پاتک دیپلماتیک

رئیس جمهور ایران هفته گذشته با دیپلماسی خنده راهی داووس سوئیس شد و در جمع ۲۵۰۰ نخبه اقتصادی و سیاسی جهان شرکت کرد.

روحانی در جریان حاشیه و متن اجلاس داووس با رویکردی که رسانه های غربی از آن به تهاجم دیپلماتیک تعبیر کردند تلاش کرد غبار روانی تحریم ها را از روی اقتصاد ایران بزداید و با اشاره به اجرایی شدن توافق ژنو که چند روزه شده است اعتماد و اطمینان سرمایه های خارجی برای بازگشت به ایران را جلب کند که البته می گویند سرمایه ترسو است و در دنیای امروز بسیار سیال.

روحانی از عزم ایران برای حل موضوع هسته ای و سیاست تعدیل در عرصه دیپلماتیک و سیاست درهای باز ایران در عرصه اقتصاد خبر داد و در اقدامی که پیش تر تجربه آن را نداشتیم با جمعی از مدیران شرکت های بزرگ نفتی غرب دیدار کرد. اما وزیر خارجه آمریکا نیز در همین اجلاس حاضر شد و نخستین بار پس از اجرایی شدن توافق ژنو عبارت کلیشه ای همه گزینه ها روی میز است را تکرار کرد.

شاید این چیزی بود که برخی انتظارش را نداشتند. با وجود حرکت ایران در جهت محدود کردن برنامه هسته ای خود ادامه رویکرد سابق حتی با لحنی تندتر از سابق چه معنایی می تواند داشته باشد. باید گفت این بار روی سخن کری نه ایران بلکه شخص ثالث بوده است. تحریم نفتی و بانکی ساختار اصلی رژیم تحریم ها علیه ایران را تشکیل می دهند و دولتمردان آمریکا به شدت تلاش می کنند از فروپاشی این تحریم ها جلوگیری کنند.

آمریکا از آن بیم دارد که با اجرایی شدن توافق ژنو شرکت های غربی که اجباراً 2 سال است از ایران رفته اند فعالیت های خود را در این کشور از سربگیرند و بر این اساس رژیم تحریم ها از هم بپاشد. در واقع اظهارات وزیر خارجه آمریکا در اجلاس داووس پاتکی به تهاجم دیپماتیک روحانی در این اجلاس بود.

البته وی در این زمینه تنها نبود. وزیر خزانه داری آمریکا نیز همزمان با این اجلاس به شرکت های خارجی هشدار داد در معامله با ایران با احتیاط عمل کنند و از خطوط قرمز آمریکا عبور نکنند. معاون وی دیوید کوهن نیز که مسوول مستقیم اجرای تحریم ها علیه ایران است و به دلیل جدیت خود در مقابله با ایران از دولت دوم بوش در این سمت باقی مانده است تاکید کرده است: «ایران برای انجام تجارت آزاد نیست و شبکه گسترده ای از تحریم های پیچیده علیه ایران همچنان پابرجاست».

به هر ترتیب مقامات آمریکایی قصد دارند با ایجاد جو رعب و وحشت، تحریم ها علیه ایران را از جنبه روانی حفظ کنند و با ارعاب شرکت های غربی مانع بازگشت آن ها به ایران شوند و مسلما این رویکرد خلاف روح توافق ژنو است و باید با پاسخ و واکنش مناسب از سوی ایران مواجه شود.

منبع: تسنیم