پرستاری لمس درد نداشته است/ گل به جای وزیر برای پرستاران آب و نان می‌شود؟
پرستاری لمس درد نداشته است. انسان که باشی، وجدان که داشته باشی هر قدر هم که عادت کنی و بیماری ببینی باز هم دلت می لرزد از درد و رنج همنوع. بازهم طاقت نداری درد کشیدن کودک بی گناهی را ببینی که در چنگال بیکاری لاعلاج اسیر است. اصلا هر چقدر هم که دل سنگ باشی دیدن رنج انسان ها سخت است هر چند نخواهی بپذیری.
سرویس اقتصادی فردا: روزهای کودکی زود می گذرند. روزهایی که همه دختر بچه ها می خواهند پرستار و پزشک باشند و پسر بچه ها خلبان. روزهایی که پر است از آرزوهای خوب و زیبای کودکی. آرزوهایی که گاهی برای برخی تعبیر می شود و چشم که بر هم بزنی، بازی کودکانه روی تخت خواباندن همبازی ها، گرفتن نبض دوستان و ادای آمپول زدن درآوردن، به دنیای واقعی تغییر پیدا می‌کند. دنیایی که مانند روزهای خوش کودکی لطیف و زیبا نیست و پر است از فقر و بیماری و درد. دنیایی که اگر در آن بخواهی به راستی پرستار باشی باید صبور و غم خوار باشی، طاقت درد و رنج آدم ها را داشته باشی، به فقر احترام بگذاری، با لباس هایی که رنگ بیمارستان دارند لبخند بزنی و روحیه بدهی و مشکلات خانه را پشت درهای بیمارستان منتظر بگذاری تا هنگام تمام شدن شیف کاری دوباره آنها را از پشت در برداری و با خود ببری! پرستاری لمس درد نداشته است. انسان که باشی، وجدان که داشته باشی هر قدر هم که عادت کنی و بیماری ببینی باز هم دلت می لرزد از درد و رنج همنوع. بازهم طاقت نداری درد کشیدن کودک بی گناهی را ببینی که در چنگال بیماری لاعلاج اسیر است. اصلا هر چقدر هم که دل سنگ باشی دیدن رنج
انسان ها سخت است هر چند نخواهی بپذیری. روایت پرستاری در همه جای دنیا، حکایتی مشابه است. شعار و سفسطه هم در کار نیست. اگر بخواهی می توانی به راحتی برق اشک را که پنهانی در چشم پرستار به اصطلاح بد اخلاق بیمارستان می درخشد ببینی.اشکی که از سر عصبیت و شدت کار نیست. اشکی که معنای بسیاری دارد، گاهی در پشت لبخند پنهان می شود و گاهی در پشت نقاب بی تفاوتی. شاید به همین دلیل باشد که پرستاری در ایران از سال 1368 زیر مجموعه مشاغل سخت و طاقت فرسا تعریف شد که باید خدمات ویژه ای دریافت کند با این حال اما پرستاران در ایران همچنان با مشکلات تکراری و غیر تکراری دست و پنجه نرم می کنند.از عدم استخدام گرفته تا ماجرای حقوق و دستمزد و اجرایی نشدن قوانینی که هر سال برای بهبود وضعیت پرستاران تصویب می شوند و اجرا نمی شوند. مشکلات پرستاران که هر سال تکرار می شوند هنوز از یادها نرفته که 4 سال پیش محمود احمدي نژاد که به مناسبت ميلاد حضرت زينب (س) و روز پرستار در جمع پرستاران سخن مي گفت با بيان اينکه شرايط کار پرستاري در نظام سلامت کشور ارتقاي چشمگيري داشته است ازمرضیه وحيد دستجردي وزير بهداشت وقت خواست هر چه زودتر آگهي استخدام 23
هزار پرستار را که مورد نياز جامعه بهداشت و درمان کشور است منتشر کند.هر چند، پرستاران بعد از اين دستور رييس دولت و تاکيد وزير منتظر بودند تا بلافاصله اجراي آن را شاهد باشند اما نزدیک به دوماه بعد غضنفر ميرزابيگي رئيس کل سازمان نظام پرستاري با اشاره به عدم تحقق وعده احمدي نژاد گفت:از مجموع 600 هزار کادر بهداشتي که خدمات سلامت به مردم مي دهند 50 درصد پرستار و تنها 7/7 درصد پزشکان هستند. اما معاونت نظارت راهبردي رياست جمهوري با کارشکني از عملي شدن اين وعده جلوگيري مي کند! با روی کار آمدن دولت جدید نیز وضعیت پرستاران بهتر نشد که نشد.تا جایی که با گذشت 8 سال از تصویب قانون تعرفه‌‌گذاری خدمات پرستاری و ارتقای بهره‌وری، هنوز این قانون اجرایی نشده است. کار به جایی رسیده است که،مسئولان جامعه پرستاری بارها نسبت به مهاجرت پرستاران یا کناره‌گیری آنان از شغلشان به دلیل فشار کاری و کم‌توجهی مسئولان در پرداخت معوقات هشدار داده‌اند. وعده های وزیر بهداشت دولت یازدهم هم به پرستاران عملی نشد. به عنوان مثال اوایل مهر ماه سال گذشته بود که دکتر هاشمی، از به‌کارگیری 16هزار پرستار تا دو ماه آینده آن خبر داد اما این وعده با گذشت
چندین ماه عملی نشد و خود وزیر بهداشت در نهایت اعلام کرد: به‌کارگرفتن 16 هزار پرستار از طریق استخدام دولتی نخواهد بود. سیدحسن هاشمی آن روزها به ایسنا گفت: نظام سلامت کمبود‌هایی در زمینه نیرو دارد و دولت نیز به دلیل کمبودهای منابع مالی، فعلا مانع استخدام‌هاست از همین جهت پرستاران از محل طرح تحول سلامت و به شکل شرکتی به خدمت گرفته خواهند شد. تا باز هم رویای استخدام برای پرستاران بی معنا شود. دولت تدبیر و روز پرستار امسال امسال اما وزیر بهداشت و رئیس جمهور هیچکدام در مراسمی که انجمن پرستاری برگذار کرد حضور نداشتند. در واقع در مراسمی که به مناسبت میلاد حضرت زینب کبری (س) و روز پرستار صبح روز شنبه با حضور پرستاران نمونه کشور در سالن همایش های برج میلاد برگزار شد؛ دکتر قاضی زاده هاشمی به دلیل حضور در مراسمی مشابه حضور نداشت تا شایعات در باره اختلافات انجمن پرستاران با وزارت بهداشت تشدید شود. در این میان گذاشتن دسته گل جای رییس جمهور و وزیر بهداشت در این مراسم هم که کنایه آمیز به نظر می رسید بیشتر حاشیه ساز شد.
پیش از این اما، معاون پرستاری وزارت بهداشت در پاسخ به این سوال که آیا وزیر بهداشت در برنامه ای که نظام پرستاری در برج میلاد برگزار می کند حضور می یابد یا نه اعلام کرده بود که از این برنامه اطلاعی نداریم اما خود وزارت بهداشت در صدد برنامه ریزی برای برگزاری همایش روز پرستار است. مراسمی که به طور کاملا اتفاقی! همزمان با مراسم نظام پرستاری برگزار شد تا دلخوری ها میان وزارت بهداشتی ها و پرستاران را بیشتر کند. در هر حال نتیجه هم این شد که وزیر بهداشت در مراسم دیگر حضور پیدا کرد و البته در آن از برگزاری دو مراسم جداگانه برای روز پرستار گلایه کرد و با اشاره به اقدامات دولت یازدهم برای حل مشکلات صنفی و بهبود حقوق این قشر گفت: ما و شما هم عقیده‌ایم اما نمی‌دانم چرا در برخی زمینه‌ها توضیحات ما برای برخی مؤثر نیست شاید مشکل از خود ماست که نمی‌توانیم سخنان نافذ بگوییم. دکتر هاشمی گفت: برای امروز ناراحت هستم. دلم نمی‌خواست دو مجلس داشته باشید. نمی‌دانم این مباحث کی می‌خواهد درست شود. پزشکان و پرستاران حتی اگر به دنبال مطالباتشان هستند باید یک مجموعه پیوسته باشند اگر جدای از هم عمل کنیم، نه سیاست‌مداران گوششان
بدهکار خواهد بود و فکر می‌کنند ما با هم دعوا داریم و بر سر مسائل صنفی، گروهی و شخصی‌مان غائله داریم و نه مردم می‌پسندند. وزیر بهداشت همچنین درباره خبر خوب برای پرستاران در روز پرستار گفت: اگر بگویم که هر روز گرفتار این موضوع هستم که پرداختی پرستاران را به‌روز کنیم، حرف نادرستی نزده‌ام.دغدغه اصلی‌ام در حوزه پرستاری آن است که بتوانم مطالباتشان را به روز کنم و امیدواریم این موضوع تا پایان سال به سرانجام برسد. وضعیت صنفی پرستاران جز اولویت‌های وزارت بهداشت نیست در هر حال امسال هم گذشت و مساله اینجاست که این بار هم حاشیه های پررنگ تر از متن روز پرستار اجازه نداد تکلیف وضعیت استخدامی و پرداختی های پرستاران مشخص شود و در واقع هنوز هم تکلیف مشکلات هر ساله پرستاران مشخص نیست و معلوم نیست بالاخره این قشر زحمتکش که به راستی شغل طاقت فرسایی دارند، به حق واقعی خود می رسند یا خیر. از سوی دیگر کمبود پرستار برای بیمارستان ها و نبود امکانات برای آنها بیشترین ضربه را به بیماران و خانوادهایشان وارد می کند چرا که با کمبود نیرو، پرستاران خسته از کار روزانه سنگین نمی توانند آنطور که باید و شاید به بیماران رسیدگی کنند و امکان
خطای انسانی نیز بالا می رود. با این حال هنوز که هنوز است به نظر می رسد وضعیت پرستاران، کمبود نیروی پرستار در بیمارستان ها و خواسته های صنفی آنها جزئی از اولویت های اول وزارت بهداشت برای رسیدگی نیستند و برای همین است که جامعه پرستاران و به تبع آن بیماران همواره گلایه های گفته و ناگفته از وزارت بهداشت دارند.
دیدگاه تان را بنویسید