خاوری و فرزندش در کانادا درگیر پرونده قضایی شدند

خبرگزاری تسنیم:مدیرعامل اسبق بانک ملی ایران که در ماجرای فساد ۳ هزار میلیارد تومانی، میلیاردها تومان رشوه دریافت کرد و به کانادا گریخت اکنون درگیر یک پرونده قضایی در این کشور شده است. سام میرزاهی، یکی از شناخته شده ترین توسعه دهندگان املاک در کانادا، می گوید سال گذشته زمانی که در حال انجام دو پروژه شهری لوکس در تورنتو بود، با تماس شخصی مواجه می شود که خواهان دریافت میلیون ها دلار پول از وی می شود و تهدید می کند که خانه او را خواهد سوزاند و شهرتش را از بین خواهد برد. به گزارش فایننشال پست، به گفته میرزاهی، شخصی که در آن طرف خط بوده، محمود رضا خاوری، مدیرعامل سابق بزرگترین بانک دولتی ایران بوده که از سال 2011 به اتهام مشارکت در بزرگترین پرونده کلاهبرداری در تاریخ ایران تحت تعقیب است. وی همچنین پدر شریک تجاری میرزاهی و یکی از منابع تامین سرمایه این دو پروژه شهری لوکس است. محور پرونده قضایی مطروحه مربوط به قراردادی است که بین میرزاهی و خشایار خاوری، پسر محمود رضا برای تامین مالی و ساخت 2 ساختمان و مغازه ها و رستوران های اطراف آنها در منطقه یورک ویل تورنتو منعقد شده است. خشایار در دادگاه گفته که ادعای تهدید تلفنی از سوی محمودرضا دروغ است و پرونده را از روند واقعی خود منحرف می سازد. پدر وی یک پیرمرد نرم خوی 63 ساله است که هرگز کسی را تهدید نکرده است. خشایار و برادر خوانده اش به همراه میرزاهی به عنوان مدیر در شرکت وی کار می کردند. آنها در این پرونده ادعا کرده اند که میرزاهی آنها را فریب داده است. خشایار ادعا می کند که وی از محل سود شرکت طلبکار است و به دنبال دریافت خسارت حداقل 105 میلیون دلاری و سهم در پروژه های دیگری است که ادعا می کند با میرزاهی در آنها کار کرده است. میرزاهی در دادگاه گفته خشایار و پدرش محمودرضا «به ویژه» سرمایه پروژه های یورک ویل را تامین کرده اند و بر اساس توافق اولیه تنها 50 درصد از سود این پروژه ها زمانی که آنها تکمیل شوند متعلق به آنهاست. وی می افزاید، خانواده خاوری هیچ مشارکت مالی ای در پروژه های دیگری نظیر دی وان نداشته است. وی همچنین یک دعوای متقابل مطرح و خواستار حداقل 50 میلیون دلار خسارت بابت نقض قرارداد، قصور، ارعاب، تبانی برای وارد کردن زیان اقتصادی و افترا شده است. میرزاهی می گوید: «من به توافق اولیه مان پایبندم... من هرگز از آن توافق منحرف نشده ام. من فقط باید پروژه را تکمیل کنم و شما نمی توانید قبل از اتمام پروژه بیایید و انتظار پرداخت سود داشته باشید.» میرزاهی ابتدا حدود 6 سال قبل زمانی که خانواده خاوری وی را برای انجام برخی کارهای توسعه ای در املاکشان استخدام کرده بودند، با آنها آشنا شد. میرزاهی هم مانند خاوری ها اهل ایران است و در سال 1977 در سن 6 سالگی به همراه خانواده اش به کانادا مهاجرت کرده است. خاوری ها می خواستند در بخش املاک سرمایه گذاری کنند. به نظر می رسید که توافق بی نقصی خواهد بود: خشایار و خانواده اش تامین مالی می کنند و میرزاهی با تخصصی که دارد اجرای پروژه ها را در دست می گیرد. مالکیت و سود املاک 50-50 تقسیم می شد. خاوری ها حداقل 14.2 میلیون دلار برای خرید زمین این 2 پروژه هزینه کردند. این نوع تامین مالی برای هر توسعه دهنده ای ضروری است. توسعه دهندگان معمولا برای خرید زمین از تامین کنندگان مالی خصوصی استفاده می کنند. زمانی که نوبت به هزینه های بیشتر و زمان بر تر می رسد، آنها به بانک ها مراجعه می کنند. یکی از جذابیت های کار با خاوری ها این بود که آنها می گفتند کل پروژه را تامین مالی می کنند به نحوی که لازم نیست میرزاهی به دنبال تامین مالی بانکی برود. میرزاهی می گوید: «خشایار با کمک خانواده اش سرمایه مورد نیاز برای خرید زمین ها برای توسعه و همچنین هزینه ساخت و ساز این طرح ها را بر عهده گرفت... آنها منابع مالی گسترده ای را که داشتند برای تامین مالی این پروژه ها ارائه کردند.»