چگونه آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان کاهش دهیم؟ آموزش ساده‌ترین روش‌های کاهش این آسیب

شبکه بازویی شبکه پیچیده‌ای از اعصاب بین گردن و شانه‌ها است. این اعصاب عملکرد ماهیچه‌ها را در قفسه سینه، شانه، بازوها و دست‌ها و هم‌چنین احساس در اندام‌های فوقانی را کنترل می‌کنند. اعصاب شبکه بازویی نوزاد ممکن است در حین زایمان طبیعی به‌سختی کشیده، فشرده یا پاره شوند. نتیجه این فرآیند ممکن است از دست دادن عملکرد عضلانی یا حتی فلج بالای بازو کودک باشد.

انواع مختلفی از آسیب شبکه بازویی وجود دارد. بسته به محل آسیب عصبی، گاهی از این آسیب‌ها با عنوان فلج شبکه بازویی نوزادان یا فلج ارب یاد می‌شود.

آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان معمولاً زمانی بروز می‌کنند که مادر پروسه زایمان بسیار طولانی داشته باشد، وزن نوزاد بیش از 3.62 کیلوگرم باشد یا شانه‌های نوزاد آنقدر پهن باشند که به‌خوبی در مجرای زایمان قرار نگیرند. اگرچه در بیشتر موارد این عارضه به خودی خود رفع می‌شود، اما گاهی به تشخیص پزشک نیاز به فیزیوتراپی، کاردرمانی یا جراحی است. این اطمینان را به شما می‌دهیم که شرکت تجهیزات پزشکی برجیس یکی از بهترین‌ها برای عرضه وسایل لازم در جهت بهبود وضعیت فرزند شما است.

علائم آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان

هنگامی‌که یک نوزاد تازه متولدشده دچار آسیب شبکه بازویی شود، ممکن است مشکلات زیر را تجربه کند:

• ضعف یا فلج عضلانی در بازو یا دست آسیب‌دیده
• کاهش حرکت کامل یا جزئی به‌ویژه در شانه و آرنج
• بی‌حسی یا کاهش احساس در اندام فوقانی
• بازوی نوزاد ممکن است به‌صورت ناخودآگاه به یک سمت بدن خم یا آویزان شود

بهتر است بدانید که آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان، علائم متفاوتی با آسیب تروماتیک شبکه بازویی بزرگسالان در اثر تصادف یا ضربه ورزشی دارند. معمولاً کودک درد زیادی ندارد و تقریباً فقط 4 درصد نوزادان درد شدیدی را تجربه می‌کنند. گاهی نوزاد کمی ناراحتی ناشی از شکستگی را تجربه خواهد کرد، اما معمولاً درد شدیدی ندارد. هرگونه شکستگی (ترقوه، استخوان بازو) که ممکن است کودک داشته باشد احتمالاً به سرعت طی 10 روز بهبود می‌یابند.

انواع روش‌های درمان آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان

اکثر نوزادان مبتلا به آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان، بدون درمان با گذشت زمان قدرت حرکتی و حسی را در بازوی آسیب‌دیده به دست می‌آورند. بعضی از نوزادان به فیزیوتراپی یا کاردرمانی نیز نیاز دارند. معمولاً فیزیوتراپیست تمرینات مؤثر را به والدین آموزش می‌دهد که در خانه انجام دهند. تکنیک‌های ماساژ و تمرینات کششی نیز می‌توانند کمک‌کننده باشند. اگر نیاز به خرید دستگاه فیزیوتراپی خانگی است، می‌توانید از خدمات شرکت برجیس بهره‌مند شوید.

درصورتی‌که درد، ضعف یا بی‌حسی ادامه پیدا کند، جراح مغز و اعصاب ممکن است برای جراحی اقدام کند. از روش‌های جراحی مؤثر در درمان آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پیوند اعصاب. اصولاً عصب ناحیه دیگری از بدن، مانند دنده یا پشت پا، برای چسباندن به عصب بازویی آسیب‌دیده استفاده می‌شود.
• انتقال اعصاب. قرار دادن یک عصب سالم در ناحیه مورد نظر، اتصالات عصبی آسیب‌دیده را بازیابی می‌کند.
• انتقال عضله. عضله‌ای معمولاً از ران کودک گرفته و جایگزین عضله فلج‌شده در بازو می‌شود.
• انتقال تاندون. تاندون‌ها از عضلات در حال کار نزدیک به شانه انتقال داده می‌شوند تا حرکت بازو و قدرت کنترل آن افزایش یابد.

پس از جراحی، ممکن است 8 ماه یا بیشتر طول بکشد تا عملکرد عصبی ناحیه آسیب‌دیده بازسازی شود. روند بهبود قدرت، دامنه حرکت و کنترل ناحیه بازو ممکن است تا 18 ماه یا بیشتر پس از جراحی ادامه یابد.

علل آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان

علل آسیب شبکه بازویی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وزن زیاد و سایز بزرگ نوزاد
• زایمان طبیعی بریچ
• زایمان طولانی یا سخت مادر
• زایمان با خلاء یا زایمان با فورسپس
• بارداری دوقلو یا چندقلو
• داشتن سابقه آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان در مورد فرزندان قبلی

در واقع هنگامی‌که یک نیروی قوی زاویه بین گردن و شانه‌ها را افزایش می‌دهد، اعصاب شبکه بازویی ممکن است کشیده یا پاره شوند. این آسیب همچنین ممکن است باعث کشش ریشه‌های عصبی شبکه بازویی از ناحیه نخاع شود. اعصاب آسیب‌دیده حس را ضعیف منتقل می‌کنند و حرکات عضلانی را مختل می‌کنند.

هنگامی‌که متخصص اطفال این مشکل را در نوزاد شما تشخیص داد، می‌توان تا چهار هفته برای ارزیابی جامع توسط یک متخصص ارتوپد اطفال صبر کرد. در هنگام ملاقات با پزشک متخصص ارتوپد می‌توانید در مورد مشکلات اسکلتی عضلانی مانند سندروم پلیکا نیز مشورت کنید.

نحوه تشخیص آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان

آسیب شبکه بازویی نوزادان یک نوع شایع آسیب هنگام تولد است. با این حال، شناسایی آن در بدو تولد می‌تواند دشوار باشد. معمولاً هنگام معاینه توسط پزشک متخصص اطفال، او بازوی آسیب‌دیده را از نظر فلج‌شدگی، بی‌حسی، موقعیت و میزان قدرت چک می‌کند. هم‌چنین ممکن است شدت «رفلاکس مورو» را در نوزاد ارزیابی کند. به‌خصوص زمانی‌که کودک مدام سر خود را به عقب پرتاب می‌کند، دست‌ها و پاهای خود را دراز می‌کند و سپس آن‌ها را به داخل می‌کشد.

معمولاً اکثر نوزادان مبتلا به آسیب های شبکه بازویی خفیف در ماه اول تا شش هفته پس از تولد به‌صورت خود به خود بهبود می‌یابند. با این وجود، اگر پس از گذشت شش هفته هنوز علائمی مشاهده شد باید متخصص ارتوپد اطفال برای معاینه اقدام کند. مشکلات عصبی مانند لرزش یا ترمور در پارکینسون نیز توسط متخصص ارتوپد قابل بررسی هستند.

علاوه‌بر معاینه فیزیکی، پزشکان ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری خاصی مانند ام‌آرآی (MRI) یا هدایت عصبی را انجام دهند. اگرچه برای نوزادان، نتایج این آزمایش‌ها به اندازه بزرگسالان قابل اعتماد نیست. اگر پزشکان شک داشته باشند که کودک شما دچار شکستگی استخوان بازو یا ترقوه نیز شده است، ممکن است عکس رادیوگرافی نیز تجویز شود. در هر صورت پیدا کردن یک پزشک باتجربه که بتواند روند پیشرفت مشکل فرزند شما را در معاینات مکرر ردیابی کند، مهم است.

سخن آخر

مهم است که آسیب های شبکه بازویی در هنگام زایمان را در اسرع وقت تشخیص داده و درمان کنید. چراکه درمان زودهنگام با فیزوتراپی یا جراحی شانس بیشتری را برای بهبودی کامل نوزاد فراهم می‌کند. اگر پزشک روی جراحی تاکید دارد نگران نشوید، زیرا جراحی می‌تواند میزان قدرت و حرکت بازوی نوزاد را بهبود بخشد و از رشد سالم مفصل شانه حمایت کند.