن گفتند که انگار ایران فقط تجهیزات نظامی و ادوات جنگی میسازد و بس. حال اگر از این سخنان بگذریم، نحوۀ بیان ایشان طوری بود که یعنی در زمان ریاست جمهوری من و در دولت بنده این همه قدرت بدست آورده ایم. ذکر چند نکته ضرروری است که اولاً توان نظامی و پیشرفت صنایع دفاعی ما مرهون تلاش‌های شبانه روزی عزیزان ارتشی و سپاهی آنهم طی بیش از سه دهه میباشد نه طی چهار سال. ضمناً اگر خاطر مبارک تان باشد سال گذشته شما بحث دولت با تفنگ و بی تفنگ را مطرح کردید و چندی بعد هم این بحث توسط مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی با حمایت دولتمردان جنابعالی مطرح شد که "دنیای فردا دنیای گفتمان‌ها است، نه دنیای موشک ها" پس با زور موشک نمیتوان کار‌ها را جلو برد؟! اما حالا چه شده که
این دستاورد‌ها و قدرت نظامی را افتخار خود میدانید و با آن‌ها عکس سلفی میگیرید. محض استحضار و جهت یادآوری باید خدمت آقای روحانی عرض کنم که ۲۲ بهمن یک مراسم ملی است و شایسته بر این بود تا حضرتعالی بدون تعریف و تمجید از خود و دولت تان با دید ملی به مسائل می‌پرداختید و دستاورد‌های ۴۰ سال گذشته را به نام خود ثبت نمی‌کردید و ایران را عاری از مشکل و مدینه فاضله جلوه نمیدادید، اما متأسفانه جنابعالی مراسم ۲۲ بهمن را یک کمپین بزرگ انتخاباتی تصور کردید و باز هم از خود تعریف نمودید و فقط شعار و وعده سر دادید. حضرتعالی همیشه خودتان را محق میدانید و همه را مقصر قلمداد میکنید و دولت خود را بی تقصیر. چندی پیش نیز راجع به اعتراضات خیابانی طوری سخن گفتید که انگار همه آنان طرفدار شما بوده و بواسطۀ دلخوری از عملکرد سایر قوا و دستگاه‌ها به خیابان ریخته بودند. بار‌ها فرمودید که مشکلات معترضین اقتصادی نبوده و دائماً سعی کردید تا تقصیر را به گردن دیگران بیاندازید. در صورتیکه خودتان هم بخوبی میدانید که دلخوری و ناراحتی مردم غالباً اقتصادی بود (از مشکل مؤسسات مالی اعتباری ورشکسته بگیرید تا گرانی و بیکاری و......)، اما نمیخواهید
بپذیرید که دلیل اعتراضات اقتصادی بوده، چون اگر بپذیرید در آن صورت این بحث پیش می‌آید که پس دولت جنابعالی طی چهار سال و نیم گذشته چه دسته گلی بر سر ایران و ایرانی زده است که زیبنده شما نیست. البته دیروز هم طوری سخن می‌گفتید که انگار تمام این ملت نه بخاطر ۲۲ بهمن بلکه فقط برای شما به خیابان‌ها آمده بودند. درکل اعتماد به نفس جنابعالی ستودنی است. درست است که رئیس‌جمهور محترم در سخنان روز گذشتۀ خود باز هم درباره محاسن و اقدامات دولت تدبیر و امید صحبت کرده و از اقدامات دولت قبلی خویش (دولت یازدهم) قاطعانه دفاع کردند، اما گذشته از تأیید و یا تکذیب گفته‌های ایشان، باید عرض کنم که انصاف این بود که آقای روحانی نیم نگاهی هم به نیازها، مشکلات و حرف دل مردم و فعالان اقتصادی می‌انداختند و به آن‌ها توجه و اشاره می‌نمودند، زیرا فشار‌های اقتصادی سال‌های گذشته و مبهم بودن آینده و زندگی مردم آنهم زیر سایه سنگین رکود، تورم افسارگسیخته و گرانی، رشد بیکاری، رشد بی در پیکر نرخ دلار و کاهش ارزش پول ملی، افزایش وحشتناک نقدینگی در جامعه و بدهی سنگین دولت به بانک‌ها و پیمانکاران، بلاتکلیفی برجام، ورشکستگی شرکتها و کارخانجات،
تحریم‌های جدید آمریکا برعلیه ایران و وجود تحریم‌های مالی و بانکی و ده‌ها مورد دیگر موجب شده تا بحث اقتصاد و مشکلات و نابسامانی‌های آن به مهمترین دغدغه و مشکل مردم تبدیل شود، که از تبعات ملموس همین نابسامانی ها، نارضایتی و اعتراضات اخیر مردم در کف خیابان‌ها بود که دل همه را به درد آورد، لکن مردم همچنان امیدوار و منتظر فعالیت‌های دولت دوازدهم برای بهتر شدن شرایط اقتصادی و ارتقاء سطح معیشت زندگیشان هستند. همچنین پایبند بودن دولت به تعهداتش، مسئله مهم دیگری است که مردم روی آن تأکید بسیار دارند و از رئیس جمهورشان می‌خواهند که اگر قولی به مردم داده حتماً آن را انجام دهد و به تمام وعده هایش وفادار باشد تا مردم فرق این دولت با دولت پیشینرا قلباً احساس کنند، درغیر اینصورت بابت عدم اجرای وعده‌های داده شدۀ خویش حداقل شجاعانه از مردم ایران عذرخواهی کرده و رک و راست دلایل عدم اجرا و یا موانع موجود بر سر راه آن‌ها را به ملت شریف ایران بگوئید، اما به عینه می‌بینیم که نه تنها از عذرخواهی خبری نبوده و نیست بلکه خیلی شجاعانه از کار‌های نکرده و وعده‌های محقق نشدۀ خویش نیز راضی بوده و بجای سخنان مهربانانه، متأسفانه پس از
گذشت چهار سال و نیم باز هم وعده و شعار میدهند و با استفاده از کلماتی همچون (باید انجام شود، باید انجام دهند، انشاالله انجام میدهیم، قطعاً در آینده حل میشود، و کلاً مردم را به آینده حواله دادن) ملت شریف ایران را دلخور میکنند؟! درکل گفتن این جمله که ایران "هیجدهمین اقتصاد جهان است" رضایت برانگیز نیست و مشکلات مردم را حل و فصل نخواهد کرد.
دیدگاه تان را بنویسید