اوباما در تلاش برای دور زدن سازمان ملل برای تحریم ایران

خبرگزاری تسنیم: کاخ سفید مدعی است از تمام اختیارات یکجانبه لازم برای اعمال تحریم‌های جدیدی علیه ایران به دلیل نقض ادعایی روح - اگرنه نص صریح - قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل درباره توافق هسته‌ای برخوردار است. این قطعنامه از ایران می‌خواهد «هیچ فعالیت مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی شده برای حمل تسلیحات هسته‌ای، بر عهده نگیرد.» روسیه می‌گوید این عبارات به معنای ممنوعیت حقوقی نیستند، و هر نوع تحریم‌ سازمان ملل مرتبط با برنامه موشکی را رد می‌کند. اما دولت اوباما که می‌خواهد قانونگذاران این کشور را آرام کند، مدعی است برخی ابزارهای چند جانبه دیگر خارج از سازمان ملل در اختیار دارد که می‌تواند برای مقابله با برنامه موشکی ایران بکار گیرد. یکی از مقامات دولت آمریکا به المانیتور گفت این ابزار شامل «ابتکار امنیتی اشاعه» و «رژیم کنترل تکنولوژی موشکی»‌ است. روسیه عضو هر دو توافقنامه است، توافقنامه‌هایی که الزام‌آور نیستد اما آمریکایی‌ها مدعی هستند فرصت خوبی برای ممانعت از توسعه بیشتر برنامه موشکی ایران فراهم می‌کنند. هر دو توافقنامه عمدتا در حوزه کاری وزارت خارجه آمریکا قرار دارند که تاکنون به درخواست‌ها برای اعلام نظر درباره تلاش‌های اخیر برای افزایش اثرگذاری آنها پاسخ نداده است. با این حال مقام مسئول در اداره امنیت بین‌الملل و عدم اشاعه این وزارت در جریان نشست «ابتکار امنیت اشاعه»‌ در ماه ژانویه به اهمیت آنها پس از توافق هسته‌ای ایران به صورت تلویحی تأکید کرد. المانیتور می‌نویسد از نقایص این دو ابزار می‌توان به ماهیت داوطلبانه و نیز نبود مکانیزم اجرایی الزام‌آور اشاره کرد. با این حال، کلسی داونپورت، مدیر خط‌مشی عدم اشاعه در «مجمع کنترل تسلیحات» می‌گوید موفقیت‌های گذشته نشان دهنده پتانسل آنها برای اقدام علیه برنامه هسته‌ای ایران هستند. در حالیکه به دلیل تمایل سازمان‌های اطلاعاتی و دولت‌ها برای تشریح منابع و روش‌های‌شان تشخیص میزان کارآیی «ابتکار امنیت اشاعه» مبهم است اما دولت بوش در سال 2008 پنح نمونه از تلاش‌های موفقیت‌آمیز برای جلوگیری از انتقال تکنولوژی به واسطه این ابزار را علنی کردند که ادعا می‌شود سه مورد از آنها مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران بوده است. داونپورت مدعی است عدم پیگیری برنامه سوخت جامع در موشک‌های بالستیک از جانب ایران تا حدودی به دلیل ناتوانی ایران در دستیابی به منبع قابل اتکای نیروی محرکه بود که خود حداقل تا بخشی ناشی از «رژیم کنترل تکنولوژی موشکی»‌ بود.