خبرگزاری فارس: در پی درج گزارشی با عنوان «تولید یک محصول استراتژیک پتروشیمی در بزرگترین تولیدکننده PVC ایران متوقف شد»، ابراهیم چگینی مدیر روابط عمومی پتروشیمی اروند در واکنش به این خبر گفت: شرکت پتروشیمی اروند دو محصول S-PVC (سوپانسیون) و E-PVC (امولسیون ) تولید میکند که در حال حاضر تقاضای S-PVC در بازار بسیار زیاد و E-PVC بسیار کم است. وی ادامه داد: شرکت پتروشیمی اروند دو محصول S-PVC (سوپانسیون ) و E-PVC (امولسیون ) تولید می کند که در حال حاضر تقاضای S-PVC در بازار بسیار زیاد و E-PVC بسیار کم است و از آنجایی که موجودی انبار محصول S-PVC این شرکت کم و E-PVC بسیار بالا بوده و نیاز بازار داخلی را حداقل به مدت 6 ماه تامین خواهد کرد، طبق برنامه ریزی انجام شده و با توجه به محدودیت تولید VCM ( ماده اولیه تولید S-PVC و E-PVC ) پس از تامین بازار داخلی S-PVC و خروج بخشی از محصول E-PVC دپو شده در انبار شرکت، مجددا تولید واحد E-PVC کما فی السابق انجام میشود. وی افزود: لازم به ذکر است S-PVC ( پلی وینیل کلراید به روش سوپانسیون ) جهت تولید محصولاتی همچون پروفیل درب و پنجره ساختمان، لوله های آب رسانی، کف پوشها، روکش
سیم و کابل و ... و E-PVC ( پلی وینیل کلراید به روش امولسیون ) جهت تولید چرم مصنوعی استفاده میشود. پاسخ فارس: همانطور ملاحظه میشود، مدیر روابط عمومی شرکت پتروشیمی اروند نیز گزارش فارس را تایید کرده است به طوری که در این گزارش آمده بود، نداشتن مشتری EPVC و زیان ده بودن این واحد منجر به تعطیلی آن واحد شده است، در صورتی که هم اکنون EPVC مورد نیاز صنایع چرم سازی از دو کشور کره جنوبی و عربستان وارد میشود. از طرفی پس از انتشار این گزارش جمعی از کارکنان پتروشیمی اروند با ارسال نامهای به خبرگزاری فارس اعلام کردهاند، واحد تولید EPVC با ظرفیت اسمی 40 هزار تن در سال قابلیت تولید E PVC یا همان پی وی سی امولسیونی را دارد که برنامه ساخت آن در سال 82 با طرح ریزیهای دولت قبل و با توجه به نیاز مبرم کشور به این ماده و مقوله بومی سازی و رفع نیاز به کشور های دیگر طرح ریزی و شروع به ساخت شد. محصولات این واحد در حوزه ابزارهای بهداشتی ساختمانی، چرم مصنوعی، رنگ سازی، پوشش دهی فلزات که حالت پوشش پذیری در حالت عادی را ندارند و پزشکی مورد استفاده قرار دارد. حال باید گفت، این محصولات با این همه کاربرد، چرا در ایران مشتری
ندارد؟ مگر در بیش از یک دهه پیش که برنامه ساخت آن با بودجه گزاف و با اهداف راه بردی در دولت قبل در دستور کار قرار گرفت، نیاز های داخلی سنجیده نشده بود؟ و مورد دیگر اینکه آیا با گذشت بیش از یک دهه هیچ کارخانه ای که نیازمند به این محصول باشد، در ایران ساخته و شروع به کار نکرده؟ و حال این مورد نیاز داخل را به کنار بگذاریم جای سوال است که ایا برنامه ای برای صادرات این محصول با این همه کاربرد وجود نداشت؟ بنابراین بزرگترین مشکلی که منجر به تعطیلی ظاهرا موقت این واحد شده است و مشخص نیست، این تعطیلی تا چه زمانی طول کشد، عدم وجود نفرات متخصص در امر فروش در قسمت فروش داخلی و خارجی شرکت بود، این افراد تخصص و دانش کافی در مساله marketing ندارند و صرفا با توجه به سابقه کاریشان در صنعت نفت و عدم وجود سمت سازمانی مناسب خودشان این پستها را اشغال کردهاند که پیامدش وضعیت بد فروش این محصول شده است.
دیدگاه تان را بنویسید